Verslagen De Mortel.
De verslagen van 2022.
Deel 1.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
grinus gehuisvest is....
------------------------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
------------------------------------------------------------
Onder een jubelende zon.
Donderdag 6 januari 2022 ~ valk op een schotel op de een na bovenste torenring.
Het nieuwe jaar was slechts 6 dagen jong.
Het toverde deze dag een jubelende zon in een hardblauwe lucht.
Kortom, het was een mooie winterdag.
Ons eerste bezoek van het nieuwe jaar aan de slechtvalken in De Mortel
was er eentje met een zonnig gouden randje.
Halverwege de morgen "nestelden" wij ons op het middelste bengske op
de spottersplaats. We waren er niet alleen. Een groep fietsers hadden
in hun tocht een pauze op deze plek ingelast.
We raakten met hen aan de praat. Ze wisten niet dat er op de Toren slecht-
valken woonden. Een mevrouw was de slechtvalk aan het tekenen.
"Ik teken ook." zei ik. De mevrouw liet mij via haar mobiel een Amerikaan-se witkopadelaar zien in diens vlucht. Dat had zij gemaakt. Ik raakte ent-
housiast bij het zien ervan.
"Mooi, zeg. En jij kan het ook!" zei ik verrukt.
Een andere mevrouw tekende ook. We hadden een geducht praatstuk over
tekenen en slechtvalken.
De groep werd nieuwsgierig naar mijn werk, omdat wij hen vertelden over
het reilen en zeilen van de slechtvalk en dat ik ze beslist getekend had.
Sjef riep op zijn mobiel mijn site op. Ook zij raakten enthousiast. Dat vroeg
naar meer. De site zal extra druk bezocht worden.
Ondertussen vergat ik niet waarvoor we kwamen. Er was druk vliegverkeer
van het koppel! Ze riepen luidkeels naar elkaar. Er zat onrust in hun beve-
derd lijf. Ze zijn ook weer meer op de nestkast gericht. De webcambeelden
zijn daar getuigen van. Soms het voorjaar in hun bol omdat deze winter
rondom de Feestdagen uitzonderlijk hoge temperaturen kende?
Het leverde nu uitbundige beelden op rondom de top van de Toren.
De groep fietsers hervatten hun tocht. Ze vonden de ontmoeting bijzonder.
Het bleek naar elkaar toe beslist raakvlakken te bezitten.
We wensten elkaar een verdere mooie dag.
Er verschenen twee mannen op het dak van de Toren. Ze liepen naar de
dakcam. Deze werd schoongemaakt.
Vandaar de onrust van beide valken. Eentje dook roepend op een schotel
op de een na bovenste torenring.
De twee mannen van VWG bleven maar kort op het dak.
De slechtvalken werden rustiger.
Sjef en ik ondernamen onze eerste wandeling van dit jaar in het zonrijke
gebied. Er was nauwelijks wind. In de zon was het goed toeven.
De kale bomen lieten mooi hun naakte takken zien, zodat de zon daar tus-
sendoor vrij spel had. Af en toe vloog een kauwtje boven je. Verder liet
de natuur zich jubelend en vooral ontspannen aan je zien.
Sjef en ik genoten allebei terwijl ondertussen het al middag was.
De Snelle Loop liet zoals altijd aan ons zien dat het snel was.
Na de wandeling streken we weer op hetzelfde bengske op de spotters-
plaats neer. We hoorden de valken maar zagen ze niet.
We bleven wachten en keuvelden samen over ditjes en datjes.
Het was fijn er weer te zijn.
Het is mooi om te zien dat het goed gaat met dit mooie koppel slecht-
valken.
Voldaan keerden we op een gegeven moment huiswaarts met de weten-
schap dat het nieuwe broedseizoen weer mooie beloftes kon bevatten ....
In hun vlucht werd de nestkast niet vergeten.
In het zonnetje.
Mooi, hé!
En dit zijn overduidelijk geen slechtvalken.
Slechtvalk op de schotel.
Onrustig.
En weg.
Mooi winterbeeld.
Het was genieten.
Langs de Snelle Loop.
Grillig maar mooi.
De top van de Toren.
In het gele gras.
Genieten in het zonnetje.
Zon en schaduw.....
-----------------------------------------------------------------
Baltsgedrag.
15 februari 2022 ~ beiden op nestrooster, waarna een het rooster verlaat.
