Verslagen De Mortel.

 

 

 

 

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

regrinus gehuisvest is....

 

 

De verslagen van 2018.

 

Deel 1.

 

-------------------------------------------------------

 

( klik op foto voor vergroting )

 

 -----------------------------------------------------

 

Valkenconversatie. 

Zondag 7 januari 2018 ~ de top van de Toren in goud zonlicht.

 

 

Een koude oostenwind blies over het land.

Na natte dagen, werd de lucht schoongeveegd en kreeg de zon een kans.

Het gouden zonlicht vond de aarde en ving de bomen. De naakte tak-

ken vonden het blauw.

In deze weersomstandigheid waren Sjef en ik weer bij de valken in

het Brabantse De Mortel.

We waren goed en wel op een bengske op de spottersplaats neerge-

streken toen we de bekende keelklanken van een slechtvalk hoorden.

Ik speurde het luchtruim af omdat ik de valk elk ogenblik zichtbaar

kon verwachten.

En ja hoor, de valk kwam ons als het ware tegemoet om voor de Toren langs rechts af te buigen, om vervolgens achter bovenop de top te

verdwijnen.

Het werd stil. We hadden het vermoeden dat er twee valken thuis

moesten zijn.

Langs de Hemelsbleekweg hipten roodborstjes van tak naar tak in de

bomen die langs de berm staan. Hun keelklankjes bereikten ons oor.

De wind trok over de spottersplaats. Af en toe scheerde een passa-

giersvliegtuig langs de Toren af.

 

Omdat het verder stil bleef ondernamen we weer een wandeling.

Wij waren niet de enige wandelaars. Het mooie natuurschoon blijft

eenieder boeien bij welke weersomstandigheid dan ook.

Het stugge hoge gras bezat een warm lichtgele kleur die de looppaden

siert.

Op het veld achter de Toren verbleef de kudde Aberdeen Angus.

Plotseling hoorden we een drukke valkenconversatie van twee valken

bij de torentop.

We hadden gelijk. Er waren twee valken thuis.

 

Opeens gesnater van een groep overtrekkende eenden. Ook zij schuwden

hoog in de lucht een gemoedelijke conversatie niet.

Het water in de Snelle Loop kabbelde ijverig voort. Aan water geen ge-

brek.

Onze eerste wandeling van het nieuwe jaar door het mooie gebied be-

viel ons weer uitstekend.

Het gaf mij een goed gevoel dat ik wist dat de slechtvalken thuis wa-

ren.

Een nieuw broedseizoen staat weer op hen te wachten.

 

We kwamen weer op de spottersplaats terug. De zon begon hoe langer

hoe meer uitbundiger te schijnen. Ondanks de koude oostenwind was

het heerlijk toeven tegenover de Toren.

 

We verlieten tegen het einde van de middag de Hemelsbleekweg.

Ik kon nog op tijd waarnemen dat beide valken een ontsierde kerst-

boom tussen de bomen op de grond wegsleepten........ 

Sjef aan de wandel.

Tegenover de Toren.

Ik aan de wandel.

De kudde Aberdeen Angus in het zonnetje.

Bomen in het stugge gele gras.

Goud zonlicht....

 

 

----------------------------------------------------------

De storm die het landschap teisterde.

Maandag 5 februari 2018 ~ de storm liet zijn sporen na.

 

 

Onder een uitbundige zon, maar met een koude noord-oosten wind

gingen Sjef en ik deze middag weer naar De Mortel.

We trotseerden de kou. De zon liet ons diens warmte voelen.

Dat was de reden waarom we op ons gemak op de spottersplaats de

nestkast in de gaten konden houden.

Het was stil daar boven op de Toren, en het bleef stil.

De overige vogels waren ook stil, op enkele merels na. Zij lieten ons

weten er wel degelijk te zijn.

De gevleugelde vrienden bivakkeren in een landschap die de sporen van

de januaristorm niet ongeschonden had overleefd.

Waar je ook keek het had geduchte sporen achtergelaten.

 

Toen we aan de wandel gingen werden we telkens geconfronteerd hoe

de storm het mooie landschap geteisterd had.

