Verslagen De Mortel.

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

regrinus gehuisvest is....

 

 

De verslagen van 2018.

 

Deel 2.

 

-------------------------------------------------------

 

( klik op foto voor vergroting )

 

 -----------------------------------------------------

Een zinderende meeting.

Zaterdag 7 juli 2018 ~ De fiere Toren.

 

 

Na lange tijd nam ik weer deel aan een ouderwets gezellige meeting bij

de valken in De Mortel.

Het werd georganiseerd door het forum "De Mortel en andere slecht-

valken."

Ik ben daar neergestreken om de saamhorigheid weer te proeven die

tijden van weleer oproepen en het weten om te zetten in de tijd van

nu.

 

Die middag kwamen Sjef en ik bij de Toren aan om op een bengske neer

te strijken en aan de gezellige meeting te beginnen.

We zaten op een warme spottersplaats op een hete zomerdag onder

een zinderende zon.

Handen werden geschud, knuffels werden uitgedeeld omdat we blij

waren elkaar persoonlijk te zien.

Over en weer dachten we aan een gevulde maag.

Waar prooiaanvoer door de valken plaats vindt, daar hoort ook prooiaanvoer van de tweebener bij.

 

Een valk zat op de bekisting van de Toren. Daar bleef het een hele

tijd zitten.

Een vogel leek tegen de top omhoog te klauteren. Maar het bleek op

een uitstulping te zitten onder de dakrand. Om welke vogel het ging

konden we niet achterhalen.

Een tweede valk zat in een kozijn onder tegen de houder van een lamp

aan.

Op een gegeven moment waren beide valken vertrokken.

 

Ik ondernam een wandeling met Coriena, "Twietie", Julius en "Ciryon."

We bleven zoveel mogelijk uit de buurt van eikenbomen.

Maar dat was niet altijd even gemakkelijk.We waren wel alert wat de

plaag van de eikenprocessierups betreft.

Ik had me erop gekleed.

 

Ik liep te fotograferen samen met Coriena en "Twietie". 

We fotografeerden ook elkaar.

Natuurlijk hadden we ook veel lol onder elkaar.

Julius was in de weer met zijn vishengel.

Een blauwe reiger wist de Snelle Loop ook weer te vinden.

Ik heb nog niet eerder de Snelle Loop zo dicht begroeid gezien zoals

dit jaar.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

Twee valken vlogen elkaar luidkeels achterna om op de torenrand te

belanden, en vervolgens op het torendak te verdwijnen. De voorste valk

had een prooi bij zich.

Vandaar het kabaal.

 

Zo rond drie uur voelden we dat het wel érg warm werd.

Ik schatte de temperatuur op 30 á 31 graden. Dat bleek later ook vrij

aardig te kloppen.

 

Sjef en ik besloten huiswaarts te keren.

Ook andere morteltjes dachten daar hetzelfde over.

Maar dat was niet erg want de meeting was méér dan geslaagd deze 

middag.

 

Sjef en ik keerden huiswaarts na een hartverwarmend afscheid.

Ik gedachte hoorde ik de slechtvalken weer, zag ik de smeekoogjes van

de honden weer die ook aanwezig waren, en die de aandacht ook ver-dienden en kregen.

Ik voelde de ouderwetse warmte van een meeting weer, waarvan ik weet

dat een nieuwerwetse meeting je diezelfde warmte ook kan geven.

Dank je wel......

De top van de Toren met rechts onder de onderste ring een valk op de bekisting.

V.l.n.r. Ton,  "Ciryon". Julius, Margootje en mijn persoontje.

Julius in opperste concentratie met zijn vishengel.

Bloeiende jacobskruiskruid.

Wat jammer pauwoogje, dat je jouw mooie vleugeltjes niet voldoende spreidde.

Bloeiende jacobskruiskruid.

Coriena en ik op het open veld bij het bloeiende kruid.

Gefotografeerd door "Ciryon". 

Lachend liepen we van de plek vandaan omdat we in de gaten hadden dat

"Ciryon" ons nog een keertje fotografeerde.

Ook beslist een mooie foto van Twietie met haar hond Tirzah.

Het bloeiende kruid in de warme zomerzon.

Blijft mooi.

Julius laat zien hoe sterk hij is. Hij kan zelfs een hoge toren recht krijgen!

Gezellig onderonsje met Coriena.

Fotografie: Sander.

Gehaktballetjes laten zich ook goed smaken vindt ook Sjef.

Fotografie: "Hyacint". 