Heden morgen scheen voorzichtig de zon in een winter die nauwelijks
een winter te noemen is.
Sjef en ik reden weer naar De Mortel in afwachting of we beide valken
zouden zien.
Er aangekomen en op de spottersplaats gezeten was het boven op de
Toren heel stil.
We bleven geduldig wachten.
Langs de Hemelsbleekweg is weer gedacht aan de afzetting voor de
paddentrek. Ook dat is aanstaande.
Plotseling luid gekwetter van een valk. We zagen niets. Het valkengeluid
kwam van de top van de Toren. We bleven opletten.
Opeens zagen we de slechtvalk die van de Toren wegvloog. Het werd weer
stil.
Maar Sjef en ik hadden geduld.
De valk kwam weer terug. Hij/zij was niet alleen. Het koppel vloog speels buitelend om elkaar heen.
Het gekwetter van de valk weerklonk weer. Hij/zij dook het nestrooster op. Pal daarop als een speer vloog de andere valk ook het nestrooster op linea recta de nestkast in. Ook die liet kwetterend van zich horen.
Ze kletsten volop met elkaar. Voor onze ogen zagen we het nadrukke-
lijke baltsgedrag van het koppel. Dat was heel mooi om te zien, en heel
mooi om te horen.
Jammer, dat we ze niet konden verstaan. Maar ik heb mijn oor extra te
luisteren gelegd:
Mannetje: "We worden bespied. Maar oef, wat heb ik toch zin....eh....in het
broedseizoen."
Vrouwtje: "Ik ook. Maar doe vooral niet preuts. De tweebeners hebben via
de cams hier al genoeg gezien en gehoord. Wij zijn niet baldadig maar
balts!"
Mannetje: "wij...zijn watte?"
Vrouwtje: "Wij vertonen nu baltsgedrag, omdat we elkaar leuk vinden
en weer toe zijn aan een volgende generatie. Ik zeg het je heel netjes."
Mannetje: "Waarom? Zeg nu maar gewoon dat we zin hebben. Zo, dat is
er nu toch uit. Je hebt gelijk, de tweebeners weten toch alles van ons."
Vrouwtje: "Hoeveel eieren zal ik leggen?'
Mannetje: "Dat laat ik aan jou over."
Vrouwtje: "Dat is goed. We zijn er klaar voor. Dan gaan we nu verder met baltsen."
Mannetje" Het kan mij niet schelen hoe dat heet zolang het maar heet onder mijn...eh...... tja wordt.......( oempf...hou het toch maar een beetje
netjes ( !!!! ) "
Onder luid gekwetter, na de drukke conversatie, vloog een valk weg nage-
staard door degene die op het nestrooster achter bleef. Maar dat duurde
niet lang. En toen lag het nestrooster er weer verlaten bij.
Sjef en ik gingen weer aan de wandel. Om ons heen hoorden we buitelende
vogelgeluiden. De gevleugelde vrienden voelen ook dat het voorjaar
nadert en dat de winter deze keer niet veel voorstelt.
In mijn hoofd hoorde ik nog steeds het gekwetter van de slechtvalken.
Ik snapte er niets van dat ik ze verstaan had.
Het water in de Snelle Loop liep deze keer niet zo snel, zelfs niet onder
de sluis. Het water stond hoog, bij de regen die veelvuldig valt deze
winter.
Gekwetter bij de Toren. Niet in mijn hoofd, maar echt. Deze keer verstond
ik het niet. Maar dat vond ik niet erg. Ik wist al meer dan genoeg.
De wind was koud en af en toe venijnig, ook toen we weer op de spotters-
plaats terug keerden.
Piet maakte zijn opwachting, net nadat we zagen hoe een van de slecht-
valken een buizerd weg joeg die te dicht bij de Toren vloog.
De buizerd droop af.
We kregen telkens druk vliegverkeer van beide valken te zien. Ik kon het
met mijn fototoestel nauwelijks of niet bijhouden. Ook dat was mooi om
te zien. Het gekwetter was verstomd.
Tegen het middaguur besloten we om huiswaarts te keren. Piet bleef nog even.
De slechtvalken waren in het wolkendek gedoken. Dat deden Sjef en ik niet.
Wij doken onze auto in om de Hemelsbleekweg te verlaten en de stad Eind-
hoven tegemoet te rijden.....