De wind had grip gekregen op talrijke bomen. Meedogenloos waren

zij uit de grond gerukt, dan wel afgebroken.

Daar waar de wortels het daglicht zagen lag daaronder een grillig

gat waar de bomen voorheen verankerd lagen om de boom te kunnen

dragen.

Maar bij zo'n ongekende storm landinwaarts was geen kruid tegen

opgewassen.

Onder het gouden zonlicht van vandaag leek de natuur tegen je te

zeggen: het komt allemaal weer goed.

De natuur neemt, de natuur geeft.

En in deze cyclus zal het in het voorjaar ook weer nieuw leven geven.

Telkens geeft de natuur nieuwe hoop, en maakt dit ook waar.

 

Onze wandeling duurde lang, omdat de bomen je nu een ander verhaal

vertelden. Bomen die tijdens de wandelingen je voorheen gezelschap

hadden gehouden in betere tijden.

Bomen waar je telkens van genoot in alle seizoenen.

Er zijn bomen die er gehavend uit zijn gekomen, en die wellicht een vol-

gende storm niet zullen overleven.

De meeste bomen hebben het wél overleefd!

Een zilverreiger langs de Snelle Loop vertelde ons dat hij moest kunnen

eten om zelf verder te kunnen. We gunden hem/haar diens visje.

 

Op de spottersplaats terug gekomen was de situatie bovenop de Toren

ongewijzigd. Het bleef stil.

De valken lieten zich niet aan ons zien.

 

In de tweede helft van de middag reden we weer huiswaarts.

We hoorden telkens een elektrische boomzaag.

Toen we de plek van de zaag passeerden zag ik hoe twee valken zwaar

vernielde omgewaaide bomen aan het opruimen waren om de plek een

nieuwe mogelijkheid te geven, zodat jonge bomen weer een kans konden krijgen......

 

Tegenover de Toren.

Tegenover de Toren.

Een respectvolle glimlach bij een boom die de storm niet had overleefd.

De grond heeft de gesneuvelde bomen ontvangen.

Gehavend.

De Toren was een stille getuige....

 

 

 

--------------------------------------------------------

Laatste sporen van de winter.

Zondag 4 maart 2018 ~ laatste sporen van de winter.

 

 

De winter kende ontzettend veel natte dagen.

Het gaf je een doordringende vochtige kou die door je kleren heen

leek te gaan.

Dan komt maart in zicht.

Februari liet je weten dat  koning Winter er nog steeds was.

Plotseling werd het bitterkoud. De vorst was overdag en 's nachts

streng aanwezig. De maand maart ontkwam er ook niet aan.

Sneeuwbuien kregen ook een kans.

Het leek de zuidelijke provincies te passeren, maar ook daar werd

het even wit.

 

Toen vlogen de temperaturen weer de hoogte in.

We werden verlost van de plotselinge extreme kou zo laat in de winterperiode.

 

Sjef en ik bezochten weer de valken in De Mortel, waar we de laatste

sporen van de winter aantroffen.

We waren er in het begin van de middag.

De valken bezitten reeds de lentekriebels, en wisten weer wat bevliegen

was.

En we weten dat daar valkeneitjes van komen.

Beleef de Lente is ook weer actief. De camera's laten niets aan het toeval over.

 

We begroetten spotter Piet en Gerrit.

Gerrit ging weldra.

Voor onze komst hadden de valken flink gevlogen.

Er kwamen ook verscheidene roofvogels over.

 

Er zat een slechtvalk in de grootste antenne.

Hij/zij zat in een aangenaam zonnetje.

Op de spottersplaats was het ook heerlijk toeven.

De Aberdeen Angus kudde jong en oud hield ons ook gezelschap.

De valk vloog van de antenne af en verdween.

 

Sjef en ik maakten weer onze wandeling, terwijl Piet ging.

Langs het water zag je de laatste sporen van de winter.

Overal weerklonken vogelgeluiden. Het vertelde je dat de lente

van Koning Winter gaat winnen.

Je zag opnieuw de sporen van de februaristorm.

Dat bood je weer een trieste aanblik.

De omgevallen bomen, zeer talrijk, zullen wel geruimd worden.

Bomen die gevaarlijk scheef hangen en rusten tegen takken aan,

of tegen een andere boomstam aan, moeten zeer zeker geruimd

worden.

