Verslagen De Mortel.
De verslagen van 2023.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
grinus gehuisvest is....
Deel 2.
_______________
------------------------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
------------------------------------------------------------
Op-z'n-Grotels.
Zaterdag 8 juli 2023 ~ zicht op de Toren bij Grotels Hof.
Die middag bereikte de temperatuur ruim 34 graden.
Dat was de reden waarom Sjef en ik voor de morgen kozen om naar
de valken in De Mortel te gaan.
Maar het had nog een andere reden. Vriendin Margo was de dag ervoor
jarig geweest. Ze vierden het met vrienden/dinnen de dag erna.
Bij een aangenaam briesje zaten Sjef en ik op de spottersplaats.
En waar waren beide slechtvalken?
We hoorden ze niet. We zagen ze niet. De temperatuur wees ruim 26
graden aan. Daarom kozen we immers voor de ochtend. Maar de slecht-
valken kozen er al voor om hun gemak te houden. Want ja, ontegenzeg-
lijk kwam de hitte eraan. En het koppel was niet van plan om gehoor te
geven aan het volgende:
Mus tegen een andere mus: "De mensen zeggen altijd, het is zo warm dat de mussen van het dak vallen. Wat vindt jij?"
" Wat ik vind? Denken ze soms dat wij knettergek zijn!"
....en daarom wilden de slechtvalken geen mussen zijn. Want ook zij zijn
niet knettergek, voor het geval de tweebeners dit over hun gingen zeg-
gen..
Er ging een appje naar Margo dat wij al bij de Morteltoren waren.
Want dicht bij de valken hadden we afgesproken. We gaven haar te kennen
onze vertrouwde wandeling te gaan ondernemen.
Onder de bomen was het in de schaduw goed toeven. Het zomerbriesje
deed de rest. In het kikker/paddenpoeltje zagen we dat er leven was.
Terugkerende plonsjes in het water vertelden ons dat. Maar ook het ge-
kwaak sprak boekdelen.
Het water in de Snelle Loop stond laag. De sluis onder het bruggetje
zorgde dat er beweging in bleef.
Het bloeiende Jacobs kruiskruid dook ook overal op. De vrolijke gele
bloempjes deinden mee in de wind.
Een blik op de Toren vertelde ons dat het er nog steeds opvallend stil
en rustig was.
We maakten ons rondje om op de spottersplaats weer terecht te komen.
Een kwartier later verschenen Margo, met Ciryon met een F en Henk.
Drie inmiddels voor ons ook lieve vriendinnen/vriend.
We begroetten elkaar allerhartelijkst. Margo werd door ons gefeliciteerd.
Ze kreeg een gift voor haar verjaardag én voor haar tomeloze inzet voor
de site van Beleef de lente - slechtvalken.
De Toren werd in de gaten gehouden. Daarom zag Henk een valk langs
de Toren vliegen en aan de achterzijde er weer opduiken. Ons vermoeden
werd hiermee versterkt: de valken zaten in de schaduw op de Toren. Zij
maakten zich terecht niet al te moe. Het voelde alsof we beloond werden.
Alsof de valk ons vertelde: "We zijn er. We vieren de verjaardag met jullie
mee." Hoe mooi is dat. Want ja, er werd bewust gekozen voor het plekje
bij de robuuste Toren die elke weersomstandigheid trotseert.
De temperatuur was aan het stijgen. De middag naderde.
Er werd besloten om op-z'n-Grotels verder te gaan. We reden naar Grotels
Hof waar het goed toeven was. Op het terras in de schaduw en met een
voorzichtig briesje dronken en aten we lekkers. Margo trakteerde voor haar
verjaardag. Het was genoeglijk en gezellig keuvelen rondom de terrastafel.
Toch voelde je de warmte die hoe langer hoe meer aan je opdrong, omdat
de temperatuur onverbiddelijk steeg. Dat nam niet weg dat het samenzijn
meer dan geslaagd was.
