Verslagen De Mortel - 2.

De verslagen van 2025.

De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-

toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-

grinus gehuisvest is....

Deel 2.

------------------------------------------------------------------------------------

( klik op foto voor vergroting )

------------------------------------------------------------

Woensdag 9 juli 2025 ~ slechtvalk op de dakrand van de Toren.

In de tweede helft van deze morgen waren Sjef en ik weer te vinden bij de

slechtvalken in De Mortel. Maar.....dan moet je natuurlijk wel een slecht-

valk zien. Terwijl we op de spottersplaats op het bengske zaten konden

wij er geen slechtvalk van maken. We hoorden wel telkens een buizerd

roepen, maar die bedoelden wij niet. En omdat wij die niet bedoelden be-

sloten we om aan de wandel te gaan.

Tijdens de wandeling belde onze kleinzoon Johan ons gezellig op. 

"O, zijn jullie bij de slechtvalken," zei hij toen ik hem dat vertelde.

"Maar ja," liet ik er op volgen, "dan moeten we er natuurlijk wel een zien.

En dat is dus niet."

"Wie weet, oma, straks misschien nog wel," 

"Ja, wie weet!" was ook ik hoopvol gestemd.

We liepen verder. We zagen hoe dichtbegroeid de Snelle Loop weer was.

Dat is snel gegaan. Maar elk najaar wordt dat weer weggehaald.

Op het veld achter de Toren bloeide weer het vrolijke gele jacobskruis-

kruid. Daar liep ik speciaal naar toe. Sjef bleef op mij wachten zittend op

het bengske daar aanwezig.

Het kruid was weer een aantal foto's waard.

We vervolgden weer onze weg. Op het onverharde deel van de Hemels-

bleekweg zagen we aan de achterzijde van de Toren dat ook daar geen

slechtvalk zat.

We kwamen weer terug op de spottersplaats waar spotter Gerrit zat, een 

voor ons oude bekende vanaf 2006! Een gemoedelijk praatje volgde.

En ja, hoerrrraaaa......daar kwam een slechtvalk aangevlogen! Kleinzoon

Johan had gelijk gekregen!

De valk dook op de dakrand van de Toren.

"Toch nog een slechtvalk gezien!" zei ik tegen Gerrit en Sjef.

Want ja, nu er alweer geen nakomelingen zijn, valt er weinig valkenvertier

te beleven.

De slechtvalk bleef niet lang zitten. Hij/zij koos weer het luchtruim.

Via het cambeeld had ik in alle vroegte kunnen waarnemen dat ook toen

een slechtvalk thuis was.

Het was inmiddels middag geworden.

Sjef en ik besloten om huiswaarts te keren. We namen afscheid van Gerrit.

Ik deed dat met de woorden: "Tot ziens, Gerrit. En wie weet zijn er dan wel

10 valken. Nou, dan valt er genoeg te beleven!"

Met deze hoopvolle woorden verlieten we de spottersplaats....

Copyright © VWG Gemert 2025.

In alle vroegte dit cambeeld.

Op het kruid een zandoogje.

Dichterbij.

Weelderige varens....

----------------------------------------------------------------------

Woensdag 13 augustus 2025 ~ een zwarte ooievaar nabij de zendtoren.

Dank je wel Piet voor deze informatie!

Deze morgen waren Sjef en ik extra vroeg in De Mortel bij de zendtoren

in verband met de hitte die ons tegemoet kwam.

Het zonnetje scheen vrolijk maar nog niet te vrolijk want het gaf ons nog

niet die verzengende hitte van 35 graden! 

Toen we op de spottersplaats zaten konden wij er weer geen slechtvalk

van maken. Beide valken waren niet thuis en hielden zich, denk ik, elders

gedeisd. 

Al snel hield Dorine ons gezelschap, spotter van het eerste uur. Ze ging

een wandeling maken in dit mooie gebied. Maar eerst maakten we een

gemoedelijk praatje met haar. Toen vertrok ze.

Sjef en ik bleven wachten op datgene wat toch weer niet kwam.

Toen besloten we om ons Torenrondje weer te gaan maken.

We schrokken van het feit dat de Snelle Loop weer droog stond!  De mod-

der op de bodem bewees dat er water in gestaan had. Helaas liep ie nu niet

snel.

We kennen deze zomer droge en natte perioden, weliswaar met extreem

schommelende temperaturen.