Tot ziens slechtvalken!
Valk op het nestrooster geland.
De een wacht, en niet tevergeefs. De ander kwam.
Gekwetter naar elkaar.
Einde van de conversatie. Een vliegt weg nagestaard door de andere.
Dreigende lucht, maar er was geen regendruppel te zien.
Boompje leunen.
Sfeervol.
Sjef aan de wandel.
De top van de Toren.
Het water loopt niet zo snel.
In het gele gras.
Ik op een bospad tussen het gele gras......
--------------------------------------------------------------------
Er zijn eitjes in de maak.
Woensdag 2 maart 2022 ~ vrouwtje in de grootste antenne op de Toren.
De maand maart heeft zijn intrede gedaan. Je voelt en je proeft het nade- rende voorjaar. De zon wil zich dan ook nadrukkelijker laten zien. De jubelende zonnestralen vangen wat zich op de aardbodem bevindt. Dat gebeurde ook op deze dag. Wij lieten ons deze morgen door de zonne-
stralen vangen. Dat voelde heel aangenaam. We waren bij de slechtvalken
te vinden op een der bengskes op de spottersplaats. Zij worden ook bank-jes genoemd in het a.b.n.
We wachtten op de dingen die moesten gebeuren, naar ons gevoel.
En dat kwam. Sjef zag als eerste een valk aan komen vliegen. Hij cirkelde
rondom de top van de Toren en dook vervolgens op de twee na bovenste
torenring aan de rechterzijde vanaf de spottersplaats gezien. De valkenduik
was zodanig dat wij hem niet meer konden waarnemen.
Vervolgens weer een valk die op de dakrand dook rechts. Ook nu was de
duik zodanig dat wij hem niet meer konden waarnemen. Het geschetter
van de valken was met tussenpozen hoorbaar.
Telkens vind ik de bewegingen van de slechtvalk mooi om te zien.
Ik vind het ook bijzonder dat zij in feite rotsbroeders zijn.
In het berglandschap hebben zij vooral hun vliegkunsten nodig. Behendig
kunnen zij rakelings langs bergkammen scheren. Zij schuwen uitstekende rotspartijen niet. Feilloos weten zij in de bergketens hun nestplaats te
vinden waar oftewel de eitjes op hen wachten of de kuikens die altijd
honger hebben.
De slechtvalk heeft zich inmiddels aangepast aan hun nieuwe gebied.
In dit geval is dat de zendtoren in De Mortel. Zij zien de grijze kolos als
een bergwand waar het ook goed toeven is.
Spotter Piet kwam ook weer kijken. Een gesprek ontstond, terwijl een valk,
het vrouwtje, op de grootste antenne bovenop de Toren was neergestre-
ken. Ze zat heerlijk in het zonnetje.
Valk nummer twee kwam schetterend aangevlogen en dook linea recta de nestkast in.
Er wordt een derde valk gesignaleerd, maar dat kunnen verschillende val-
ken zijn die op doortocht zijn.
Sjef en ik maakten weer een wandeling. We zagen dat de sluis in de Snelle
Loop nog steeds open stond zodat het water overal even laag stond.
Het water liep overal snel door.
Kauwen vlogen af en aan. Je hoorden spechten tegen een boom kloppen.
Ook zij denken aan nakomelingen.
De zonnestralen leken te spelen met de aarde, de bomen en de struiken.
Zon en schaduw waren rijkelijk aanwezig.
We kwamen weer op de spottersplaats terug. Ondertussen had Piet kunnen
waarnemen dat het vrouwtje op de grote antenne door het mannetje bevlo-
gen was. Kortom, een paring. Want ja, er zijn eitjes in de maak.
De antenne was inmiddels niet meer bevalkt. Dat duurde echter niet lang.
Er werd voor een andere antennestang gekozen.
De middag kondigde zich aan. We besloten om huiswaarts te keren.
In het vrolijke zonlicht reden we naar huis. We wisten dat de slechtvalken
zich overduidelijk aan het klaarmaken zijn voor een volgend broedsei-
zoen........
Het vrouwtje.
Het vrouwtje.
Het mannetje.
Het mannetje.
Berkenboom in de berm van de Hemelsbleekweg.
Genietend Elsje.
Sfeerbeeld.
Genietende Sjef.
De Toren in het zonlicht.