De middag telde zijn eerste uren. Toen werd besloten om elk weer de eigen
weg te gaan. In het kielzog van de Toren namen we hart verwarmend af-
scheid van elkaar, met de belofte dat er altijd weer een volgende keer is.
Voldaan reden Sjef en ik naar huis. We hadden weer een mooie en dank-
bare herinnering erbij....
In de schaduw.
Zon en schaduw.
Het kikker/paddenpoeltje.
Bloeiend Jacobs kruiskruid.
Het bloeiende kruid.
Het bloeiende kruid.
De top van de Toren.
In de schaduw.
Blik op het veld met het bloeiende kruid.
Zon en schaduw.
Selfie van ons self, dankzij Margo.
Leuke foto van Margo op het terras van Grotels Hof. Zij
is zichtbaar in de linker spiegel boven ons.
Links Margo, rechts Ciryon met een F. Zij zien de Toren. Ik maakte
daar ook een foto van. Het is de kopfoto van dit verslag.....
------------------------------------------------------------------
Relax modus.
Dinsdag 18 juli 2023 ~ heerlijk relaxen....
Deze morgen waren Sjef en ik weer te vinden bij de slechtvalken in
De Mortel. De spottersplaats lag er maar even verlaten bij.
Ik zag meteen een slechtvalk op de bekisting/beluchter van de Toren
zitten. Wellicht het vrouwtje (?)
Hij/zij zat nadrukkelijk in een relax modus. Oftewel in een ontspannen
zithouding. Tegenwoordig moet alles in het Engels terwijl in de Neder-
landse taal ook voldoende woorden zijn die precies hetzelfde vertel-
len. Je ziet relax modus los geschreven staan of aan elkaar. Graag ver-
nederlandsen wij buitenlandse woorden. We zijn vooral op de Engelse
taal gericht. Mijn gevoel zegt: mag dat niet minder!
Vandaar dat ik de titel eigenlijk uit protest in het Engels ingetikt heb.
Dus.....valkje zit te relaxen oftewel ontspannen te niksen.
Het was druk rondom te zendtoren. Er was een fietstocht uitgezet.
De spottersplaats werd regelmatig als rustplaats gebruikt.
Het waren fietsers van onze leeftijd. Je zag dat aan hun grijze haren.
Bij mij zie je dat niet omdat er telkens de inhoud van een verfpot over-
heen gaat.
Slechtvalken hebben geen verfpot nodig. Sterker nog, zij hebben er
een hekel aan.
Relax zoals ook wij ontspannen waren, gingen we in de aangename
zomerzon weer aan de wandel. De Snelle Loop die ijverig doorloopt
liep wat minder snel door de overdadige begroeiing in het lage water.
Een buizerd cirkelde boven het veld met het ontelbare bloeiende kruid
van St. Jacob. Hij riep telkens, ik bedoel de buizerd, want St. Jacob
hield zijn mond. Hij liet het bloeiende kruiskruid ontspannen meedeinen
op de wind. Inderdaad in de relax modus.
Geheel ontspannen kwamen we weer op de spottersplaats terug waar op-
nieuw pauzerende fietsers zaten.
Er scheerde een vliegtuig in relax modus langs de Toren. Dat zag er heel
ontspannen uit. De valk zat nog op zijn/haar plekje.
Achter de Snelle Loop boven de bosrand vloog vrij laag een helikopter
om alles schijnbaar goed in de gaten te houden. Het kloppende geluid
ervan stoorde de rust van de natuur niet. Heel ontspannen. Heel relax
modus allemaal.
De valk ging op de wieken. De fietsers sprongen weer op de pedalen.
De middag naderde. Een volgend fietsend koppel wist de spottersplaats
ook te vinden.
Zij gingen ook in de relax modus. Heel ontspannen allemaal. Echt rust-
gevend.
