Mijn gedichten die in woorden gevoelens bij je oproepen in die Wondere Wereld.....
Deel 3....
Copyright ~ Els van de Donk-Pennings.
--------------------------------------------------------
Tranen....
Tranen kunnen je bevrijden.
Tranen raken jouw gevoel.
De tranen die over jouw wangen stromen
raken jouw gemoed en raken het doel.....
Els - 21-7-2011
---------------------------------------------------------
Naar aanleiding van lotgeval van slechtvalk S2 in De Mortel.
S2....
Koningin in het luchtruim groot en sterk.
De prachtige vleugels dagelijks in de weer.
Krachtig doen zij hun majestueuze werk.
Verheven boven de aardkorst ben je opgetild keer op keer.
De dag komt terug dat wij boven ons jou weer kunnen aanschouwen.
Ik schenk in jouw mooie vleugels mijn volste vertrouwen.....
Els – 29 juli 2011.
---------------------------------------------------------------
MIJN VERTROUWEN.
S2 ik heb je weer met jouw vleugels zien slaan.
Je bent een ware Kanjer.
Jouw gehele wezen snakt naar de vrije natuur.
Daar vecht jij voor.
Zodra het kan laten wij mensen jou maar al te graag gaan.
Mijn vertrouwen in jouw mooie vleugels blijft,
Zoals mijn eerste gedicht speciaal voor jou beschrijft....
Els oktober 2011.
---------------------------------------------------------------
Jouw mooie sterke vleugels……
S2….
Nooit zal ik jou nog met je vleugels zien slaan.
Nooit zal ik jou nog door het luchtruim zien gaan.
Maar jouw mooie sterke vleugels helpen je op jouw laatste reis.
Zij weten wat te moeten doen tegen een hoge prijs.
Zij weten dat jij het leven moest verlaten.
Nimmer zullen zij jou in de steek gaan laten.
Ik vertrouw op hen dat jij jouw laatste doel zal bereiken.
Voorgoed woon jij in het hemelse blauw die daardoor zal verrijken.
Kanjer S2 nooit zal ik jou vergeten.
Ik ben van je gaan houden, dat mag je best weten……
Els 14 oktober 2012
--------------------------------------------------------------
S2 in de linker grote antenne ~ 19-7-2011.
---------------------------------------------------------
Gedicht die voorheen op de pagina HALLOWEEN 2011 stond.
RAMMELEN.
Ze komen nu niet bepaalt uit bed.
Ze zien maar witjes en rammelen maar door.
We hebben het hier over een skelet.
Maar zij bezitten nog altijd een gehoor.
Dit is mogelijk door Halloween.
Een skelet met een actieve gehoorgang is dan heel gewoon.
Om hun eigen gerammel te maskeren jatten ze geluid voort-
brengende voorwerpen niet een maar tien.
Het eeuwige rammelende geluid gaat gepaard met veel vertoon.
De skeletten storen zich aan hun eigen gerammel.
Ze overstemmen hiermee hun eigen skelet want die is maar gammel.
Als je ze tegen komt op Halloween hoor je dat zij rammelen dubbelop.
Op het einde van die dag kruipen ze terug onder de grond.
Het zet weliswaar op zo'n dag je leven op zijn kop.
De skeletten verkiezen de donkere aarde dat houdt hen gezond.
Daarom kunnen zij weer tevoorschijn komen op 31 oktober.
Het rammelende geluid houdt hen voortdurend aan de gang.
Ze verdwijnen ijlings op de eerste dag van november.
Ze jagen je hiermee de gordijnen in, zij maken je ontzettend bang.
Geen enkel gordijn blijft dan nog heel.
De gordijnensector doet dan hele goede zaken.
Zij verdienen duizenden euro’s en dat zijn er veel.
Dus als je bij die griezelige rammelende skeletten de gordijnen in
vliegt weet je dat je nieuwe moet laten maken…...
Els - 2011.
---------------------------------------------------------
Gedicht n.a.v. het drie jarig bestaan
van de site ~ 21-11-2011.
Het stond voorheen op de pagina
"De site bestaat 3 jaar! "
VLEUGELS DIE DE VOGEL DRAGEN....
Vleugels hoog in het blauw gespreid.
Meedeinend op het ritme van de wind.
Feilloos sturend waar het wil gaan.
Altijd wetend waar het zich bevind.
Vleugels in het oneindige boven het aardoppervlak.
Krachtige slagen om elk element te verslaan.
Voortstuwend om de weidsheid te volgen.