Tenslotte Sander en ik samen op het bengske in de warme zomerzon.

 

 

--------------------------------------------------------------------

Langdurige extreme droogte.

Donderdag 19 juli 2018 ~ de spottersplaats die ook gebukt gaat onder de

voortdurende hitte en droogte.

 

 

De natuur gaat gebukt in een langdurige extreme droogte bij hoge

zomerse temperaturen.

We hebben verlangend uitgekeken naar de zomer.

Die is er!

Wat dat betreft mogen wij niet klagen.

We doen het echter wel zonder in een klaagzang te vervallen.

Want flora en fauna kunnen niet langer meer tegen de voortdurende

hitte en de droogte.

Het weldadige zomergroen moet plaats maken voor uitgedroogd geel!

Het gras knispert onder je schoenzolen.

De grond is of keihard of het is poeder.

De natuur snakt naar water om het gulzig op te souperen omdat het

dat hard nodig heeft.

 

Onder deze omstandigheden zaten we in de morgen en in het begin van

de middag in De Mortel op de spottersplaats onder een bakkende zon.

Een dapper stel hield een fietstocht om even op de spotterplaats te 

pauzeren onder het genot van warme thee.

Hoe warm kun je het hebben.

 

Er zat weer een valk op de bekisting van de Toren.

Mijn vermoeden is dat het hier om NV ging.

Valkje was slimmer dan de tweebeners op dat veld waar altijd gespot

wordt.

Valkje zat in de schaduw.

 

Toen werden Sjef en ik ook dapper en gingen we in de zomerse hitte 

aan de wandel.

We ondernamen weer het torenrondje.

We schrokken hoe de Snelle Loop dicht begroeid was op veel plaatsen.

Daar was geen doorkomen meer aan.

Het water was weg of stond heel laag.

Een karper had het heel moeilijk. Krampachtig bleef hij zoveel mogelijk 

in het midden zwemmen. Maar omdat het telkens te ondiep was schoot

hij ongewild regelmatig aan de kant op het droge, om vervolgens in

paniek weer het ondiepe water in te duiken.

Ik hoop dat deze dappere karper het redt!

 

Voortdurend hoorden we een buizerd die al eerder vlak boven ons vloog

boven de spottersplaats.

Af en toe vlogen er duiven over.

Verder was het helemaal stil.

We schrokken hoe op veel plaatsen de natuur erbij lag.

Het hoge gras was plat geslagen en volledig uitgedroogd.

De varens hadden hetzelfde lot ondergaan en waren volledig verschrom-

peld.

Ook dit gaf een trieste aanblik.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

De valk zat nog steeds op de bekisting, maar dan aan de andere kant.

De temperatuur begon in de middag te stijgen.

De zon scheen hinderlijk op je huid.

Dat was de reden waarom we  huiswaarts keerden.

Jammer dat hier het nieuwe valkenleven ontbreekt zodat ook zij getui-

gen hadden kunnen zijn van een zomer die uitzonderlijk te noemen is....

Valk op de bekisting.

Valk op de bekisting.

Achter het bruggetje is het dichtgegroeid. Een eind verderop ook.

Langs de waterkant. Hier is het weelderig groen.

Sjef wandelend langs de Snelle Loop.

De spartelende karper die het moeilijk heeft!

Ik aan de wandel langs de Snelle Loop.

Daar waar het groen ook nog een kans krijgt.

De velden zijn dor en geel. Het jacobskruiskruid is vroegtijdig uitgebloeid.

Hier staat de Snelle Loop compleet droog. Het dammetje rechts is daar

een stille getuige van!

Het uitgedroogde gele gras met de uitgedroogde verschrompelende varens.

Op de achtergrond doemt uitgedroogd struikgewas op.....

 

 

Maar het water komt terug en de natuur zal weer volledig herstellen....

Goed nieuws.

______________

 

20-7-2018:

Omroep Brabant: de vissen werden uit de Snelle Loop gehaald

en elders weer uitgezet. Zij waren gered!

 

---------------------------------------------------------------------

Een zomer die de aarde scheurt.

Zondag 5 augustus 2018 - gescheurde aarde in de Snelle Loop.

Een zomer die de aarde scheurt.

De natuur schrikt en weet niet wat te doen.

Het kan niet vechten tegen de intense hitte.

Het weet niet waarom dit gebeurt.

 

De aarde splijt en legt de wortels bloot.

De planten en de bomen staan verstild.

Ze voelen de verzengende hitte van de zon.