Sfeerbeeld.
Zon en schaduw.
Naaldbomen.
De grote antenne heeft weer een slechtvalk op visite.
In het zonnetje.
Genietend valkje.....
--------------------------------------------------------------------
Geen eitjes....of.......
Dinsdag 12 april 2022 ~ ik denk dat het vrouwtje in de kleine antenne boven
op de Toren zit.
In stralend mooi voorjaarsweer waren Sjef en ik deze morgen te vinden
bij de slechtvalken in De Mortel.
We waren er alleen.
De buitelende vogelgeluiden vertelden je dat er nieuw leven was of in de
maak. Helaas geldt dat niet voor "ons koppel" slechtvalken bovenop de
Toren. Beiden hebben er genoeg moeite voor gedaan. Er werd zelfs door
het mannetje prooi voor zijn vrouwtje ijverig naar boven gebracht.
Maar tot op heden heeft het niets uitgehaald. Het geliefde nest werd ver-
stoord door een derde valk. Of het telkens dezelfde was van begin af aan
daar twijfel ik aan. In feite is dat niet zo heel belangrijk. De verstoring op
zich is al erg genoeg. Het veroorzaakte veel stress bij het koppel. Het
vrouwtje zat vaak doodvermoeid op het nestrooster of in de nestkast na
weer een dag van strijd. Ze raakte zelfs gewond aan haar rechteroog.
Gelukkig niet te ernstig!
En nog altijd is rust geen vanzelfsprekendheid.
De rust van vandaag was een weldaad. Mocht dit nu permanent zijn is het
wellicht voor dit koppel te laat.
Ik had de inhoud van de nestkast op mijn netvlies nadat we via het cam-
beeld, "getoverd" op de mobiele telefoon, zagen dat het leeg was.
Ik fantaseerde iets anders, ook al met het oog op het komende Paasfeest.
Helpen zal het niet.
Op de spottersplaats gezeten, zagen we dat er een valk op de kleinste
antenne rechts boven op de Toren zat. Heel relax zat het in het vrolijke
aangename zonnetje. Ik vermoed het vrouwtje.
Een koppel duiven passeerde. Ze zweefden deels op de thermiek, zonder
te beseffen dat boven hen een uitstekende duivenprooivanger zat!
Gelukkig werden zij met rust gelaten. Want ja, ze waren overduidelijk ver-
liefd op elkaar. Ze lieten zich in de lucht niet los.
We maakten een aangename wandeling tussen de naald -en loofbomen door.
Hier en daar zag je hoe het jonge groen voorzichtig ontlook. Het voorjaar
drong beslist aan je op.
We hoorden de geelgors, we hoorden de merel, we hoorden een kraai,
we hoorden het getimmer van spechten in het hars van de bomen.
Kortom overal siddert het van nieuw leven die aan het ontstaan is of
net het levenslicht heeft gezien.
Telkens keek ik naar de Toren die nu zo erg stil leek.
Een zilverreiger klapwiekte over de Snelle Loop en volgde zijn eigen
koers.
Plotseling gesnater in het water van de Snelle Loop.
Drie wilde eenden vlogen op.
Twee vrouwtjes voorop en een mannetje er achteraan.
"Welke zal ik nu nemen?" vroeg het mannetje zich af.
En de vrouwtjes leken tegen hem te zeggen: "Nu even niet. Je kan de pot
op!" Hoewel ik het sterke vermoeden heb dat zij niet weten wat dat laatste precies inhoud.
Ik hoorde een slechtvalk hoog bij de Toren. Een geluid die we graag horen.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. De valk zat niet meer op de
kleine antenne.
Passagiersvliegtuigen vlogen van en naar Eindhoven Airport. Ze lieten
rookpluimen achter. Erg goed voor het milieu (!)
Sjef en ik hielden de Toren in de gaten. Maar er gebeurde niets, terwijl
dat aan nieuw leven wel had moeten zijn.
Het liep naar de middag. Het was weer tijd om naar huis te gaan.
Helaas, ook al waren er eitjes in de maak, ze zijn er niet.
We reden naar huis onder de weldadige zon.
Het Paasfeest wacht. En dat feest kent ontelbare eieren......
Copyright © VWG Gemert 2022.
Een Paaswonder (?!)
Heerlijk in het zonnetje.
Relax moment.