Het vrolijke gele jacobskruiskruid was uitgebloeid. 

We kuierden verder, oplettend om niet over bloot liggende wortels in de

bospaden te struikelen.

We hielden weer de Toren in de gaten die telkens tussen de dichte bomen

door oprees. We zagen geen valken. We hoorden geen valken.

Maar toch......ze hadden het er maar druk mee die twee.

Er moet een dakterras boven op de Toren komen om het plaatselijke toe-

risme in dit gebied te stimuleren. Op de plateaus moeten uitkijkposten

komen, behalve op de bovenste want daar zitten de slechtvalken.

Maar de slechtvalken hadden zelf het heft in handen genomen. De twee-

beners vonden wel dat de rust gewaarborgd moest blijven. Sterker nog

dat moet vooral gepromoot worden. De slechtvalken van De Mortel heb-

ben in eerste instantie in een deuk gelegen. Het een kan niet zonder het

ander en andersom. Dus....zei mannetje BUS tegen de belanghebbende

tweebeners: "Wij gaan dit voor jullie regelen. " 

Waarop Bertje zei die met dat "lumineus" idee kwam: "Kunnen we écht 

op jullie medewerking rekenen?"

"Dát kunnen jullie!" gaven zowel mannetje BUS als vrouwtje 4NL hem

stellig te kennen.

Na een idee van vrouwtje 4NL werd de proef op de som gemaakt.

Op een rustige dag waarop veel tweebeners elders op vakantie waren,

werd de Toren van boven naar beneden op het dak en op drie platvor-

men, ook wel Torenringen genoemd, bemand met belanghebbenden.

Parasols, stoeltjes, tafeltjes werden naar boven gesjouwd. Er werd totaal

niet opgelet dat op het dak straling van de antenne's aanwezig was.

Sterker nog, iedereen had er veel zin in om de proef-op-de-som te nemen.

Flessen frisdrank, ijsjes, natuurkijkers, verrekijkers werden naar boven

gesleept. De pret kon beginnen.

Er stond een stralende zon aan een blauwe hemel.

De dag vorderde. Het was een drukte op de Toren. De tweebeners kweb-

belden er lustig op los. Vanwege de hoogte draagt het geluid ver. Dus wa-

ren zij in de verre omtrek te luidruchtig te horen.

Weg rust. Omwonenden begonnen naar boven te schreeuwen. Die waren

kennelijk nog niet op vakantie.

"Zijn jullie stapelgek geworden daarboven. Als dit niet ophoudt maken we

er zelf een eind aan. We hebben, rieken, harken, grasmaaiers, schoppen,

tractoren genoeg in onze schuur staan! "

BUS en 4NL lagen opnieuw in een deuk.

Toen was het hun beurt om in actie te komen, want het "feest" ging nog

steeds door.

Opeens weerklonk er van alle kanten afgrijselijk gekrijs rondom de zend-

toren. De tweebeners schrokken zich kapot. En of dat nog niet genoeg was,

doken van alle kanten slechtvalken op de torenringen en op het dak.

BUS en 4NL hadden het op een akkoordje gegooid met de Brabantse

slechtvalken. 

Er vlogen niet alleen slechtvalken gevaarlijk rond, maar ook ijsjes, flessen

frisdrank, natuurkijkers, verrekijkers, stoelen, parasols ....en tweebeners.

Het "feest" was toen heel snel afgelopen.

Belanghebbende Bertje besloot om dit hele plan maar niet door te laten

gaan. De rust werd toch wel verstoord en de slechtvalken werden er knetter-

gek van!

We kwamen weer terug op de spotterplaats.

Weldra kregen we gezelschap van twee rondcirkelende zwarte ooievaars

rondom de top van de Toren. Zij komen hoe langer hoe meer in ons land

voor. Op een gegeven moment leek er een op het Torendak te landen.

Maar dat gebeurde uiteindelijk niet.

We hoorden geen protesterende slechtvalken, dus wisten we dat ze niet thuis waren.

Op een gegeven moment kozen de zwarte ooievaars elders het luchtruim.

Het werd half 12. De warmte liet zich gelden. Daarom besloten we om huis-

waarts te keren.  We verlieten de rust van dit mooie natuurgebied.

Ik snapte alleen niet waarom ik gillende tweebeners en krijsende slecht-

valken in mijn hoofd hoorde.

Daar moet ik nog eens goed over nadenken....

De top van de Toren.