Zij voelen zich verraden in de moederschoot.

 

Mens en dier zoeken de schaduw en zoeken het water.

De mens begrijpt, een dier zit met vragen.

Het is een zomer die teveel van je vergt.

Het antwoord dat komt later.

 

De aarde splijt,

De ziel wordt bloot gelegd.

Dan ontvangt het de eerste regendruppel.

De hitte verdwijnt.

De aarde herstelt, ontvangt het water en gedijt.

 

Een zomer die de aarde scheurt.

Maar zorgt dat het water toch weer opgevangen wordt,

die altijd weet dat dit gebeurt.....

 

Els ~ augustus 2018.

In een verzengende hitte waren Sjef en ik weer bij de valken in De Mortel.

De middag vertelde ons dat er weer een valk op de bekisting van de Toren zat.

De spottersplaats dompelde zich in de stilte van de omgeving.

Vanwege de heldere lucht was de maan langs de Toren zichtbaar.

De natuur vertelde je nog steeds dat de hitte van geen wijken weet.

Het heeft de begroeiing verschroeid en de aarde verscheurd.

 

Toen we weer onze wandeling maakten werden we direct geconfronteerd

dat de Snelle Loop helaas niet hard meer kon lopen. De hete zomer had

het water afgepakt.

Gelukkig zijn de meeste vissen door mensenhanden gered.

Het verdorde gele gras was plat geslagen en op veel plaatsen ook al

verdwenen.

Her en der lagen verschrompelde bladeren op de grond.

In de verte klonk door een speaker een dj die een naburig evenement

aan elkaar praatte afgewisseld door Hollandse muziek.

De geluiden kwamen naar ons toe vanuit de verte en leken de stilte te

vangen.

Af en toe vloog een duif over en waren overige vogels hoorbaar.

Struikgewas omhoogkomend vanuit het gele gras liet troosteloos

diens verdorde bruine bladeren zien.

Het is een zomer die ons lang zal heugen.

De natuur gaat er duidelijk onder gebukt. Het snakt naar water.

De Esperloop trof hetzelfde lot als de Snelle Loop.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

Het geel rondom je vertelde je ook daar dat de situatie zich verslech-

terd had.

De valk had het luchtruim gekozen.

 

In de loop van de middag reden we weer huiswaarts.

In de stad Eindhoven was de situatie al niet veel beter. Waar

het gras uitbundig groen was werd het ook daar geconfronteerd met

de verzengende hitte zodat het groen plaats had moeten maken voor het geel.

 

Maar toch, de natuur zal zich weer herstellen.

Het zal deze keer daar meer moeite voor moeten doen......

 

Valk op de bekisting van de Toren.

De valk heeft voor een schaduwrijk plekje gekozen.

De maan langs de Toren.

Alleen onder het bruggetje staat nog een beetje water. Sjef kijkt toe.

Drooggevallen Snelle Loop.

Ik in de schaduw.

Gevolgen van de januaristorm en de hete zomer komen samen.

Gescheurde aarde in de drooggevallen Snelle Loop.

De Snelle Loop helemaal droog.

Alles snakt naar water....

 

 

--------------------------------------------------------------------

De Snelle Loop loopt weer.

Dinsdag 21 augustus 2018 ~ de Snelle Loop loopt weer....

 

 

 

Deze morgen waren Sjef en ik opnieuw bij de slechtvalken in De Mortel.

Onderweg hadden we een regenbui gehad.

Na de verzengende hitte kregen we regen met daarna toch weer zomer-

se temperaturen.

De natuur snakt nog steeds naar water, en zal die ook weer krijgen.

De natuur is veerkrachtig en zal uiteindelijk toch weer herstellen.

 

Op de spottersplaats zagen we opnieuw NV op de bekisting van de

Toren zitten. Blijkbaar vindt zij dat een ideale uitkijkpost.

Rondom onze beschoeide voeten dook het verschroeide gras weer op,

evenals rondom ons op het veld. De verschrompelde stengels en blade-

ren van het jacobskruiskruid waren roestbruin van kleur.

Af en toe doken kraaien kwetterend in het gele gras.

 

 

We ondernamen weer een wandeling.

Die vertelde ons dat er weer beslist water aanwezig is in de Snelle Loop. Gelukkig liep het weer, zij het heel kalm.

De begroeiing langs de Snelle Loop en de Esperloop liet zijn groene

kleur zien.

