Verslagen De Mortel.

De Wondere Wereld biedt je nu de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco Pere-

grinus gehuisvest is.....

De verslagen van 2010 -

deel 2.....

 

---------------------------------------------------------------------

 

( klik op foto voor vergroting )

 

--------------------------------------------------------

 

 

 

In de weldadige schaduw.

 Dinsdag 13 juli 2010 -  welig bloeiend het jacobskruiskruid.

 

  

Omwille van de temperatuur kozen Sjef en ik ervoor om nu 's morgens naar de Toren in De Mortel te gaan, omdat we deze keuzemogelijkheid bezaten.

Op deze mooie zomerse morgen zaten we weer in de aangename schaduw van de bosrand achter de Snelle Loop op onze klapstoelen.

We werden op een jonge valk getrakteerd die zat te zonnen bovenop de grootste antenne van de Toren. Telkens liet hij aan ons horen dat er ook geluid in hem zat.

Dit mooie exemplaartje was de moeite waard om gekiekt te worden met een digitaalinzoomstilhandje.

Pal erop cirkelde een buizerd over de bosrand van het buizerdbos.

Menige kraai en duif vloog over en streek hier en daar neer.

Een groep wandelende beleefd groetende dames kwamen uit de bossen gedoken pal achter ons en passeerden het weldadige schaduwplekje waar wij gezeten waren.

Er was slechts één man bij. Die moest kennelijk op de kwebbelende dames passen.

Plotseling een hoop kabaal in het meertje van de nijlganzen die reeds op de wieken gegaan zijn.

Kikkers.

Zij hadden daar nu het rijk alleen.

Waarom gingen zij toch zo tekeer?

Het antwoord kreeg ik heel erg snel.

Zij waren hitsig.

Voor het eerst in mijn leven zag ik dat zij op elkaar kropen en me toch een "nummertje" weggaven.

Mijn voyeursfototoesteloog werd te zenuwachtig om dit op tijd op de gevoelige digitale fotoplaat vast te kunnen leggen. Ik "bevroor" ze pas toen zij weer enkele metertjes van elkaar verwijderd

waren. Maar ik denk niet dat ze bevroren waren. Ik denk eerlijk ge-zegd, gloeiend heet (!)

Er cirkelde pal erop heel hoog een juveniel fladderend in de lucht boven de bosrand en daar waar zij graag in een boom zitten.

Hij verdween.

De juveniel op de antenne keek hem na.

Duiven. Drie stuks. Antenne-juvenieltje vloog ze krijsend achterna.

Het werd weer rustig.

Opeens hoog boven de bosrand van de bomen-waar-zij-zo-graag-in-zitten weer twee fladderende juvenielen cirkelend speels om elkaar heen. In een mum van tijd waren zij na hun vlieg/zweefshowtje heel hoog in de lucht. Het is die "mum" waarvan ik niet weet waar zij die zo gauw vandaan haalden.

Wat ik wel weet is, en Sjef verwonderde zich daar ook om, dat zij al goed en hoog kunnen vliegen.

Ze zijn bijna klaar voor hun levensreis.

WOW!

Beide juvenielen verdwenen boven de bomenrij en hoog in het hemelse blauw.

Ik maakte een wandeling in de bossen opzij van onze weldadige schaduwplek. Telkens hoorde ik de welluidende roep van de buizerd die we na mijn wandeling ook weer zagen vliegen, opnieuw in de buurt van het buizerdbos.

Overal bloeiden het jacobskruiskruid weer welig. Dat leverde heel wat bijen en vlinders op, maar ook rupsen, die talrijk in het kruid aanwezig waren.

De moeite van het fotograferen waard!

Tegen half één deze middag gingen Sjef en ik weer van dit mooie plekske vandaan.

Eenmaal thuis viel de regen met bakken uit de hemel.

Weldra klaarde het weer op.

De zomer liet zich weer van zijn beste kant zien.

Dat hebben de juvenielen vanmorgen en deels in het begin van de middag voor ons ook gedaan....

In de weldadige zomerzon.

De Toren rijst op boven het jacobskruiskruid en boven de

bomen.

 Ik tuur naar de juveniel op de antenne bovenop de Toren.