Sjef en ik waren iets minder ontspannen. Het tweede bengske op de
spottersplaats waar wij op zaten was niet meer zo stabiel. De achterste
zitplank was voor een deel gescheurd! Die dreigt het helemaal te bege-
ven! Deze plank weet binnenkort niet meer wat relax modus betekent!
Sjef en ik verlieten de spotterplaats en wensten het relaxkoppel nog
een fijne dag. Eenmaal aangereden over de Hemelsbleekweg kwamen
we weer fietsers tegen die de spottersplaats rechts lieten liggen.
Zij fietsten nogal gejaagd. Aan hen was de relax modus op dat moment
niet besteed. Het zag er niet ontspannen uit. Wij reden hen voorbij.
De neus van onze auto wees de stad Eindhoven aan.
In de relax modus, geheel ontspannen, reden Sjef en ik naar huis.
We waren geheel voldaan omdat we een valk thuis hebben gezien op een
mooie zomerdag in juli....
De top van de Toren.
Relax modus.
Relax modus, oftewel ontspannen moment.
Sjef ontspannen aan de wandel.
Zon en schaduw.
Een varen.
Zon en schaduw.
Dichte begroeiing in de Snelle Loop.
Geheel ontspannen in de relax modus.
Het bloeiende Jacobskruiskruid.
Het bloeiende kruid.
Het bloeiende kruid meedeinend in de wind. Heel rustgevend.
De Snelle Loop....
------------------------------------------------------------------
Wat hebben hordelopen en
een braakbal met elkaar
gemeen (?!)
Dinsdag 8 augustus 2023 ~ de zendtoren van De Mortel.
Een goede vraag. En toch hebben zij met elkaar te maken. Dat wordt in dit
verslag heel erg duidelijk.
Deze ochtend waren we weer in De Mortel. Er zat een slechtvalk bovenop de Toren op haar plekje de bekisting/beluchter/koektrommel.
Ik vermoed het vrouwtje.
Zij hield Sjef in de gaten terwijl hij nog bij de auto bezig was tegenover de
ingang van de spottersplaats. Ik zag dat heel mooi, terwijl ik al voor een
bengske gekozen had. Ik had de valk keurig in het vizier.
Donkeren wolken passeerden boven ons terwijl we even daarna samen op
het bengske zaten. Het zou droog blijven. Ik had elke dag het weer in de
gaten gehouden. We zitten in een ouderwetse Hollandse natte zomer.
De vooruitzichten zien er beter uit.
Af en toe kwam de zon door. De wind trok af en toe aan je kleren.
Terwijl de slechtvalk op de Toren bleef zitten gingen Sjef en ik aan de wan-
del. Het jacobskruiskruid was veelal uitgebloeid. Het had weer goed zijn
best gedaan.
Het bekende bruggetje had een facelift gehad. De leuningen waren vervan-
gen. Ook voor en voorbij het bruggetje waren veilige staanders aange-
bracht. Je stapt nu veiliger het bruggetje op en af.
Door het onstuimige weer waren er enkele bomen gesneuveld. Eentje lag
dwars over een looppad. Sjef en ik keken elkaar eens aan. Wie van ons
was het lenigst? Sjef nam als eerste een hordeloop. Ik maakte daar snel
een foto van. Sjef was zelf niet zo snel, dus dat snelle fotograferen zat er
eventjes toch niet in.
Toen was ik aan de beurt. Ik zwierde er elegant overheen. Sjef kon dat
met zijn fototoestel niet bijhouden.
"Moet dat zo snel?" vroeg hij aan mij.
"Ik kan het niet helpen dat ik dat loopje zwierig en snel bezit," verdedigde
ik mij.
"Doe het maar weer opnieuw," stelde Sjef voor.
"Okee," gaf ik daarmee gehoor aan.
Sjef kon mij weer niet bijbenen, maar het lukte hem toch om er een foto van te maken.
( en geloven jullie dit zelluf (!?)
We liepen samen door na onze hordeloop.