Ik zie de slechtvalk op de kleine antenne.
De Toren.
Ontluikend voorjaarsgroen.
Sjef aan de wandel.
Twee maal detail.
Achter de Snelle Loop.
Voorzichtig groen.
Ik leun graag tegen een boom(pje)........
( links boven zit een roestbruine vogel op een tak (?)
Dankzij de inzet van vriendin Anita gaat het om een buizerd.
Dank je wel, Anita )
-------------------------------------------------------------------
Koningsdaghectiek (?!)
Dinsdag 27 april 2022 ~ zijn dit zwaluwen op het zwaluwheuveltje (!?)
De zon scheen vrolijk op de dag dat ons land weer uitbundig Konings-
dag kon vieren na twee jaar. Het bracht de nodige feestelijke drukte en
ook hectiek met zich mee.
Sjef en ik dachten deze te vermijden om deze ochtend naar de valken in
De Mortel te gaan.
We kwamen op de spottersplaats aan waar een groep druk kwebbelende
dames rondom de picknicktafel zaten.
Bovenop de Toren was geen valk te zien.
Op het zwaluwheuveltje stonden twee zwarte runderen. Nee, het waren
geen zwaluwen.
Ze gingen fel loeiend tegen elkaar te keer. Degene die boven op het heu-
veltje stond ploegde venijnig met zijn voorpoten in het zand. Het zand
stoof alle kanten op. Degene die langszij stond droop af. De ander voel-
de zich heer en meester bovenop het heuveltje.
De groep dames stond op en zij vertrokken met de fiets en met de auto.
Rust.
Erg hoog in de lucht bespeurden we twee keer een slechtvalk zwevend
op de thermiek.
In de verte hoorden we telkens een buizerd. Diens geluid kwam achter de
Snelle Loop vandaan nabij de bosrand.
Omdat er verder niets gebeurde maakten Sjef en ik rondom de Toren een
erg mooie voorjaarswandeling. Ik meende een slechtvalk te horen naast
het gezang van de vogels.
De sluis onder het bruggetje stond nog altijd wagenwijd open. Het water
stond erg laag. We zagen toen dat het heuveltje niet meer het gezelschap
had van Aberdeen Angusje. Hij was aan het grazen geslagen samen met
anderen.
Om ons heen konden we genieten van het prille voorjaarsgroen.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Weer was er geen valk te
zien. Graag had ik vooral het vrouwtje in het vizier gehad nu ze gewond
is geraakt in een gevecht met haar rivaal. Een derde valk heeft het broed-
seizoen verstoord!
Dat is de reden waarom er geen eieren zijn. Het vrouwtje heeft het zwaar
gehad. En beide valken hebben er zo hun best voor gedaan. Zelfs in hun
strijd. Het vrouwtje heeft telkens de nestkast bewaakt en beschermd.
Rond het middaguur zijn we maar naar huis gegaan. Wat vond ik het jam-
mer dat we beide valken niet gezien hebben. Ik telde de twee vluchten erg
hoog in de lucht niet mee. Want hoog was toch wel erg hoog.
Onze auto verliet daarom met ons tweeën erin de Hemelsbleekweg.
Dan kom je thuis en zie ik op het forum dat ze er wel degelijk waren: voor
onze komst en tijdens onze wandeling.
En wat vond ik het erg dat we tijdens de wandeling hen in en bij de nest-
kast gemist hadden.....
Hoezo Koningsdaghectiek?
Ook de valkjes hadden gehoord dat er iets te vieren viel.
Ze hadden het er maar druk mee.
Hoog in de lucht bespeurden zij telkens daar beneden een felle kleur dat
in tweebenerstaal oranje heet. In het felle zonlicht deed deze kleur pijn
aan je ogen. Daar moest het valkenvrouwtje niets van hebben. Dus sprong
ze daar voorzichtig mee om.
Ze liet het aan haar mannetje over om in de gaten te houden wat er toch
allemaal gaande was.
Tweebeners waren druk in de weer om te kijken naar oude spullen.
Het had iets te maken met vlooien. Wat de een opruimde kocht de ander.
Het mannetje was zelfs op en neer gevlogen naar tweebenersstad Maas-
streech, oftewel Maastricht. Daar scheen de koning van diezelfde twee-
beners rond te lopen met zijn gezin. Zelf had hij geen gezin. Maar ja, de
tweebeners hoefden dan ook geen eieren te leggen.