Met de verrekijker kon je goed zien aan de borstveren dat het om

een juveniel gaat.

  Heerlijk in het zonnetje.

 Alle mooie dingen in drieën.

 Het jacobskruiskruid.

Zebrarupsen in het bloeiende jacobskruiskruid.

 Stoom afblazende kikkers.

 Relax-hij-zonder-veren.

 De bosrand.

 Pal achter de bosrand.

 Een mooi slotakkoord.

 

---------------------------------------------------------

 

 

 

Grijs en ook een zonnetje.

 Maandag 26 juli 2010 - een minikikkertje.

 

 

Nadat het deze dag geheel de morgen geregend had, klaarde het na het middaguur op.

Bij al dat grijs kwam er ook nog een zonnetje, die telkens kans zag door dat grijs heen te piepen.

Graag wilden Sjef en ik weer naar de Toren.

Dankzij de opklaringen konden we gelukkig gaan.

Het westenwindje was niet onaangenaam.

 

Op de spottersplaats kreeg ik meteen een valk in het vizier die bovenop de Toren links op de dakrand zat, achter de buitencam.

Valkje maakte zich niet al te moe.

Er kwam een reiger aangevlogen die de loop van de Snelle Loop volgde.

Kraaiende kraaien zaten elkaar iedere keer ruziënd achterna.

Telkens liet een buizerd diens roep horen. Hij liet zich niet aan ons zien.

Sjef en ik maakten een wandeling achter de Snelle Loop, en we kuierden het Torenrondje.

Een minikikkertje, nog een ukkie, kruiste ons pad.

Ik lette op de geluiden om mij heen, in de hoop meerdere valken te horen.

Wat ik ook probeerde ik kon van al die geluiden geen "valk maken".

En imiteren had ook geen enkele zin.

Terug op de spottersplaats zat lui-valkje er nog steeds.

Je was bij de Toren met een soort van naderend afscheidsgevoel.

Want binnen zeer korte tijd gaan de drie juvenielen definitief aan hun levensreis beginnen.

De middag naderde zijn einde toen Sjef en ik huiswaarts keerden.

Ook al hebben we slechts één valk gezien, we waren toch vlakbij hun rotsmassief de Toren, die weer een mooi valkengezin een thuis heeft gegeven.

  Ik zie de valk op de dakrand van de Toren.

 Opzij van de Toren achter de Snello Loop zie je dit moois.

 Sjef aan de wandel langs de Snelle Loop.

 En dit moois.

Aan de bosrand langs de Snelle Loop, opzij van de Toren.

 De Toren heeft weer goed voor de valken gezorgd.

 

---------------------------------------------------------

 

 

Afscheidsgevoel.

Maandag 9 augustus 2010 - Pa op de bovenste Torenlamp.

 

 

We reden naar De Mortel met een soort van afscheidsgevoel.

Maar het gevoel klopte ook.

De drie juvenielen hebben ook Sjef en ik de laatste keer niet meer gezien.

En als ik aan de laatste sage denk, vandaag geplaatst, klopt dat afscheidsgevoel zeer zeker!

Op de spottersplaats aangekomen treffen we een bijna stille omgeving rondom de Toren aan. Je hoorde wel het aanhoudend getjirp van de krekels rondom de spottersplaats in het veld. Je hoorde af en toe een

vogel fluiten. Je hoorde in de verte het geroep van een buizerd. Je hoorde een zacht valkengeluid bovenop de Toren. Dat was Pa die daar op de bovenste Torenlamp rechts zat.

Het leek alsof hij de zomerse stilte niet wilde verbreken.

De geluiden accentueerden als het ware die stilte. Want deze werd niet verstoord.

Tijdens onze wandeling werd je meegenomen in die stilte en besefte je extra hoe mooi het er is, omdat deze zomerdag jou die ruimte gaf.

Paarden in de wei voorbij de bosrand, stonden gretig te eten vanuit de voederbak. Ze zwiepten met hun staart om, denk ik, lastige vliegen te verjagen.

De spotter die ons zojuist even op de spottersplaats vergezeld had,  had  de juvenielen vorige week nog gezien.

De man is een regelmatige bezoeker.

En toch, hun levensreis is begonnen.