Boompje-leunen.

Tegenover de Toren.

Achter de Snelle Loop.

Drooggevallen Snelle Loop!

In de schaduw.

Zon en schaduw.

Zwarte ooievaar.

------------------------------------------------------------------

Woensdag 10 september 2025 ~ beide valken weten dat ze samen thuis zijn.

Deze morgen hing er een dichte mist over het land. Sjef en ik reden deze

morgen aan, nadat de mist verdwenen was. Toen we Beek en Donk pas-

seerden zagen we in de verte de zendtoren liggen. Rondom de top ervan

hing nog wat mist. 

We kwamen op de Hemelsbleekweg, stapten de auto uit, en liepen de

spottersplaats op. De top van de Toren was plots vrij van mist. Daarom

zag ik meteen een slechtvalk op het nestrooster zitten.

Ik hield mijn fototoestel in de aanslag. Weldra zag ik de tweede valk op

de hoek rechts op de dakrand van de Toren zitten. Ik werd er blij van.

We troffen beide valken thuis aan. Ik ging er goed voor zitten met het

fototoestel in de aanslag. En knippen maar! Pal daarop vloog de valk op

de dakrand weg. Omdat ik al aan het fotograferen was kon ik dat ook,

weliswaar zeer snel, vast leggen. Ik wist dat de kwaliteit minder zou zijn

omdat ik het wel héél erg snel moest doen. En weg was ie!

Ik zag pal daarop ook dat de slechtvalk op het nestrooster ook vertrok-

ken was. Ze hielden elkaar dan ook in de gaten.

Zeer tevreden zaten Sjef en ik op het bengske op de spottersplaats.

Voorzichtig brak de zon door het grijze dek heen.

Wolken verschenen, en lieten ook de blauwe lucht zien.

We gingen een zonnige wandeling tegemoet.

De Snelle Loop was nu weer rijkelijk gevuld met water. De waterplanten

konden dat weer opsouperen. De bosgrond was drassig. We vonden

boomschors, en namen dat mee, denkend aan het jaarlijkse kerst tafereel

in onze woonkamer. Het schors komt altijd van De Mortel vandaan dat er-

voor gebruikt wordt. Nauwlettend hielden we de bloot liggende boomwor-

tels in de gaten vanwege de weggespoelde grond van de regen.

En daarom werd dat voor ons geen hinderlijk probleem.

We kwamen weer terug op de spottersplaats. Weldra kregen we gezellig

gezelschap van Hans en Karin met hun nieuwe hond, die om aandacht

vroeg, en dat van mij ook kreeg. Een gemoedelijk praatje werd weer ge-

maakt.

Er kwam een grote groep fietsers aan van ouderen. Allemaal droegen zij

een oranje hesje. 

We namen ondertussen afscheid van Hans en Karin, lieve buren van de

slechtvalken. 

Fietsen werden in de berm van de Hemelsbleekweg gezet. Een aantal

vonden de spottersplaats. De ouderen zelf vonden die ook, waardoor

er een gekwebbel ontstond van-je-welste. 

De oudste fietser was een zeer kwieke man van 89 jaar. De jongste was

een vrouw van 69 jaar. We kwebbelden even mee.

Omdat het naar het middaguur liep, besloten we, bij al dat gekwebbel,

om huiswaarts te keren.

Voldaan reden we over de Hemelsbleekweg huiswaarts.

We hadden beide slechtvalken gezien, waarna de zon vrolijk begon te

schijnen....

De valken hielden elkaar in de gaten.

Valk op de hoek van de dakrand.

De valk vliegt weg.

Dood hout.

Bloeiende heideplant......

--------------------------------------------------------------------

Woensdag 22 oktober 2025 ~ bonte herfstkleuren.

Het was windstil toen Sjef en ik deze morgen weer in De Mortel waren.

We kwamen er voor onze eerste herfstwandeling.

En hebben we de slechtvalken gezien? Nee, we hebben ze niet gezien.

Mannetje BUS en vrouwtje 4NL zwaaien er nog steeds de scepter.

Vaak zijn zij de hort op. Zij weten beter dan wij tweebeners waar dat is.

We zaten op een bengske op de spotterplaats heel braaf op ze te wachten.

Maar hoe braaf wij ook waren zij kwamen niet.

We keken elkaar eens aan met een veelzeggende blik. We begrepen elkaar.