Wetend het doel van hun bestaan.
Vleugels die de vogel dragen.
Hen laat weten wat vliegen is.
De vogel altijd de weg zal wijzen.
In het hemelse boven de aarde.
Het vertelt aan de mensheid het ruimtelijk bestaan vergewis.
Els augustus 2011
---------------------------------------------------------
Gedicht geplaatst op 31 december '11 op Ingrid's forum
ter afscheid van dat forum.
Vanaf 1 januari 2012 stapte iedereen over naar een nieuw
forum van haar....
AFSCHEID.
Vandaag nemen we afscheid van dit onvergetelijke forum. We hebben met ons allen hierop onze eigen geschiedenis geschreven. Daarin lees je wat wij allemaal met elkaar gedeeld hebben. En dat was heel veel. Op dit forum werden vriendschappen nog hechter. Weet dat ware vriendschap alles aankan! Degenen die hier niet meer zijn en ook geworsteld hebben met hun eigen emoties en dit vaak nog doen, mis ik enorm. Maar de vriendschap naar hen is er niet minder om. Ik respecteer hun keuze. Ware vriendschap zet altijd voor jou het hart open, en jij doet dat ook voor jouw vriend....
*** BEDANKT FORUM DAT JIJ IN MIJN LEVEN KWAM....
*** ONTZETTEND BEDANKT INGRID DAT JIJ HIER IEDEREEN GUL EEN PLEKJE GAF ******
VRIENDSCHAP.
Vriendschap is een bezegeling in je leven, die zegt dat iemand onvoorwaardelijk om jou geeft.
Vriendschap schenkt jou vertrouwen en is met jou bij al wat leeft.
Vriendschap maakt jouw leven rijker, en weet telkens jouw hart te raken.
Vriendschap geeft jou heel veel warmte en zal jouw leven mooier maken.
Vriendschap zal jou een vriend geven die jou je leven lang vergezeld.
Een vriend zal er altijd voor jou zijn dag na dag en weet wat werkelijk in jouw leven telt....
Els - 30 december 2011.
---------------------------------------------------------
De gedichten die eerder in 2011 op de
Feestdagenpagina's zijn geplaatst....
ADVENT 2011.
_____________
VERLICHTEND PAD.
In de donkere dagen voor het bijzondere Feest,
Wordt het pad verlicht door vier brandende kaarsen.
Zij zijn al eerder op het pad geweest.
De dagen zijn koud en zij zijn kort als wij ons naar de stal begeven.
We zijn daarbij verzekerd van het brandende licht.
De vier kaarsen vergezellen ons elk jaar en zullen dit doen ons gehele leven.
Bij de stal aangekomen verwarmen de kaarsen ook ons hart in de Heilige
Nacht.
Het verlichtende pad is de mooiste weg die er bestaat.
Het heeft ons naar het Kind en naar het mooiste Huis gebracht......
Els 2011.
--------------------------------
KERSTMIS 2011.
NAAR OMHOOG.
Elk naaltje blijft altijd groen.
Dat is wat naaldbomen blijvend doen.
De takken van de kerstboom wijzen naar omhoog.
De top ervan bereikt welhaast de regenboog.
De kerstboom symboliseert een hemelse gebeurtenis.
Het daalde op de aarde neer en kreeg een bijzondere betekenis.
Het werd een feest dat Kerstmis heet en die elk hart weet te raken.
De boom weet precies de sfeer te maken.
De kerstboom staat jaarlijks naast de stal waarin het Kind werd geboren.
Verlichtend en sfeervol weet het eenieder te bekoren.
De versierde boom zegt ons dat Kerstmis een feest is elk elk jaar weer.
Met een warm gevoel zeggen we naast de kerstboom bij Christus geboorte, Dank U Lieve Heer.
Els ~ december 2011.
---------------------------------------
OUD - NIEUWJAAR '11-2012.
LONTJE.
Het leek een vuurwerkje van niks.
Het was er een met een plat kontje.
Daaraan zat een te kort lontje.
Toch werd het geacht een vuurpijl te zijn.
Maar daarvoor leek het veel te klein.
Vuurpijltje keek hunkerend naar omhoog.
Hij wilde onder de sterren zijn kleuren laten zien.
Hij bezat niet een kleurtje maar bezat er tien.
Als het lontje branden zal kan hij naar de sterren.
Hij zag ze telkens van heel verre.
Vuurpijltje hoorde daarboven thuis.
Daar kon hij zijn vuurwerk aan de mensen tonen.