Ik speurde de Toren af via het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.
Daar was geen tweede slechtvalk te bekennen.
Toen wij de spottersplaats naderden kwam Karin ons tegemoet gelopen.
Zij en haar man Hans zitten elke dag "eerste rang". Zij wonen tegenover
de Toren.
We liepen de spottersplaats met haar op.
Ze liet mij een braakbal zien van de slechtvalk. Hans had hem gevonden
nagenoeg aan de voet van de Toren. Ik nam er een foto van.
Na onze hordeloop werden we geconfronteerd met dit uniek exemplaartje.
Het bijzondere er aan was, dat er een duivenring in zat. Je zag geen num-
mering. Dit kom je nu niet bepaald veel tegen. En toen wisten we dat een
hordeloop en een braakbal toch iets met elkaar gemeen hadden. Dankzij
dat ontmoetten we Karin met de bijzondere braakbal. Ze had hem speci-
aal voor ons meegenomen. Dank je wel hiervoor, lieve Karin.
Zij ging na een gezellige babbel weer huiswaarts.
De slechtvalk zat nog steeds op diens torenplekje.
Hans kwam aangelopen met zijn hond. Ook nu weer werd er een gezellig praatje gemaakt op de spottersplaats. Hij ziet alles in de natuur, en weet
er heel veel van. Zijn "Hans Natuurkanaal" op Youtube is daar het levende
bewijs van. De link ervan staat alhier op de pagina LINKS.
Hans keerde met zijn hond daarna ook huiswaarts.
We zijn nog enige tijd blijven zitten. De morgen liep nagenoeg ten einde.
De weersverwachting had geklopt. Het was droog gebleven.
Voldaan keerden we huiswaarts. Een valk was thuis. En we hebben gezel-
schap gehad van twee bevlogen natuurmensen.....
De slechtvalk op de Toren.
Tegenover de Toren.
Voorheen zat hier een houten poort.
Een veilige oversteek over het bruggetje.
Sjef achter de Snelle Loop.
Rechts de dicht begroeide Snelle Loop.
Even pauzeren bij de wandeling.
Sfeervol!
Langs de Snelle Loop.
Door het natte weer duiken er al paddenstoelen op.
"Hup, met die beentjes, Sjef!"
"Kom op, Elsje. Maak dan die zwier bij het hordelopen!"
Bij een heel voorzichtig zonnetje.
Sfeerplaatje!
De bijzondere braakbal van Hans en Karin!
---------------------------------------------------------------------
"Ik zit beschut."
Dinsdag 22 augustus 2023 ~ kiekeboe!
Op deze aangename zomerdag waren Sjef en ik die morgen weer bij de
slechtvalken in De Mortel.
Op de spottersplaats aangekomen troffen nog niet één slechtvalk aan.
We bleven rustig op het bengske zitten wachten. Maar er gebeurde niets
daarboven. Daarom besloten we onze gebruikelijke wandeling te gaan
maken.
We werden meteen opgevangen door het weelderige overdadige zomer-
groen. De beplanting aan de overzijde van de Snelle Loop doet je denken
in een ander natuurgebied te zijn. Alles is daar als paddenstoelen uit de
grond geschoten. het geeft je een mooie aanblik.
Er staan inmiddels talrijke berkenbomen bij elkaar. Aan het blad kon je
weliswaar zien dat het de juni-warmte en de overdadige juli-regen niet
ongeschonden heeft doorstaan.
De hoge grijze Toren dook weer telkens op. Het trotseert elke weersom-
standigheid en lijkt de extremen niet te deren.
De "hordeloopboom" lag nog steeds dwars over het looppad. Na onze
tweede "hordeloop" bereikten we het onverharde deel van de Hemels-
bleekweg om tenslotte de spottersplaats weer te bereiken.