Ik zei tegen Sjef: "We gaan onze herfstwandeling maken." Ik kreeg daarom

meteen gehoor.

Het was opvallend wat een dik tapijt aan eikenbladeren langs de Snelle

Loop op de grond lag. Ik keek omhoog naar de eikenbomen en zag dat

delen verkleurd leken en delen in het loof nog groen waren. Aan het blad

nabij de grond zag ik dat het er niet gezond uitzag. Deels verkleurd, deels

dor en daardoor bruin van kleur.

Dus nog steeds hebben eikenbomen het zwaar te verduren. Zodanig dat 

het blad vroegtijdig afvalt.

Af en toe wilde de zon door het grijze wolkendek doorbreken. Dat lukte

niet of nauwelijks.

In de verte graasde de kudde Aberdeen Angus. Paddenstoelen waren

bijna niet aanwezig op onze wandelroute.

De boomwortels op de paden gingen schuil onder het bladerentapijt.

Daar waar geen afgevallen bladeren lagen staken zij venijnig weer boven

de grond. We werden weer gedwongen daar op te letten. Dat deden we dan

ook.

We vervolgden rustig onze weg.

De berkenbomen die nabij de Snelle Loop talrijk geplant zijn waren of ge-

deeltelijk al kaal, of nog in het blad en tevens nog niet echt verkleurd.

Soms ook nog aan het herstellen?

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

Opnieuw heel braaf wachtten we op beide slechtvalken. Helaas kwamen

zij niet.

Maar ik zag op de cambeelden van Coriena dat er een valk op de stellage

heeft gezeten. Dat moet tijdens onze wandeling geweest zijn. Wat jammer

voor ons. Het bleek om BUS te gaan. Dat weet ik dankzij Coriena!

Het werd middag. We besloten om huiswaarts te keren.

We hebben wel een mooie eerste herfstwandeling gehad. We hebben nog

veel groen gezien, en voor een deel ook verkleurde bladeren, waarvan ik

hoop dat de eikenbomen zich zullen gaan herstellen....

Wandel met ons mee....

KLIK:

---------------------------------------------------------------------

Dinsdag 4 november 2025 ~ zeer sfeervol!

Deze morgen maakten Sjef en ik in De Mortel onze tweede mooie herfst-

wandeling.

Maar we vonden als eerste het bengske op de spottersplaats. Overdreven

heb ik de stellage boven op de Toren in de gaten gehouden met de verre-

kijker, maar ook met de compact camera om er zeker van te zijn nu geen

slechtvalk te missen die daar op zat. Hoe ik ook overdreven keek ik kon

er alleen een stellage van maken.

Het dak werd geïnspecteerd, de nestkast en de torenraampjes. Maar nee

hoor: niets!

We zagen wel een blauwe reiger die statig laag over de Snelle Loop vloog

en er even ging zitten tussen de hoge grashalmen. En nee hoor, ik kon er

ook geen reiger van maken, wel grashalmen. Toen vloog ie weg in diens

statige vlucht.

We gingen aan de wandel.

De eikenbomen begonnen geducht hun verkleurde bladeren te verliezen.

Het tapijt aan eikenbladeren boden je een zachte ritselende herfstbodem.

Overal om je heen zag je de warme herfstkleuren, ook al waren er loofbo-

men en struiken die het groene blad nog vast hielden. Maar dat hinderde

de herfstpret niet tijdens onze mooie zonnige wandeling bij een erg zach-

te aangename temperatuur!

We kwamen weer terug op de spottersplaats.

Opnieuw hield ik overdreven de vaste plekjes van de slechtvalken in de

gaten boven op de Toren, en vooral de stellage. Deze was overduidelijk

vanmorgen niet "slechtvalkproof."

Buurman Hans van de slechtvalken kwam de spottersplaats opgelopen

met de nieuwe hond die speels telkens om aandacht vroeg en dat van

ons uiteraard ook kreeg. Ook al is deze lieve Meis nog zo groot je smelt

bij zoveel hondenliefde!

Een gezellig praatje volgde waarna Hans zijn wandeling weer vervolgde.

Rond de klok van 12 uur  stapten we weer in onze auto. Zeer voldaan.

Want het was beslist een mooie tweede herfstwandeling!

En we weten dat mannetje BUS en vrouwtje 4NL de Toren nog steeds

als hun thuishaven hebben....

Wandel met ons mee:

KLIK:

-----------------------------------------------------------------------

--------------------------------------