Hij vond het stom dat de koning met zijn gezin geen oranje droeg.
Lang dacht hij daar niet over na. Hij vloog weer terug naar De Mortel waar
zijn vrouwtje op hem wachtte. Hij zag tweebeners in een auto weg rijden.
Hij wist dat zij hen gemist hadden bij alle hectiek van deze Koningsdag om-
dat zij beiden erg nieuwsgierig waren door al dat oranje.
Op het dak van de Toren zagen zij het zachte voorjaarsgroen en dat was
veel mooier....
"Jij komt niet op MIJN heuveltje!"
Gele brem.
Aan de wandel.
Copyright © VWG Gemert 2022.
Cambeeld geleend van Coriena. Mannetje op het nestrooster tijdens onze
wandeling.
Dank je wel, Coriena.
Heerlijk happen in het gras.
De top van de Toren, achteraf op het moment dat
het mannetje thuis was!
Pril voorjaarsgroen.
Tijdens de wandeling.
Sage juli 2008 ~ niet alleen voetbalfanaten maar ook oranjegezind.
Het gezin van Pa en Ma.......
---------------------------------------------------------------------
Honkvast.
Dinsdag 10 mei 2022 ~ beide valken waren thuis....
Deze morgen wisten de wolken boven ons niet echt van wijken.
Toch hebben zij daar vaak genoeg van gehoord, want we weten inmid-
dels wat een zonovergoten dag betekent.
We waren alleen op de spottersplaats. En we hadden nu gelukkig het
gezelschap van beide valken.
Een zat op het nestrooster. De ander zat op de bekisting tegen de Toren
aan. Zij maakten zich vooral even niet al te moe.
Er kwam een duif aangevlogen. Regelrecht vloog ie op de Toren af.
Het zal toch niet? De valken vonden op dat moment dat duifje geen prooi
was. Rustig vloog het langs de Toren om verder zijn weg te vervolgen.
De valk op de bekisting ging op de wieken. De valk op het nestrooster
liet luidkeels van zich horen. Weldra vloog hij de ander achterna.
Dit was voor Sjef en ik de reden om weer een aangename wandeling te
maken.
Bij het begin van het looppad om de bossen in te duiken was een waar-
schuwingsbord aangebracht.
"HONDEN AAN DE LIJN!" De verdere tekst daaronder liet ook niets te
wensen over. Meer dan terecht dat het bord er nu is!
Bij al het vriendelijke voorjaarsgroen zagen we hoe laag het water in de
Snelle Loop nog steeds staat. De sluis stond nog steeds open.
Her en der dook brem op. Het felle geel kon je niet missen.
Rondom ons schoeisel krioelde het van de kleine dennenappeltjes.
Je moest een beetje uitkijken waar je liep. Er overheen wegrollen kan je
te snel de bosgrond laten zien (!)
Tussen het gele hoge gras kwam vers groen gras tevoorschijn.
Overal rook je het voorjaar.
Na onze wandeling kwamen we weer terug op de spottersplaats.
De slechtvalken bewezen ons honkvast te zijn. Zij keerden weer huis-
waarts. Ze cirkelden telkens rondom de Toren. Vervolgens koos eentje
voor een torenraam en de ander voor de grootste antenne bovenop de
Toren. Dat duurde een poos. Totdat zij weer voor het luchtruim kozen.
En dit alles gebeurde geheel ontspannen.
Een vloog er weg. Een ander dook het dak op van de Toren.
De morgen was ten einde. Voldaan stonden we van het bengske op
en verlieten de spottersplaats. We weten dat de valken hun huisje niet
hebben verlaten. Maar wat jammer toch dat zij in dit broedseizoen niet in
de weer kunnen zijn met het verzorgen van donzige nakomelingen.
Op de terugweg bij brouwerij Bavaria zagen we voor het eerst dat niet
alleen nijlganzen maar ook een koppel Canadese ganzen wel een pintje
lusten.....
Veel foto's die om een album vroegen....
KLIK:
---------------------------------------------------------------------
Toch gevleugeld.
Zondag 22 mei 2022 ~ boompieper ( dank je wel, Jeanette ) langs de
spottersplaats.