Hij wilde het liefst daarboven wonen.
Overal om hem heen klonk geknal.
Vuurwerk rondom hem, ook dat wilde hij bovenal.
Plotseling werd zijn lontje aangestoken door de mensen
om hem heen.
Maar onverhoeds en met veel schrik,
stond zijn kontje ook in de fik.
Pijlsnel wist hij de sterren te bereiken en viel in de hemel neer.
Zijn souvenir waren vuurspuwende kleuren voordat hij voor-
goed woonde bij Onze Lieve Heer...
Els - '11/2012.
---------------------------------------------------------
EEN VRIEND....
Vriendschap nestelt in jouw hart.
Het ontpopt zich.
Het groeit.
En komt tot volle bloei.
Het zal alles met jouw delen.
Jouw vreugde en ook jouw smart...
Els - 10 maart '12.
---------------------------------------------------
Poezenlijfjes.
Het tikt, het beweegt en zij maken een knorretje.
Zij springen, zij buitelen en maken zelfs een horretje.
Zij kiezen hun slaapplekjes zelf uit in tuin en huis.
Zij lijken vaak op pluche bolletjes, een bolletje van pluis.
Bij dat alles breken zij de tent weleens af pardoes.
Want daarom zijn zij bij dat alles POES.....
Els ~ 3-6-2012.
Poezenlijfjes ~ 9-4-2012.
----------------------------------------------------------
Tevens geplaatst op Ingrid's Forum.
De nestkast....
De Nestkast herbergt een vriendschap tussen de kiezeltjes.
Deze is bijzonder.
Men deelt elkaars lief en leed.
Een meningsverschil wordt beslecht.In deze wereld is ook dat een Wonder....
Els 13 juli 2012.
-------------------------------------------------------
Gedicht n.a.v. van mijn geestelijke situatie die lichamelijke
gevolgen kent, naast mijn vermoeidheid na de ziekte die mij
in 2011 overkwam....
Dagen die niet echt willen.....
Dagen die niet echt willen.
Je voelt je gevangen in je lichaam.
Het leven glijdt langs je af.
Maar het is toch niet te stillen.
Je loopt naar buiten en voelt de wind.
Je zet er de pas in en voelt jezelf bruisen.
Dat is jouw lichaam die alles intens wil voelen.
Maar ineens voel je je weer klein, welhaast een kind.
Vaak kun je geen stap meer verzetten.
Jouw lichaam zit in een cocon.
Je kruipt weg in een hoekje zodat niemand jou ziet.
Het verdriet dat je bekruipt doet de beweging beletten.
Waarom kun je die bepalende stap niet elke dag meer maken.
Het is een angst een onmacht die je telkens bekruipt.
Te veel van nare dingen lijken je dagen te bepalen.
Je hart maakt de slagen maar weet niet altijd meer alles te raken.
In jou leeft nog altijd degene die jij altijd was.
In feite ben je niets veranderd.
Maar je leven is doormidden gehakt na het meest bepalende wat je
overkwam.
Toch heb ik de drang om alles intens te blijven voelen maar iets belet
me en weigert mijn pas.....
Els ~ 4 september 2012.
---------------------------------------------------------
Verloren letters....
Verloren letters in een boek,
Lijken zoek.
Naarmate je er doorheen bladert en leest,
Vertellen de verloren letters jou het meest.
Als een rode draad vervlechten zij de woorden.
En weten het niet zichtbare te beantwoorden.
Een oplettende lezer leest tussen de letters door.
Een goede schrijver beheerst de pen aldoor.
Hij weet elke letter te raken,
De verloren letters weet hij toch te maken……
~ 12-10-2012.
---------------------------------------------------------
GEVLEUGELDE MUZIKALE KLANKEN.
Zij komen naar jou toe, en bereiken het oor.
Ze scheren buitelend om jou heen en strelen het gehoor.
Het zijn de klanken van de muziek.
Zij zijn grensoverschrijdend, zij zijn telkens uniek.
De klanken van vele instrumenten weten je te bereiken.
Muzikale klanken van de menselijke stem is met geen ander instrument te vergelijken.
Toch vormen zij een geheel bij een muziekstuk dat ten gehore wordt gebracht.
De muzikale samenwerking ontleent daaraan zijn kracht.
Tezamen weten zij de gevoelige snaar bij elk mens te raken.
Zij zijn met elkaar in balans en weten elkaars klanken te vervolmaken.
De gevleugelde klanken bereiken elke menselijke emotie.
Het blijft niemand onberoerd, want zij kennen de essentie.