Een berkenboom die al veel had geleden door de januaristorm lag nu

vanwege de droogte tegen de vlakte met rondom de wortels het rulle

droge zand waarin het zijn grip verloren had.

Veel laag struikgewas heeft de strijd verloren om de kleur van diens

groen vast te houden. Het blad is verschrompeld en ook roestbruin van

kleur.

Af en toe dook het groene gras weer op, maar veelal is het helaas ook

nog altijd geel van kleur.

 

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Het was inmiddels middag

geworden.

Weldra kwam er een tweede valk aangevlogen. Het maakte zijn cirkels

keer op keer rondom de torentop. Het leek op VM, het mannetje.

NV hield de valk nauwkeurig onder luid geschetter in de gaten.

Elke vliegbeweging werd gade geslagen, totdat ook NV in beweging

kwam en op het nestrooster neerstreek. De schetterende keelklanken

werden nog heftiger, omdat zij voortdurend VM in het vizier had.

Toen zochten zij allebei het luchtruim op.

Ze leken daarna op het dak van de Toren te verdwijnen.

Want ik hoorde telkens zachte keelklanken daar vandaan komen.

 

Het werd rustig.

Telkens vloog er een groot passagiersvliegtuig over richting Eindhoven.

Ze vlogen net onder het wolkendek.

 

In de middag keerden we huiswaarts.

De zomerse warmte en de zomerzon bleven ons vergezellen.....

 

 

 

( nogmaals, de foto's worden vergroot als je er op klikt ).

NV op haar vaste stek.

NV.

NV.

Samen op een bengske op de spottersplaats.

Water in De Snelle Loop gezien vanaf het bruggetje.

Water in de Snelle Loop vanaf de andere kant gezien vanaf het bruggetje.

Waar ook de januaristorm en de droogte en de hitte van de zomer samen-komen.

Speels zonlicht.

NV houdt schetterend VM in de gaten.

Hup, de andere kant van het nestrooster op.

"Ja, ik zie jou, hoor!"

"Je bent niet alleen!"

De natuur is veerkrachtig, en zal zich weer herstellen....

 

 

 

---------------------------------------------------------------------

Spelenderwijs.

Zondag 9 september 2018 ~ Valk vliegt van de grootste antenne af op de

Toren.

 

 

 

Begin van de middag op deze zomerse dag in september waren Sjef en

ik weer bij de valken in De Mortel.

Op de spottersplaats neergestreken zagen we NV weer op de bekisting

van de Toren zitten, op haar vaste plekje.

Telkens hoorden we een buizerd luidkeels roepen.

Op een gegeven moment was de valk op de bekisting verdwenen.

Het geroep van de buizerd verstomde niet.

Plotseling kwamen twee valken aangevlogen. Hun keelklank verraadde 

direct al hun aanwezigheid.

Speels buitelden ze om elkaar heen.

Ze speelden tikkertje, en wie het beste in luchtacrobatiek was.

Ze verdwenen achter de bomenrij van het landgoed langs de Hemels-

bleekweg.

Daarna kwamen ze ook weer terug. Ze bleven om elkaar heen buitelen,

totdat er een op het dak van de Toren verdween en de ander in het

wolkendek diens weg vond.

We hebben nu kunnen zien hoe spelenderwijs dit nieuwe stel met elkaar

gekoppeld zijn.

 

 

We ondernamen weer een wandeling.

Ik keek om naar de spottersplaats. Je overzag het geheel. Dat vertel-

de mij dat de voorbije droogte nog steeds ook daar zijn sporen liet zien.

Het water in de Snelle Loop liep niet. Die nam er schijnbaar even diens gemak van.

Af en toe doken kwetterende kraaien op van boom naar boom, elkaar

achterna vliegend.

Op de grond krioelde het van de afgevallen eikels. Talrijke dennenappels

hielden ze gezelschap.

In de schaduw van de bomen, waar de zon weinig kans kreeg, hadden de

varens het overleefd. Een eindje verder waar voorheen geducht gerooid

is, en waar de zon wel onverbiddelijk kon zijn tijdens de hete droge zo-

merdagen, daar hadden de varens het niet overleefd, evenals talrijk

struikgewas. Zij stonden er zielig bij met hun bruin verschrompeld blad.

Waarschijnlijk wacht het geduldig op het volgend voorjaar, evenals de

varens, wiens wortels ook in de aarde verzonken liggen.

De kudde Aberdeen Angus had de schaduw van de bomen opgezocht.

Opvallend was dat er talrijke nakomelingen rondliepen. En ook zij wis-

ten wat rundachtige nieuwsgierigheid betekende. We werden ook door

hen aandoenlijk nagekeken.