Tijdens de wandeling hoorden we de roep van de slechtvalk.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

Daar hebben we enige tijd op een van de bengskes gezeten, omdat

het aangenaam in het zonnetje was.

De wind was nagenoeg niet aanwezig.

 

In de tweede helft van de middag keerden Sjef en ik huiswaarts.

De ingrediënten zijn er om er weer een mooi broedseizoen van te maken.

Dat kunnen we aan de valken overlaten...

 

 

 P.S.:  voortaan biedt de site je de mogelijkheid door twee keer op

de afbeelding te klikken het extra vergroot, als de mogelijkheid qua

formaat dit toelaat.

 

Valk in de grootste antenne.

In breedbeeld.

De nestkast die weer op iets moois wacht.

De wandeling biedt je telkens heel wat moois.

Gevolg van de februaristorm.

Sfeervol.

Rustiek.

De kudde Aberdeen Angus hield ons bij de spottersplaats gezelschap.

 

 

 

----------------------------------------------------------

Aanhoudende onrust!

Maandag 2 april  2018 - Tweede Paasdag ~ aanhoudende onrust tot nu toe. NV in de grote antenne.

 

 

Sjef en ik gingen graag op Tweede Paasdag naar de slechtvalken in De

Mortel. Niet zozeer vanwege het weer, want dat viel tegen, maar om

bij de valken te zijn.

Er heerst grote onrust in en om de nestkast.

Vreemde vrouwtjes belagen het territorium.

Hoogzwanger moest VV het leven laten, omdat een belaagster haar

de nestkast niet gunde.

Een van de vreemde vrouwtjes bleek een kleindochter te zijn van Pa en

Ma, het eerste koppel van deze locatie.

VM was/is een mannetje dat zich snel aan de veranderde situatie kon

aanpassen. 

Hij heeft zich nu gekoppeld met weer een vreemd vrouwtje zonder

ringen. Tot nu toe lijkt zij bestand tegen de overige vrouwelijke in-

dringers. Maar een eitje is nog niet gelegd, ook al zoekt zij opvallend

de nestkast op, want zij wordt regelmatig door VM bevlogen.

Het nieuwe vrouwtje wordt nu als NV aangeduid.

 

Deze middag streken Sjef en ik op een bengske op de spottersplaats

neer.

Een valk zat op de grote antenne.

Al gauw bleek dat dit om NV ging, die direct alweer bevlogen werd

door VM.

Het bleef even rustig.

NV verdween van de antenne.

Een derde valk kwam aangevlogen linea recta de nestkast in.

Daar zat NV die luidkeels zich moest verdedigen ten opzichte van de

indringster. Tevens maakte een vierde valk diens opwachting die rondom

de Toren bleef cirkelen!

De indringster verliet de nestkast.

Het werd rustig.

 

 

Sjef en ik ondernamen een wandeling.

Veel ontluikend groen viel er nog niet te bespeuren.

Normaal gesproken hadden we nu deze wandeling kunnen maken, terwijl

er eitjes in de nestkast lagen. Nu is dat helaas nog steeds niet het ge-

val. Elders zie je in de nestkasten de valkeneitjes al wel liggen.

Op het veld achter de Toren graasden de kudde Aberdeen Angus.

We hoorden telkens de roep van een buizerd.

Vliegtuigen vlogen telkens over richting Eindhoven. Ze vlogen best wel

laag.

Een paar keer vloog in een statige vleugelslag een reiger over.

 

We keerden weer op de spottersplaats terug.

Opnieuw werd de nestkast belaagd.

Opnieuw dook NV in de grootste antenne om door VM bevlogen te wor-

den.

 

Vanuit onze positie was het moeilijk vast te stellen of NV telkens in de

nestkast verstoord werd, of VM. 

Wellicht maakte een vreemd vrouwtje er als eerste gebruik van, en dook

NV of VM  er vervolgens in.

 

 

Bij al deze stress van de steeds terugkerende verstoringen is rustig

een eitje leggen wel heel erg lastig.

Het is moeilijk te zeggen of NV inmiddels zwanger is, ook al brengt

ze graag de nacht in de nestkast door.