De gevleugelde muzikale klanken strelen daarom jouw hart.
Het is een versmelting van mooie geluiden en staan daarom nooit apart.
Het opent je ziel en weet jouw innerlijk te beroeren.
Gevleugelde muzikale klanken geven jou serene rust en laten jou op diens
vleugels meevoeren……
Els ~12 september 2012.
---------------------------------------------------------
Gedicht gemaakt n.a.v. de Halloweenpagina 2012.
Pompoenen.
Zij worden jaarlijks zorgvuldig gekweekt.
Vervolgens worden zij van de aarde losgeweekt.
Dit gaat weliswaar met een hakkend gebaar.
"Vaarwel dierbare grond, ik kreeg van het zitten
een grote blaar."
Zij worden gewogen en goedgekeurd.
Het is dat oranje dat hen prima kleurt.
De commercie kijkt dan om de hoek.
Ze gaan de verkoop in vanwege de Halloween look.
Zij symboliseren dat griezelige feest.
Bescheiden wezen is er niet bij, dat zijn zij nog nooit geweest.
Een keuze daarin hebben zij helaas niet.
De mens die alleen maar van het opzichtige geniet.
Het mes gaat in die oranje pompoenen lijven.
Er wordt in ze gekerfd, men kan niet van ze afblijven.
Niets ontziend wordt er in hen gesneden.
Een masker wordt hen aangemeten, dat is de reden.
En dat alles is nog steeds niet genoeg,
na al dat snijdende gezwoeg.
Een flakkerende kaars wordt in hun uitgeholde lijf het liefst gezien.
Het is dan peentjes zweten diep in de nacht van Halloween.
Daags erna zijn zij zowat gaar gekookt, en tot overmaat van ramp
weerklinkt daar de menselijke roep:
"We hebben zin in pompoensoepppppppp!"
Els - oktober 2012.
---------------------------------------------------------
Gedicht geschreven n.a.v. het vier jarig bestaan van de site ~ 21-11-2012.
Natuurelementen.
De dagen zijn somber, de dagen zijn koud.
De vogels houden zich schuil vanwege hun behoud.
Het winterlandschap draagt het maagdelijk wit.
Voor de gevleugelden is het een lange zit.
De dagen worden langer, de zon verwarmt de aarde.
De vogels komen tevoorschijn, de lente is voor hen
van grote waarde.
Hun gezang bereikt het menselijk oor.
Zij geven hen een muzikaal gehoor.
Het is voor hen het seizoen om jongen voort te brengen.
Zij benutten de dagen die blijven lengen.
Hoog in de lucht is het spel van de vogels te zien.
De jongen vertrekken boven het menselijk oog voorzien.
De zomer brengt de jonge vogels naar hun nieuwe stek.
Vliegend nabij het wolkendek.
Hun roep wordt telkens gehoord bij elke dageraad.
Het verstomd als de maan aan de hemel staat.
De dagen worden korter, de wind trekt aan.
De herfst laat alle bomen in een gekleurd jasje staan.
De vogels voelen de kou die ligt in het verschiet.
Zij staken hun jubelend lied.
De kou van de winter laat hen verstommen.
Hun keelklanken hadden de hemel beklommen.
Zij passen zich aan bij de natuurelementen.
Zij kennen exact hun rustmomenten.
Als de dagen weer langer worden, de aarde weer haar warmte kent.
Horen wij onze gevleugelde vrienden weer, een klank direct herkend.....
Els ~ 22 augustus 2012.
De Snelle Loop in De Mortel ~ 21-12-2007.
---------------------------------------------------------
Gedichten die eerder op de Feestpagina's van 2012
hebben gestaan..
Advent 2012.
BRANDEND LICHT.
Brandend licht,
in het zicht
van de mensheid.
Voetstappen in het zand,
gevouwen hand in hand,
naar daar waar het licht brandt.
Het aangezicht,
tot de mens gericht.
Een Kind die de mens schenkt het warme licht.
Bevangen door het warme licht in de stal van binnenuit.
De mens wiens hart het Kind omsluit.
Wetend de Liefde van dit Kind,
In wiens leven Hij als Jezus Christus wordt aangeduid….
Els ~ december 2012.
----------------------------------
Kerstmis 2012.
De ster van Bethlehem.
Hoog in het oneindig zwart verlicht een ster het hemelse heelal.
Het komt op een bijzonder moment dat ieder menselijk hart beroeren zal.
Het is de ster van Bethlehem en weet wat van hem wordt verwacht.