Weer terug op de spottersplaats zat Pa nog steeds op zijn lamp. Het is zijn plekje die tegen hem zegt: hier kun je heerlijk uitrusten.

Gerelaxt zaten Sjef en ik een hele tijd op het bengske.

Voortdurend werd je blik naar Pa getrokken.

Het gehele tafereel vertelde ons onomstotelijk dat een mooi broedseizoen weer was afgesloten.

Pa en S2 ook wij mensen hebben er weer heerlijk van genoten.

 

 

Fantastische valkenkereltjes we wensen jullie een prachtig valkenleven toe!

Afscheidsgevoel.

  Genietende Pa op zijn Torenlamp.

 Mos op de wortels en de stam van deze boom nabij de Toren.

 Mooi plekje nabij de Toren.

 Aan de waterkant van de Snelle Loop.

  Achter de Toren tref je dit moois.

 

---------------------------------------------------------

 

 

 

Een zomerdag met een herfswindje....

 Vrijdag 27 augustus 2010 - de Toren opduikend tussen naaldbomen door.

 

 

We tuften die middag naar de Toren in herfstachtig zomerweer. De tempe-ratuur was net iets beneden het normale gemiddelde voor deze tijd van het jaar.

Maar het nam niet weg dat de neus van onze auto toch naar de valkjes in De Mortel wees.

Eenmaal daar stond het bengske op de spottersplaats uitnodigend voor ons klaar. Wij gingen op deze uitnodiging in.

Er was geen valk te bekennen, laat staan een andere vogel. Het was overal heel erg rustig. Deze rust vertelde ons om er weer heerlijk te gaan wan-delen. Dat deden we dan ook.

Her en der doken elvenbankjes op. De sporen van een naderende herfst. Maar ik soupeerde veel meer de varens op die overal waar zij maar konden opdoken. Aan de voet van de stammen der bomen stonden zij overal mooi te wezen. Ik genoot daarvan, en liet ons fototoestel ijverig werken.

Telkens is de wandeling er weer anders, hoe vaak je het ook doet.

Telkens is het anders mooi, maar toch is het zo vertrouwd.

 

Toen we weer op de spottersplaats op het bengske terug keerden was Piet uit Lieshout er ook. De spotter eerder als onbekend hier door mij ingetikt, bleek telkens om Piet te gaan, die al zo vaak gemoedelijke gesprekken ook met mij gevoerd heeft.

Zojuist was er een valk aan komen vliegen die links op de Toren op de derde ring op de stellage neerstreek.

Piet zag door zijn scoop dat hij/zij druipnat was. De valk verhuisde van de ene naar de andere dwarsstang.

Daar zat hij/zij dik te wezen in diens verenpak.

Boven de spottersplaats doken zwaluwen kwetterend met hun trilgeluid-jes speels naar elkaar om boven het landgoed langs de Hemelsbleekweg er te verdwijnen.

Ruziënde kraaien vlogen boven de bosrand achter de Snelle Loop telkens op en neer.

Dat waren de acties van deze middag.

Valkje maakte zich ook niet al te moe. Hij/zij liet slechts zijn of haar verenpak drogen. We konden niet zien om welke valk het ging.

De lucht werd weer grijzer. De situatie bleef bij de Toren ongewijzigd, ook al bleven we nog zo lang naar alles kijken. Onze ogen konden geen andere waarnemingen afdwingen.

Tegelijk met Piet keerden we huiswaarts.

Onderweg regende het wat.

De natuur ging zijn gangetje.......

Tegenover de Toren.

 Sjef heeft de verrekijker voor het geval dat in de hand.

 Mooi blikveld in de bossage achter de Snelle Loop.

 Achter de Snelle Loop weten de varens ook wat mooi is.

 Schuinsweg achter de Toren leveren de varens bij de bomen weer dit

 mooie plaatje op.

 Schuinsweg achter de Toren leveren de varens bij de bomen weer dit

 mooie plaatje op.

 Ik zei tegen het lichtbruine paard: blijf alsjeblieft zo voor mij staan. Paardje deed dat. Dank U wel!

 

--------------------------------------------------------

 

 

Onder een septemberzonnetje.

Maandag 13 september 2010 - de maand met de eerste R strooit gul met paddenstoelen.