Het risico op onbevruchte eitjes is ook aanwezig!

 

 

Toen het weer wat rustiger werd reden Sjef en ik in de loop van de middag naar huis.

Ik hoop toch dat de rust terugkeert.

Ik gun VM nieuw geluk.

Helaas heeft VV dat niet meer mogen meema-ken....

Vreemde valk.

Samen op de foto. Ik even zonder brilletje.

Sfeervol.

Naaldbomen.

Bosrand.

Naaldbomen.

 

Het hopelijk nieuwe geluk kwam!

___________________

Het eerste eitje om 19.15u. ! 

 

 

Het gevecht met een ander vrouwtje ging daarna weer verder!

Het eitje is door NV gedwongen alleen gelaten!

 

----------------------------------------------------------

Lente-explosie.

Zaterdag 21 april 2018 ~ eindelijk lente!

 

 

 

De lente liet lang op zich wachten.

En toen het eindelijk zover was, kón het niet meer wachten.

Dat zorgde voor een ware explosie.

Het voorjaarsgroen toonde zich in enkele dagen.

De zon werd zelfs zomers warm!

Onder deze omstandigheden waren Sjef en ik deze middag weer in De

Mortel bij de valken. Ook zij hadden graag van de lente gebruik ge-maakt. Het betekent voor hen een nieuw broedseizoen.

 

De gehele ontstane situatie:

VV was hoogzwanger. VM zorgde dat zij op tijd eten kreeg.

Maar vreemde vrouwtjes wisten de nestkast ook te vinden. Zelfs een

kleindochter van Pa en Ma.

Zij verstoorden dit nest. En wel zodanig dat VV sneuvelde!

Een vrouwtje ook zonder ringen, won. Zij werd door VM bevlogen en

kreeg de aanduiding NW Nieuw Vrouwtje. 

Ze raakte zwanger. Er werden twee eieren gelegd.

Door de onrust werd het eerste eitje in de nestkast nauwelijks of niet

bebroed. Het tweede eitje werd door de stress-situatie te vroeg gelegd.

Het ging hier om een miskraam. Het plofte op het nestrooster neer!

De huidige situatie betekent dat het erop lijkt dat VM en NV het opge-

geven hebben. De kans op een mooi broedseizoen in De Mortel is kans-

loos!

 

Het betekende deze middag dat Sjef en ik er alleen waren. Er valt niet veel te beleven wat de activiteiten van de valken aangaat.

Op de spottersplaats was het stil.

Maar toch, ik wilde de lente voelen. Ik ga er ook heen omwille van het

mooie plekske. Sjef hield mij graag gezelschap.

En ja, de lente gaf mij diens lentegroen en de warme zon.

Buitelende vogelklanken bereikten ons oor. We zagen hoe een valk

kwam aangevlogen. De keelklank verraadde zijn/haar komst. Uiteindelijk

streek de valk even op het nestrooster neer om daarna weer te verdwij-

nen.

 

De wandeling was zeer aangenaam. Met volle teugen soupeerde ik de

lente.

De kudde Aberdeen Angus had een schaduwplekje gevonden. Want in

de zon was het warm.

Overal om je heen was de lente uitbundig aanwezig in de vrolijke stra-

len van de zon.

 

Weer terug op de spottersplaats werd je weer bevangen door de stilte.

De stilte die je vertelde dat er dit jaar geen jonge mooie valken zullen

uitvliegen.....

 

 

 

 

Op de spottersplaats.

Valk op het nestrooster.

Uitbundig!

Voorjaarsgroen met sporen van de winterstorm.

Aan de wandel.

Aan de wandel.

Slim bekeken van de kudde Aberdeen Angus.

 

 

 

Copyright © 2018 VWG Gemert

Beide screenshots geven de huidige situatie weer!

---------------------------------------------------------

Zomers voorjaar.

Dinsdag 8 mei 2018 ~ alles siddert in de warmte van de zon.

 

 

 

Deze morgen waren we weer in De Mortel, tot na het middaguur.

Het was zomers voorjaarsweer. Het lokte je naar de Toren.

Overal was het stil. De vrolijke buitelende vogelgeluiden verstoorde

de stilte niet.