"Ik zat beschut!" werd er plotseling naar ons geroepen. De roep kwam
van boven de Toren vandaan. Parmantig zat een valk op de bekisting/
beluchter van de Toren. Toen begrepen we wat de valk ons duidelijk
wilde maken. Want weldra waggelde hij naar achteren zodat je nog net
zijn kopje zag. En waarom dit beschutte plekje? De valk had een prooi
en zat er met tussenpozen van te peuzelen.
Valkje had dus reeds al die tijd beschut gezeten.
We bleven genoeglijk zitten nadat we de slechtvalk bedankt hadden voor
zijn mededeling. We wisten ons weer in het gezelschap van in ieder ge-
val een slechtvalk.
De morgen naderde zijn einde. Daarom besloten we om weer huiswaarts
te keren. Eenmaal thuis werden we blij begroet door onze twee vierpoter-
tjes Fonsje en Luna......
VWG Gemert verzorgt na proefnemingen nu zelf live streaming-
beelden. En dat is van deze morgen deze screenshot waard!
Copyright © VWG Gemert 2022.
De Toren.
"Hier ben ik!"
"Ja, ze zien mij."
"En nu: ik zit beschut!"
Langs het verharde deel van de Hemelsbleekweg.
Sjef aan de wandel.
Dankzij de regen....
Een varen.
Zicht op het poortje en het bruggetje.
Ik aan de wandel.
De jonge berkenbomen.
Bij de jonge berkenbomen.
Blik op het bruggetje.
De "hordeloopboom"
----------------------------------------------------------------------
De "R" is in de maand.
Dinsdag 5 september 2023 ~ de Toren in gezelschap van de maan.
De "R" is in de maand?
Dat betekent toch dat de Herfst zich laat gelden, en zeker na de 21ste,
zoals ons op school altijd is geleerd.
Maar waarom wijst de temperatuur voor deze dag in het zuiden dan 31
graden aan? Omdat er wel degelijk een klimaatsverandering aan de gang
is die de seizoenen lijkt te verschuiven.
De slechtvalken hebben overduidelijk tegen elkaar gezegd: "De pot-op
met die "R" wij gaan er heerlijk van genieten. Er is geen "R" te zien!.
Het is zomerrrrrr... ( oef, toch een "R"?! "
Dat is de reden waarom Sjef en ik deze morgen geen valken zagen.
Ik keek ze de Toren op, maar dat was tevergeefs.
De temperatuur was heerlijk. De uitbundige zon gaf je een zomergevoel.
Helaas zie je overal teveel bomen die niet gezond meer zijn, zo ook na-
bij de Toren.
We gingen aan de wandel, waarbij we zagen dat de jonge boompjes op
het veld langs de spottersplaats het ook moeilijk hebben. De jonge aan-
plant langs het looppad bij de bosrand tegenover de Toren zien er beter
uit.
Je zag en hoorde niet de gevleugelde andere vrienden. De natuur leek
stil. Dat nam niet weg dat we niet heerlijk genoten van de wandeling.
De aangename bries deed de loofbomen ruisen. Ze deinden op en neer
in het zonlicht. Het water in de Snelle Loop kabbelde ijverig verder.
Overal was het er weldadig groen.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Opnieuw speurden we
de Toren af. Zat er nu een valk in een kozijn bij een torenlamp? De foto
moest het antwoord geven. We bleven wachten, en wachten.......
Net na 12 uur waren we weer thuis, waar we blij door onze twee vierpoter-
tjes begroet werden. De foto's van deze ochtend vertelden mij op onze pc
dat er géén valk in het raamkozijn zat bij een lamp.
Geen valken gezien, maar weliswaar weer heerlijk gewandeld, en samen
gezellig gekeuveld op een bengske op de spottersplaats....
Uitbundig zonlicht.
Genietend aan de wandel.
Zon en schaduw.
Zon en schaduw.
Heerlijk aan de wandel.
Uitbundig groen langs de Snelle Loop.
Sfeervol.
In de schaduw.
De bewuste torenlamp zónder valk, maar een verankering van de lamp......