 

 

Tijdens onze wandeling kwamen beide valken weer luidkeels terug om 

opnieuw speels rondom de Toren te cirkelen.

Een landde op de grootste antenne van de Toren, de ander wist de

bekisting op de Toren weer te vinden.

 

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats, waar ik de kans kreeg om

de valk op de grootste antenne te kunnen fotograferen. Toen vloog hij

weg. Want ja, ik denk dat dit VM was, het mannetje.

Ik zei "Wow" tegen mij zelf omdat ik hem op deze wijze wist te spot-

ten.

Na een paar rondjes dook hij op het dak van de Toren.

Het bleef toen rustig.

 

 

Halverwege de middag keerden we weer huiswaarts, met de wetenschap

dat beide valken thuis waren en elkaar heel leuk vinden.

Nu nog de site van VWG weer de lucht in, zoals de valken ook telkens

doen, dan is het plaatje voor de tweebeners weer compleet.

En zeker als in het volgende broedseizoen de beelden van Beleef de 

Lente weer live gaan, en de valken hopelijk dan ongestoord aan een 

volgend broedsel kunnen beginnen.

Zover is het echter nog niet, want de herfst staat op de drempel....

 

 

 

Valk NV op de bekisting van de Toren.

NV.

NV.

De spottersplaats met de sporen van de voorbije droogte.

Aan de wandel.

De Snelle Loop.

De kudde Aberdeen Angus.

Nabij de kudde.

Waar de varens het konden overleven.

Waar de januaristorm en de droogte elkaar tegenkomen.

VM op de grootste antenne van de Toren....

 

 

---------------------------------------------------------------------

Herfstwandeling - 1.

Donderdag 18 oktober 2018 ~ volop herfst.

 

 

In de morgen reden we in grijs weer naar de valken in De Mortel.

De wind kwam uit het noord-oosten en gaf aan dat het toch echt herfst

was.

De zomer heeft kennelijk dit jaar er moeite mee om afscheid te nemen.

Telkens dringt het aan de herfst op, om dit jaargetijde zomerse dagen

te kunnen geven.

Zodanig dat je nog niet aan herfst -en winterkleding kunt denken.

Daar dachten Sjef en ik dus ook niet aan, ook al waren we gehuld in

een beschermende outfit.

 

Er was geen valk te zien, constateerden we toen we op een bengske op

de spottersplaats zaten.

Ook al kende de natuur zomerse dagen in oktober de herfstkleuren wa-

ren overal aanwezig. En daar genoot ik intens van.

De zon kreeg nauwelijks kans, maar dat vonden we niet erg.

 

We maakten onze eerste herfstwandeling.

En dat stelde ons niet teleur.

De bonte herfstkleuren waren overal aanwezig.

De grote waterplas aan de bosrand liet nauwelijks water zien.

De droogte was er nog steeds, ook al hadden we reeds pittige regen-

buien gehad.

We zagen hoe beslist de schade van de januaristorm geruimd werd.

Ook waren er flink wat bomen gerooid.

De boomstammen lagen in de berm van het onverharde deel van de Hemelsbleekweg.

Telkens hoorden we hoe kraaien het ergens volstrekt niet mee eens waren.

Er naar vragen had geen enkele zin. De kraaientaal verstaan we niet.

We liepen over een tapijt van kleurrijke herfstbladeren. Het plaatje

was weer helemaal compleet.

 

Terug op de spottersplaats vertelde NV ons dat ze weer thuis was.

Ze zat op de bekisting van de Toren, haar vaste plekje.

Haar veren wapperden in de herfstwind. Dat gaf een speels effect.

We bleven op ons gemak naar haar kijken.

Er heerste weer rust. De kraaien hadden het kennelijk bijgelegd.

Wie weet hadden ze een compromis gesloten.

Voor hun een weet, voor ons een vraag.

 

In de middag reden we weer naar huis, met de wetenschap dat de

herfst beslist ook bij de thuishaven van de valken aanwezig is.....

 

 

Wandel met ons mee:

 

KLIK:

Sfeervol!

 

 

------------------------------------------------------------------------------------

Herfstwandeling - 2.

Donderdag 8 november 2018 ~ bonte herfstkleuren.

 

 

Het was windstil.

Een gouden zon bedekte de aarde.

Onder deze omstandigheden waren Sjef en ik deze morgen bij de valken

in De Mortel.