Zijn komst is tijdig want het is in de Heilige Nacht.
De ster weet feilloos waar in de hemel te moeten staan.
Het weet precies de tijd te pakken waarvoor het moet gaan.
Zijn hemels licht leidt de mensheid in die Bijzondere Nacht,
Waarin een Goddelijk Kind werd gebracht.
De mens aanschouwt het licht vanuit het hemelse heelal,
En brengt hem naar een eenvoudige stal.
Het Goddelijk Kind daar geboren zal de mens verder leiden.
En zal voorgoed het menselijk hart bevrijden......
Els ~ december 2012.
-------------------------------------
Oud/Nieuw '12-2013.
OLIEBOLLEN.
Oliebollen.
Ze zijn rond en je kunt ze door de poedersuiker rollen.
Een servetje is geen overbodige luxe om het te hanteren.
Je hapt in die bol van olie niet een maar een aantal keren.
En voor je het weet belandt het in je buik.
Maar daar komt de volgende weer in gebruik.
Je let niet meer op de tijd ook al is het oude jaar verstreken.
Je vergeet door het lekkers dat het nieuwe jaar begonnen is
aan de volgende weken.
Je eet je klem aan al die oliebollen met dat zoete bepoederde laagje.
Je spoelt het alcoholisch weg en voelt opeens je maagje.
Op de eerste dag van het nieuwe jaar weet je dat je nu eenmaal verzot
bent op die bollen.
Ook al kunnen ze jou bij de jaarwisseling telkens ervan wegrollen.
Els ~ december 2012.
--------------------------------------------------------
Gedicht geschreven n.a.v het Paasfeest 2013.
De Gekruisigde.
Het lijden en de dood van deze Man kent een symbool.
De eenvoudige lijnen zijn strak en recht, je kunt er niet omheen.
Het werd voorspeld, het doel was niet te ontwijken.
De Man staat voor de redding van de mensheid, daarvoor gaf Hij zijn leven.
Het stond reeds ver voor zijn leven in elke letter beschreven.
Zijn lijden was groot, zijn liefde voor de mens was nog groter.
Het is er nog steeds, het is onverwoestbaar.
Dagelijks word je ermee geconfronteerd.
Als je het toelaat in jouw hart laat je ook het symbool bij je binnen.
En met Hem zal je zijn lijden en dood overwinnen.
Onvoorwaardelijk geloof ik in deze Man, de Messias.
Hij deed de aarde schudden, de hemel donker kleuren toen hij zijn ogen sloot.
Het symbool droeg Hem bij zijn laatste levensadem.
Elke houtsplinter waaruit het symbool bestond hield de strakke contouren in stand.
Nu kent het vele plaatsen, en beroert de menselijke hand.
Deze Man staat voor mij voor het leven en de dood.
Mijn geloof in Hem is rotsvast bij welzijn en in nood.
Hij is de Messias Jezus Christus, de Gekruisigde…..
Els ~ 22 maart 2013.
---------------------------------------------------------
Gedicht gemaakt voor de tekening NEW LIFE.
Amerikaanse witkopadelaar.
Heerser in het luchtruim.
Boven het Amerikaanse continent vliegt de witkopadelaar.
Zijn kop is krachtig, zijn ogen scherp.
Telkens kijkt hij naar beneden, alert in alles wat hij ziet.
In het luchtruim is hij de heerser, is hij onovertrefbaar.
Hij vliegt,zweeft en zwenkt boven de contreien.
Hij duikt trefzeker het water in en vindt er zijn voedsel.
Zijn vleugels zijn groot en krachtig.
Elke slag neemt hij doelgericht in diens statige vrije
vleugelslag.
Zijn witte veren heeft hij geschonken aan de mensen die er van oorsprong wonen.
Met trots wordt het gedragen in een verdienstelijk tooi.
De indiaan en de adelaar zijn mythisch met elkaar verbonden.
De hoofdtooi is een symbool waarin deze mens zich door de zeearend laat
belonen.
Deze roofvogel is de heerser boven dit grote continent.
De huidige menselijke bewoners zien hem ook als hun symbool.
Men heeft respect voor deze prachtige roofvogel.
De gevoelens voor hem zijn blijvend, het is er consequent.....
Els ~ februari 2013.
--- NEW LIFE --- sept. 2012 ~ febr. 2013.
---------------------------------------------------------
De pagina Mijn Gedichten - 3 gaat verder op de pagina Mijn Gedichten - 4.
----------------------------------------------------------