 

 

 

De wisselende zomer van 2010 kent vele regendagen die afgewisseld worden door dagen die je aangenaam nazomerweer laten zien.

Zo ook deze dag. De lucht boven je liet mooie wolkenpartijen zien en zorgde er voor dat daar regelmatig de zon tussendoor kon piepen. Het licht was getemperd, de zonnegloed warm getint.

Spotter Piet was er ook weer. Op de spottersplaats was het aangenaam toeven met S2 en Pa elk op een der bovenste torenlampen.

Daarna vertrok een valk.

Schuinsweg achter de Snelle Loop was men druk met de afbraak bezig van het jaarlijks Bakels tractorpulling-spektakel. Vanwege de voor-durende regen de dag ervoor had men dit een dag eerder dan geplend, moeten afblazen. Ik denk dat de valkjes dat niet betreurd hebben.

 

Sjef en ik ondernamen weer een aangename wandeling. De eerste herfstsporen waren zichtbaar, waaronder hier en daar opduikende paddenstoelen.

De begroeiing in de Snelle Loop is op veel plaatsen te overdadig te noemen. Maar ik denk dat het waterschap dit zeker nauwlettend in de  gaten houdt.

Terugwandelend over het onverharde deel van de Hemelsbleekweg, hoorden we protesterend een valk roepen. Het geluid klonk van zeer nabij. Het was de rechtervalk op de Toren. Het was S2. In de lucht vloog een vreemde valk. In zijn kielzog zat Pa. De situatie duurde niet lang. Al snel was de derde valk weer vertrokken.

In deze tijd worden Pa en S2 altijd geconfronteerd met doortrekkende valken.

Pa en S2 trekken nergens naar toe. Zij zijn honkvast.

 

We keerden weer terug op de spottersplaats, waar we nog even van de  rust en de omgeving verder genoten.

Maar de plicht "riep" ook weer, zodat we weer huiswaarts keerden, na opnieuw een aangename visite bij de gemortelde valkjes.....

 Links Pa en rechts S2 op de bovenste torenlampen.

 Pa en S2.

 Ik staande op het welbekende mortelbruggetje.

  Speels zonlicht

  Schuinsweg achter de Toren.

 Een schitterend tapijt van mos!

 Achter de Toren tenslotte dit mooie sfeerplaatje.

 

---------------------------------------------------------

 

 

Herfstachtig.......

Dinsdag 28 september 2010 - de vliegenzwam langs de Hemelsbleekweg.

 

 

In nevelig grijs herfstweer waren Sjef en ik in de eerste helft van deze middag weer bij de Toren.

Het was er erg rustig, maar bovenal sfeervol.

Herfstbeelden vragen vaak naar nevelige beelden, onder een grijze lucht.

Wat dat betrof werden we op onze Brabantse wenkjes bediend.

Pal voor de Snelle Loop kuierden pa en ma Nijlgans, wiens jongen ook reeds op de wieken zijn gegaan.

S2 zat boven op de Toren op de bovenste rechterlamp vanaf de spot-tersplaats gezien.

Zij maakte zich niet al te moe. Haar kopje buitelde alle kanten op om telkens alles goed in ogenschouw te nemen wat zich rondom haar heen bevond.

Op het weiland van de aangrenzende boerderij waar men ook weet wat tractorpulling is, stonden talrijke zwart gevlekte koeien genoeglijk te grazen in het vochtige gras.

 

We ondernamen weer onze wandeling.

Dat leverde telkens paddenstoelen op, en ook de eerste voorzichtige ver-kleuringen van de loofbomen.

We genoten van de veranderingen in de natuur, die zich klaarmaakt voor  de winterslaap.

Door het nevelige vochtige weer voelde de temperatuur niet aangenaam aan, maar dat hoort er nu eenmaal bij.

 

Weer terug op de spottersplaats zagen we dat S2 haar grote poten en verendek nog steeds warmde aan de torenlamp.

We hoorden het geroep van een andere slechtvalk en van een buizerd.

De buizerdroep klonk dichtbij de Toren. We zagen de buizerd echter niet. Dat lag wellicht aan het feit omdat hij zich in het lage donker-grijze wol-kendek bevond.