We zaten in het zonnetje op de spottersplaats.

Er zat een valk bovenop de grote antenne van de Toren.

Diens kopje draaide alle kanten op. Niets ontging hem/haar.

Mijn vermoeden was dat het om het vrouwtje ging, na telkens blikken

op haar te werpen via de verrekijker die geweldig inzoomt, waardoor

ik de valk van dichtbij zag.

We hoorden de geluiden van de runderen van nabij, maar we zagen ze

niet.

Het was een waakzaam geluid.

 

De valk dook van de antenne af en vloog richting Bakel.

 

Sjef en ik ondernamen weer onze wandeling.

Het waakzame geluid van enkele runderen van de kudde Aberdeen

Angus bereikte steeds nadrukkelijk ons oor.

Daar doemde de kudde op, om de waterplas achter de Snelle Loop

op te zoeken.

Er liepen kalfjes mee tussen de volwassenen en al wat oudere kalven

We begrepen toen de waakzame geluiden van de volwassen runderen.

 

We liepen verder en soupeerde het uitbundige voorjaarsgroen helemaal 

op. Ook de warme zon was zomers aangenaam.

Het voorjaar liet weer nadrukkelijk weten beslist aanwezig te zijn.

Het raakte zelfs de zomer aan.

Sporen van de winterstorm zijn nog altijd aanwezig.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats waar Piet ook even was neergestreken.

Een drietal kalven hadden inmiddels de spottersplaats bereikt, waar

ze vanachter de afrastering nieuwsgierig ons in de gaten hielden.

De babbel over en weer met Piet ging uiteraard over het, helaas,

mislukt broedseizoen voor de De Mortelvalken.

De onrust, door toedoen van vreemde valken, bleef deze locatie

telkens weer plagen.

Het eitje ligt alleen in de nestkast. Het zal een eitje blijven.

Een vroegtijdig gelegd eitje die een noodgedwongen plek op het

nestrooster had, heeft de invloeden van buitenaf niet doorstaan.

Bovendien had het geen mogelijkheid om nieuw leven voort te

brengen.

 

Hopelijk keren de kansen volgend jaar weer terug.

Het jonge grut wordt dit jaar beslist gemist....

Valk op de grootste antenne.

Valk op de grootste antenne.

Valk op de grootste antenne.

Langs het verharde deel van de Hemelsbleekweg.

De waakzame geluiden van de runderen kwamen dichterbij.

Sjef op het bekende bruggetje.

Aan de wandel nabij de kudde Aberdeen Angus.

Daar komen ze aan.

De kudde bereikte de grote waterplas, waarin  kikkergeluiden hoorbaar

waren.

Volop lente......

---------------------------------------------------------

Tussen de regenbuien door....

Donderdag 24 mei 2018 ~ rustig rondom de Toren.

 

 

In een aangename temperatuur arriveerden Sjef en ik vroeg in de mid-

dag op de Hemelsbleekweg om de valken in De Mortel weer te bezoeken.

We hoorden ze direct terwijl de regen ruisend door het gebladerte van

de bomen naar beneden viel.

Daardoor wisten we dat de slechtvalken thuis waren. En ja, allebei,

want ze waren samen in gesprek.

Op het bengske neergestreken op de spottersplaats hield het gesprek

op.

Jammer, want ik had heel graag gehoord wat zij te bespreken hadden.

Want ja, terwijl de buitelende vogelgeluiden om hen en ons heen je

vertelden, dat er overal volop nieuw leven is, werden zij en wij des te

harder geconfronteerd dat nieuw leven voor dit koppel niet geldt!

En ja, dat is triest.

Een valk vloog een rondje rondom de Toren en leek te verdwijnen.

Het zou blijken dat dat niet het geval was.

 

Sjef en ik ondernamen weer onze wandeling tussen de regenbuien door.

Gelukkig werd het op een gegeven moment écht droog.

We zagen dat gehavende bomen door de winterstorm toch waren omge-

vallen.

Het is beter dat ze geruimd worden vanwege de veiligheid voor mens

en dier.

De kudde Aberdeen Angus stond te grazen op het veld achter de

Toren.