Op de spottersplaats sloegen we NV gade die weer op haar vaste plek

op de bekisting van de Toren zat.

Ze zat heerlijk om zich heen te kijken.

We hoopten VM (het mannetje) ook te zien, aangezien we hem bij onze

eerste herfstwandeling gemist hadden.

We letten op de geluiden om ons heen.

Maar niets verraadde dat er een tweede valk in de buurt rondvloog.

Van Staatsbosbeheer was men met de laatste werkzaamheden bezig

langs de waterkant van de Snelle Loop.

 

We gingen aan de wandel.

Die vertelde ons dat de Snelle Loop verlost was van de uitbundige be-

groeiing langs en in het water.

Het was geducht aangepakt. Alles lag er weer heel netjes bij.

Bomen waren geruimd. Enkele omgevallen bomen zijn blijven liggen.

Het siert nu het aangezicht.

Je liep door een deken van afgevallen eikenbladeren.

Het geritsel hoorde er echt bij evenals het beeld wat de herfstdeken

je gaf.

 

Door de windstilte was het opvallend rustig rondom de Toren.

Ik soupeerde deze rust helemaal op.

Overal was de herfst aanwezig in de gouden gloed van de zon.

 

We keerden weer terug op de spottersplaats.

We wachtten op VM.

Maar hij kwam niet.

Hopelijk zien we hem de volgende keer weer wel. Ons menselijk gevoel

zegt: je kan niet gemist worden. Het kan bijdragen voor een komend

rustig broedseizoen.

 

In de middag keerden we huiswaarts met de bonte herfstkleuren op ons

netvlies en NV die rustig op de bekisting van de Toren bleef zitten....

Wandel met ons mee...

 

KLIK:

Lief buitelend kopje van NV.

--------------------------------------------------------------------

In goud zonlicht.

Donderdag 13 december 2018 ~ de Toren in goud zonlicht.

 

 

Het was winters koud toen Sjef en ik deze morgen arriveerden bij de

zendtoren in De Mortel.

Het gouden zonlicht wist ons te vangen, zoals het met alles deed.

De schaduw wist telkens het contrast heel mooi te bepalen.

Dat kun je gerust aan de natuur overlaten.

 

Terwijl we op de spottersplaats zaten moesten we constateren dat de

slechtvalken niet thuis waren.

We hoorden ze ook niet.

De wind wist de Toren en de spottersplaats te vinden.

Vandaar dat we na enige tijd aan de wandel gingen.

Kraaien vlogen kraaiend af en aan.

Hen leek de kou niet te deren.

De bomen en struiken waren helemaal kaal.

Zij zullen weer rustig het voorjaar afwachten om hun bladeren dan

weer aan ons te kunnen tonen.

De bodem was nog steeds bedekt met een tapijt van bruine eikenbladeren.

Op het veld in de zon stond de kudde Aberdeen Angus.

De Toren werd telkens door ons nauwlettend in de gaten gehouden.

We waren ook alert op het feit of we de valken zouden horen. Maar

dat gebeurde niet.

Bomen die al langere tijd gemerkt waren, waren nu gerooid. Het zon-

licht had nu meer kans om de aarde te raken.

Langs de Hemelsbleekweg stak nog altijd op twee plaatsen groene be-kabeling boven de grond uit.

Van een doorkoppeling was dus nog geen sprake!

 

We keerden weer terug op de spottersplaats waar het bovenop de To-

ren stil bleef.

Jammer, ik had graag voor dit jaar afscheid van ze genomen, met de

wetenschap hen in het nieuwe jaar weer te begroeten.

Graag zien wij ze dan beiden weer.

 

's Middags keerden we huiswaarts.

 

Nou ja zeg, zien we in een van de woningen op de Hemelsbleekweg

via een raam twee valken binnen zitten, heel lollig aan de kerst-

borrel.

Tja, in De Mortel kun je altijd verrassingen verwachten......

 

Samen tussen de eikenbladeren, die met rijp bedekt zijn.

Langs de Snelle Loop.

Waar bomen gerooid zijn, zodat het zonlicht de aarde beter kan raken.

Goud zonlicht ontmoet de schaduw.

Perfect contrast.

 

 

---------------------------------------------------------------------

Dit is het einde van VERSLAGEN DE MORTEL

- 2.

In VERSLAGEN DE MORTEL - 3, op de

subpagina VERSLAGEN DE MORTEL 2019

gaan we weer even vrolijk verder....

-----------------------------------------------------------------

------------------------------------------------