------------------------------------------------------------------
Op zoek naar de slechtvalk.
Titel van schoonzoon Jan....
Maandag 11 september 2023 ~ "Daar zit ie," zei Els tegen haar zoon Marcel.
DERTIG GRADEN!
Maar toch, ik ging heel graag met onze zoon Marcel en schoonzoon Jan
naar De Mortel, omwille van hen. Jan had dit mooie plekje nog niet eerder
gezien.
We dachten dat het met de temperatuur zou meevallen, maar dat viel wat
tegen, want het was erg heet in de brandende zon.
We "nestelden" ons op de spottersplaats waar geen enkel schaduwplekje
te vinden viel.
We keken naar de top van de Toren. We speurden de ringen af en elk
raamkozijn. Ik had ook de nestkast in het vizier.
Maar er was geen valk te bekennen. Dus moesten we er verder naar op
zoek. We zetten de wandeling in....
Ik wees beide heren op enkele bijzondere en gedenkwaardige plekjes wat
voor mij van belang is/was. Het leverde veelal flinke lachbuien op. Jan was
niet alleen heel vaak de fotograaf maar ook een filmer. En dat laatste werk-
te sowieso op onze lachspieren.
Telkens doemde de Toren op. We blikten wanneer mogelijk naar de top er-
van. Maar nee, we konden nog altijd geen slechtvalk vinden.
We profiteerden van twee rustpunten. Bij de tweede ontdekten we een
hond tussen de hoge beplanting nagenoeg in de Snelle Loop. Twee jonge-
mannen kwamen aangelopen bij wie de hond hoorde. Gedrieën waadden
ze door de Snelle Loop.
Een eind naar achteren hadden ze een ijsvogeltje waargenomen.
Dat was bijzonder! Dat betekende dat er weer vis in de Snelle Loop zat.
Dat hadden zij dan ook op die plek kunnen waarnemen.
Hoe mooi is dat!
Twee blauwe reigers klapwiekten achter de Snelle Loop over jonge bo-
men heen om vervolgens langs het water neer te strijken. Voor ons verder
helaas niet meer zichtbaar.
We keuvelden nog verder met beide jonge heren. En de hond kreeg van
ons een aantal knuffels. Dat vond ie best.
We wensten elkaar een verdere fijne dag.
We kwamen ook een vogelspotter tegen met een fototoestel met een lens
eraan van "tig-meter" lang.
Daar maakten wij ook nog even een praatje mee.
Opvallend veel fietsers passeerden ons op de Hemelsbleekweg. Marcel
en Jan wisten zelfs hoe zij heetten. Het waren doorgaans Henk en Annie.
Mien kwam ook even doodleuk langs. Want ja, leuk was het.
En bij dit alles vonden Marcel en Jan dat ik de "hordeloopboom" gemak-
kelijk de baas kon! Dat vond ik zelf ook.
We kwamen weer terug op de spottersplaats waar de vogelspotter ook nog
even was in gezelschap van een ander.
En ja, eindelijk kregen we dan toch de slechtvalk gevonden. Hij/zij zat op
de beluchter/kist/koektrommel van de Toren.
Dat leverde weer enkele foto's op. Ik wees zowel Marcel en Jan via de ver-
rekijker waar precies te moeten kijken, om hem/haar niet van verre maar
van dichterbij te kunnen bekijken.
Het maakte dit bezoek compleet. Wellicht zat de tweede valk ergens op de
Toren in de schaduw verscholen.
Ondanks de hitte, uitzonderlijk voor september (een record is gevestigd!),
hebben we ruimschoots van alles genoten!
Voldaan stapten we dan ook in de auto van Jan, om de Hemelsbleekweg
te verlaten.
Gelukkig hadden wij de slechtvalk gevonden....
Wandel met ons mee....
Foto's van Jan en mij.
KLIK:
Een toegift van Jan!
DANK JE WEL!