De begroeiing aan de waterkant langs de Snelle -en de Esperloop was

nu plotseling rijkelijk aanwezig.

Ook de varens onder de bomen stonden er weelderig bij.

Het gezang van de vogels maakte je vrolijk.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

Weldra hoorden we de valken weer.

Ik verstond ze helaas niet. Een dook op het nestrooster en de ander

op de onderste torenring. Deze bleef kabaal maken en vloog naar bo-

ven ook het nestrooster op. Daar was de valk die daar al zat niet van

gediend.

De "ringvalk" droop ijlings af en belandde weer op de onderste toren-ring.

De valk op het nestrooster was de nestkast ingegaan om daar op zijn/

haar gemak naar buiten te kunnen kijken.

We bleven de twee scharrelaars in de gaten houden.

De valk op de onderste ring vloog op een gegeven moment weg.

Enige tijd later maakte het diens rondjes rondom de torentop. Het

was mooi om te zien hoe hij/zij fladderend afremde om telkens

zijn/haar bochtje te kunnen maken.

Toen verdween hij/zij elders de Toren op.

Ik denk dat deze valk VM was, en op het nestrooster NV.

De keelklanken van beide valken verstomden.

Het werd rustig op de buitelende vogelgeluiden na die je bleven vertellen

dat het voorjaar telkens nieuw leven biedt.

Hopelijk gebeurt dat volgend voorjaar bovenop de Toren ook weer.

 

Sjef en ik verlieten de Hemelsbleekweg.

We reden richting Eindhoven een blauwe lucht met wolkenpartijen

tegemoet....

 

Met de wortels boven de grond.

Natuurlijk hield ik deze mooie boom even gezelschap.

Weelderige varens.

Een schoonheid!

Sfeervol!

De kudde Aberdeen Angus.

Mooi voorjaarsgroen in het zonlicht.

Valk op het nestrooster.

Valk op de rand van de onderste torenring.

--------------------------------------------------------------------

Compact.

Dinsdag 5 juni 2018 ~ compacte inzoomer van de nestkast.

 

 

 

Net na het middaguur arriveerden Sjef en ik weer in het kielzog van

de Toren in De Mortel.

De vogelgeluiden buitelden weer om ons heen.

Bovenop de Toren bleef het echter stil.

We vingen niet de keelklanken van de valken op. Wij zagen ze dan ook

niet.

We hadden een nieuwe compact camera bij ons, vanwege zijn optisch-

digitaal zoomvermogen, waarbij hij zichzelf balanceert, al dan niet

met een behulpzaam handje.

Ik had me laten informeren, en ik had ervoor gezorgd dat ik zelf het

een en ander er van wist.

We gaan nu zowel de spiegelreflex camera als de compact camera bei-

den gebruiken.

Nu hadden we de compact camera als proef bij ons, en hebben deze

daarom uitsluitend gebruikt.

Graag hadden we een slechtvalk in het vizier gehad.

Maar zij waren helaas niet thuis.

Op de spottersplaats wachtten we tevergeefs op hen.

 

We gingen weer aan de wandel. Dat leverde veel gekwaak van kikkers

en padden op.

Het leverde weelderige varens op tussen weelderig groen van de loof-

bomen.

Het leverde het ontluikende groen van de jacobskruiskruid plant op.

Een ervan liet ons voorzichtig zijn eerste bloemen zien.

Ik liet het fototoestel van dat alles ook meegenieten.

Het is dé manier om ook dat toestel beter te leren kennen.

De zon ging achter een grijs wolkendek schuil.

Maar we mochten ook over deze lentedag niet klagen.

 

Op de spottersplaats terug gekomen vertelde de zendtoren dat er niets

valkachtigs te bespeuren viel.

We bleven er weer wel op wachten.

Weer tevergeefs.

 

Toch verlaat ik, samen met mannetje Sjef, altijd voldaan dit mooie Brabantse plekje.

En in dit geval had het een extra doel. Het uit proberen van een twee-

de goede fotocamera.

Ik weet zeker dat de valkjes ook voor mij weer gaan poseren.....

Nestkast ietsje verder weg.

( zus Ans en vriendin Marijke zijn in het bezit van dezelfde camera )

De grootste antenne.