De twee geluiden van deze twee mooie vogels waren een lust voor het oor.

De grijze wolken pakten zich samen.

We voelden de eerste regendruppels vallen.

We keerden huiswaarts.

Maar dit mooie plekje heeft ons weer verteld dat het zich klaar maakt voor het winterseizoen die in het nabije verschiet ligt.....

 Pa en ma Nijlgans pal voor de Snelle Loop.

Bij gebrek aan Schotse hooglanders kiekte ik deze Mortelse laag-

landers.

 S2 op de torenlamp.

 S2 met haar buitelend rondkijkend kopje.

 De vliegenzwam dichterbij met een inzoomhandje van mij.

Wederom pal bij de Toren geeft dit hoekje langs de weg dit na-

drukkelijke herfstbeeld.

 Sjef aan de wandel achter de Snelle Loop.

Een voorzichtige penseelstreek

aan warme herfstkleuren.

 Nabij de Toren.

 Opzij van de Toren.

 

---------------------------------------------------------

 

 

Een bijzondere ontmoeting op een bijzonder plekske.

 Zaterdag 2 oktober 2010 - vliegenzwammen nabij de Toren.

 

 


Voor het eerst kon Ingrid de valken in De Mortel met eigen ogen aanschouwen dankzij Jonne en
Jelle. 
Dat resulteerde ook in hartelijke ontmoetingen met haar bij de ook  voor haar vertrouwde Toren.
Maar nu zag zij deze hoge grijze kolos in het echt.
Zij zag de omgeving nu in het echt.
En met het nooit aflatende oog voor detail zag zij elk plantje en elke paddenstoel ook al waren zij
nog zo klein.

Het was heerlijk om ook met haar en de groep te wandelen tijdens het torenrondje, en waarbij ik haar de plekjes kon aanwijzen die ik zo graag fotografeer.
Er werd heel wat gekeuveld en heel wat gelachen en Pa keek vaak naar die kwebbelende tweebe
ners daar beneden.
Op de spottersplaats was de groene tafel weer gedekt met heel wat tweebenersprooitjes.
Regen of niet het bleef goed smaken.
Zelfs Grotel's Hof werd niet vergeten.
Kortom alle ingrediënten waren er die het tot een geslaagde ontmoeting maakte.
Het was Ingrid's dag.
Graag bood ik haar een tekening aan "Peregrine Falcon" omdat zij die na al die jaren van een bij
zondere vriendschap ook heel erg verdiend heeft.

Ik heb ons nieuwe fototoestel ingewijd bij deze bijzondere gelegenheid.
Deze ontmoeting is er ook eentje die ik nooit meer vergeten zal.....

 Pa op de bovenste rechterlamp van de Toren.

Tijdens de wandeling nabij de Toren.

 Ingrid breedlachend op het beroemde bruggetje.

 Een blik op het voor mij mooiste plekje bij de Toren.

Foto genomen op het voor mij mooiste plekje tegenover de Toren achter de Snelle Loop.

 Op dat mooie plekje.

Achter de Toren halverwege de wandeling troffen we dit mooie exem-

plaar.

 

----------------------------------------------------------

Herfstkleuren rondom de Toren.

 Dinsdag 26 oktober 2010 - de Toren waar de herfstkleuren langzaamaan nu toch opdoemen.

 

 

 

Rond het middaguur waren Sjef en ik weer bij de Toren.

Precies één jaar geleden waren wij er ook op deze datum.

Het is de dag waarop wij nu 37 jaar getrouwd zijn.

De herfst laat dit seizoen zijn kleuren veel later zien.

We waren benieuwd hoe dit op dat mooie plekske zou zijn.

Langs de Snelle Loop, waar het altijd als eerste verkleurd, waren nu dan ook de herfstkleuren volop aanwezig.

Maar elders is dat een heel groot verschil met vorig jaar.

Toen was de verkleuring overal nadrukkelijk. Nu niet.

Maar ook nu leverde het genoeg mooie plaatjes op.

Er zat een valk op de Toren op de bovenste rechterlamp. We dachten meteen: dat zal S2 wel weer zijn. Maar zeker weten deden wij dat niet.