Pauzeren op het bengske aan de bosrand.

Jacobskruiskruid.

Weelderig groen.

Sjef bij het bruggetje.

Sjef fotografeerde mij mobiel.

Waterlelies.

Door de knietjes. Sjef legde dat met zijn mobiel vast

zonder dat ik dat wist.

Het leverde deze door-de-knietjes-foto op.

Sfeervol!

Tenslotte moest een torenlamp ook een inzoom-proef doorstaan….

--------------------------------------------------------------------

De zomer staat op de drempel.

Woensdag 20 juni 2018 ~ valk op de bekisting van de Toren.

 

 

 

De zomer liet aan de lente weten op de drempel te staan.

De lente was ervan doordrongen dat het diens laatste dag telde.

Toen deze morgen de zon doorbrak werd het zomers warm.

De lente liet zelf aan de drempelige zomer weten dat het reeds wist

wat zomerse lentedagen betekende, zo ook deze dag.

 

Deze morgen arriveerden Sjef en ik weer bij de valken.

Een valk liet zich direct al zien op de bekisting van de Toren.

Ik had reeds besloten om altijd voortaan met twee fotocamera's op

stap te gaan samen met mijn Sjefke.

Dus op de picknicktafel kwamen twee camera's te liggen.

We zaten weer in de startblokken voor weer een heerlijk bezoek

in De Mortel.

We waren er in de tweede helft van de morgen en in de eerste

helft van de middag.

 

Valkje bleef zitten waar hij/zij zat. Ik denk toch een zij.

Soms NV of een ander vrouwtje?

Want ja, deze locatie kent vele verrassingen dit broedseizoen.

En helaas waren zij niet altijd aangenaam.

Nu genoten wij toch van de stilte om ons heen, en de wolken

die gingen wijken.

 

We maakten onze wandeling, tevens beducht op de eikenprocessie-

rups die weet waar eikenbomen staan.

Eikenbladeren dicht bij de grond zagen er verdacht grijs uit.

Nee, dat fotografeerde ik niet.

We zetten bij een dergelijke aanblik met een bocht de pas erin.

 

Er kwam een zwerm kraanvogels langs.

Ze bleven even cirkelen rondom de Toren.

Toen trokken ze weer verder.

Telkens hoorden we buizerds.

Buitelende vogelgeluiden waren nu niet meer frequent hoorbaar.

Het jacobskruiskruid bloeide overal rijkelijk.

Het wemelde er van de insecten.

Vlinders vlogen dartelend rond. Libelle's zoefden zig/zaggend langs.

Ik genoot daarvan terwijl ik het bloeiende kruid fotografeerde.

De Snelle Loop is op veel plaatsen nagenoeg dicht gegroeid met

weelderig groen.

Het looppad achter de houten toegang is praktisch niet meer te

belopen, omdat de oprukkende begroeiing de wandelaar hindert.

Het brede pad achter de vroegere ingang is wel goed te betreden.

 

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

De valk op de bekisting was weg.

Maar weldra belandde een valk roepend op het nestrooster.

Een tweede kwam weldra aangevlogen, passeerde rakelings de valk

op het rooster en leek op het torendak te verdwijnen.

De valk op het nestrooster bleef toen nog maar even zitten.

Het werd stil.

En het bleef stil.

 

Toen we rond kwart voor drie weer thuiskwamen wisten we weer

dat we een heerlijk bezoek gehad hadden op de drempel van de 

zomer....

 

 

 

Valk poetst diens veren.

Wat is dat daarboven? Och ja, daar zit de onderste torenring.

Inderdaad, de ring is best wel een dominerend ding.

Jacobskruiskruid in bloei.

Vrolijk geel.

Een zomerse aanblik.

Mooi, hé.

Ik bij het kruid.

De Toren nabij het kruid.

Veld achter de Toren bedekt met het kruid.

Sjef in het zicht van de Toren.

Tenslotte vertelt de lente bij deze aanblik dat de zomer mag komen....

 

 

 

------------------------------------------------------------------

--------------------------------------------------

 

Dit is het einde van deel 1.

Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina VERSLAGEN DE MORTEL 2018 - 2.

  

--------------------------------------------------

------------------------------------------------