Dit zagen wij vanaf de spotterplaats gezeten op het bengske.

Voortdurend waren kraaien met elkaar aan het vechten.

Het zijn echte herrieschoppers en ruziemakers.

 

We maakten weer een wandeling.

Geen nijlganzen te zien.

Dat was wel het geval bij de Bavaria brouwerij die we onderweg weer gepasseerd waren.

Blijkbaar willen zij er nu overwinteren.

Op het veld achter de Toren stonden in de verte de Schotse hooglanders weer in het gras te happen.

We kuierden ook langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg de bossen in.

 

Eenmaal weer terug op de spottersplaats zat de valk nog steeds op de lamp.

We werden geconfronteerd met een stelletje ruziemakende vlaamse gaaien.

We richtten daar onze aandacht op, omdat valkje toch stil zat te wezen op dat torenlampje.

 

Het herfstwindje rondom de Toren blazend voelde koud aan op de spot-tersplaats.

Maar dat hoort er nu eenmaal bij als de "R" in de maand is.

In de middag keerden we weer huiswaarts met mooie herfstkleuren op ons netvlies en een mooie valk op de Toren.....

Pal tegenover de Toren.

Inkijkje tegenover de Toren.

 Ik genietend langs de Snelle Loop.

 Sjef langs de Snelle Loop.

 Bosrand langs de Snelle Loop.

 Langs de Snelle Loop, ook nog groen aanwezig.

 Verkleurde eikenbladeren.

 Genietende Sjef.

 In de bossen langs het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.

Verdorde varens.

 Een intens genietmoment.

 Dieper aldaar de bossen in.

 En je treft ook dit moois aan!

 

---------------------------------------------------------

Een koude herfswandeling.

 Maandag 8 november 2010 - alsof het een schilderstuk is! In de verte ligt de spottersplaats.

 MOOOIII!!

 

 

Het was erg koud, met een snijdende oostelijke wind.

Dertien dagen eerder waren Sjef en ik ook bij de valken bij de Toren. Veelal kleurden de bladeren toen nog groen, een geringer deel was verkleurd.

Nu was op dit mooie plekske alles verkleurd. Maar er lagen ook niet te tellen kleurrijke bladeren op de grond, zodat de bomen hun kale takken ook konden laten zien.

Kortom, Jan de Wind en de nachtvorst die dit plekske ook niet vergeten waren had zijn herfstsporen er geducht in gezet.

Er was geen valk te bekennen.

Het deksel van de nestkast stond open.

Er werd gewerkt. Niet door de valkjes, maar door tweebeners.

Of toch een slechtvalkje, die aan het stofzuigen was?

Want een kabel liep vanuit het onderliggend raampje naar de nestkast.

Mij verwondert niets meer van "onze" valken.

Op de spottersplaats sloeg ik het eventjes gade.

Ik weet zeker dat van deze werkzaamheden weer hele mooie webcambeelden komen in het nieuwe broedseizoen van dit prachtige valkenkoppel!

Een opnieuw technisch wondertje voor onze gevleugelde vrienden.

 

Om warm te blijven maakten we een herfstwandeling.

We konden meteen Roel en Anita in de armen sluiten die dit mooie plekske en de valken ook een erg warm hart toedragen!

Zij zochten de warmte en een maagbodempje op zunne Brabants op.

Wij zochten en vonden de bosrijke omgeving.

Het fototoestel hing aan een riem om mijn hals in de aanslag.

En ach, wat was het weer genieten.

Ook al is de wandeling o-zo vertrouwd, telkens biedt het je andere ge-zichtspunten.

En dat verveelt nooit.

Ik vergat de kou, en Sjef met mij.

Een voorzichtig zonnetje piepte te voorschijn.

Maar daarnaast bleef de hemel grijs en bewolkt.

Het mooie dak boven ons zorgde voor sfeervolle warme herfstbeelden!

 

Eenmaal terug op de spottersplaats was het dak van de nestkast weer dicht.

Een valk scheerde over de top van de Toren heen, en hield de nestkast in de gaten.

Ons vermoeden was, dat dit S2 was.

Met een inzoomertje van maal 26 wist ik hem/haar te strikken.

Mijn handje was stil.

Een foto die wist dat ie gelukt was.

De valk bleef rondom de Toren cirkelen, om op een gegeven moment daarachter te verdwijnen, wie weet er ook weer op, omdat hij/zij wist dat het nest weer een dak had.

 

Een diepgrijze lucht hing boven de bosrand links van de Toren.

De wind blies en blies maar, en we voelden de kou weer.

Toen keerden we huiswaarts.

Terwijl de lucht diepgrijs was, brak het wolkendek open om de zonnestralen toch nog rijkelijk neer te laten dalen op de bossen en de akkers, waar de herfst zich voorbereidt op de komende winter......

 

 

VWG GEMERT gaat de cambeelden verzorgen.

Dit in goede samenwerking met Securicon.

 

--- ROEL, VWG GEMERT EN SECURICON ONTZETTEND VEEL SUCCES ---

 

Wandel met ons mee....  Klik op foto.

---------------------------------------------------------

Winter Wonder Torenwandeling.....

 Vrijdag 17 december 2010 - een sfeervol Winter Wonderlandplaatje....

 

 

Koning Winter heeft Jan de Wind snel weten te verjagen.

De Winter heeft zich vroeg ingezet.

Opnieuw hulde de Toren zich in De Mortel ook weer in een wondermooi winters landschap.

Op het thuisfront hield ik het weer van deze dag die morgen nauwlettend in de gaten.

Er was bar en boos weer voorspeld.

Maar hier in het zuid-oosten viel het mee.

Er was weliswaar sneeuw gevallen, maar een voorzichtig zonnetje probeerde om door het grijze wolkendek heen te piepen.

Dat was voor ons hier de reden dat we weer op het mooie plekske konden zijn, waar de valken wonen.

 

Onderweg erheen zagen we weer een jonge reiger op een der lantaarns zitten bij de Bavaria brouwerij. De voorgaande keer zagen we er twee zitten.

 

Bij de Toren aanbeland en op de spottersplaats, zagen we een valk op de linker bovenste lamp van de Toren zitten.

Er begon een omfloerst winterzonnetje te schijnen.

Lang op de spottersplaats bivakkeren was geen slim idee omdat de koude wind er grip op had.

Om ons heen zagen we het mooie winterlandschap, dus dat werd weer genieten geblazen.

Bij ons Torenrondje wisten we ook weer het gezelschap van de Schotse hooglanders wiens grote snuiten zich door de sneeuwlaag heen boorden om ongestoord te kunnen blijven grazen.

Zij zagen die twee tweebeners hun weiland betreden.

Log en nieuwsgierig keken ze ons aan. Zij voelden zich totaal niet gestoord tijdens hun maaltijd.

Je zou bijna met ze door de sneeuwlaag heen mee gegraasd hebben.

Het was heel stil bij de Toren, op een enkel "boetje" van de hooglanders na.

Het Torenrondje leverde ons weer mooie winterse sneeuwbeelden op.

 

Wandelend over het onverharde deel van de Hemelsbleekweg werden we, toen we nabij de Toren kwamen, getrakteerd op een zwenkende zwevende vliegshow van zowel Pa als S2.

Zij vlogen vrij laag. WOW!

Helaas kon ik ze met mijn fototoestel niet bij houden.

Het was een mooi gezicht hoe zij telkens elkaars gezelschap zochten.

Ze vlogen in kringetjes nabij de Toren om elkaar heen.

Eentje belandde weer op de bovenste linkerlamp van de Toren. De ander zocht het dak van de Toren op.

Op de spottersplaats voelden we weer de ijzige wind.

Maar waar we voor gekomen waren hebben we ruimschoots kunnen zien:  een prachtig verstild winterlandschap, en Pa en S2 die nabij Sjef en mij lieten zien waar zij zo goed in zijn.....

 

Tot het nieuwe jaar, Kanjers.

Ik ben ook dan weer graag in jullie gezelschap samen met hij zonder veren......

 

 

Ga je met ons mee wandelen in Winter Wonderland.... Klik op foto.

----------------------------------------------

 

Dit is het einde van Verslagen De Mortel 2010.

In Verslagen De Mortel 2011,  gaan we weer even vrolijk verder....

 

----------------------------------------------

---------------------------------------------------------