In de tweede helft van deze zondagmorgen wisten Sjef en ik de spotters-
plaats in De Mortel weer te vinden. Omdat het om een zondag ging en
omdat de zon uitbundig scheen waren veel mensen op de pedalen geklom-
men en waren er op uitgetrokken. Zij wisten de Hemelsbleekweg te vinden
en ook de spottersplaats.
Wij hadden geen twee maar vier wielen tot onze beschikking en kwamen
voor de slechtvalken en voor dit mooie plekje.
Maar waar waren de slechtvalken?
Omdat ook zij het weer zeer aangenaam vonden waren ook zij elders op
visite. Ik kon ze geen ongelijk geven omdat zij in dit broedseizoen vrije
vogels zijn.
Dus Sjef en ik waren op ander gevleugeld leven gericht geraakt, hoe-
wel we de slechtvalken stilletjes mistten.
Een boompieper dook twee keer neer vlak bij de spottersplaats op een paaltje en vervolgens op een tak van een jong boompje.
Dat leverde mooie foto's op.
Omdat het boven op en bij de Toren valkenstil bleef gingen we aan de
wandel. We werden meteen geconfronteerd met een eend en haar kroost.
Ze dobberden heerlijk in het water van de Snelle Loop. We hielden ze in de
gaten. Het was mooi om te zien hoe de moeder haar jongen beschermden.
De sluis was weer neergelaten. Het water kolkte er snel doorheen.
Ik bleef maar omhoog kijken in de hoop slechtvalken te zien.
Maar nee, niets.
Het voorjaarsgroen was overal uitbundig aanwezig. Ook de varens
doken hier en daar weer op. Het voorjaarsgevoel drong definitief aan je op.
Op de spottersplaats aangekomen keken we tevergeefs weer naar de top
van de Toren.
Spotter Piet arriveerde. We konden hem slechts vertellen dat de slecht-
valken er niet waren. De dag ervoor had hij ze wel vliegend gezien. Of
het om het gevestigd koppel ging kon hij niet met zekerheid zeggen.
Plotseling dook een torenvalk op. Zwenkend vanuit de bosrand links
van de Toren. Hij bleef biddend boven het veld voor de spottersplaats
hangen. Dat was een prachtig gezicht. Ons fototoestel zag het ook.
We konden enige tijd genieten van dit mooie valkje!
Het was reeds middag. We letten niet echt op onze horloges. We zaten
te wachten op datgene dat uiteindelijk niet kwam.
Toen besloten Sjef en ik uiteindelijk om toch maar huiswaarts te keren.
Ik was voldaan toen we in onze auto stapte.
Want we hebben toch gevleugelde vriendjes gezien, zelfs met nieuw
leven.....
Boompieper op een paaltje voor de afrastering van de spotterplaats.
Gezin Eend in het water van de Snelle Loop.
Wat dichterbij.
Ik aan de wandel.
De neergelaten sluis.
Sjef aan de wandel.
Langs de Snelle Loop.
Langs de Snelle Loop.
De varens duiken weer op.
De boompieper op een tak na onze wandeling.
Biddende torenvalk.
Biddende torenvalk.
--------------------------------------------------------------------
"Hier horen wij thuis."
Dinsdag 7 juni 2022 ~ de thuishaven van de slechtvalken.
Onder een bewolkte lucht waarin het blauw van de lucht ook een kans
kreeg, reden we deze morgen weer naar De Mortel. De zon liet zich
telkens zien. De temperatuur was aangenaam.
Op de spottersplaats neergestreken trok de wind aan je kleren die ron-
dom de Toren blies en de spottersplaats raakte.
"Wij horen hier thuis, " leek het koppel slechtvalken tegen ons te zeggen.
Ook al zijn er dit jaar geen nakomelingen zij weten dat dit hun thuishaven
is, waar het mooi en goed toeven is.
Een valk zat op de bekisting van de Toren. De ander zat rechtstandig daar-
onder twee ramen er vandaan.
"Wie doet ons wat," leken zij ook te zeggen. Want de belager die het
broedseizoen had verstoord stoorde hen niet meer. Maar dat was helaas
te laat.
Toch zat ik op het bengske te genieten van hen beiden. Met mijn compact
camera wist ik ze van nabij te vangen.
Dat gebeurde ook met een koppel kraaien die tegen het zwaluwheuveltje
aan zat.
Plots ging een valk op de wieken. De ander die in het raamkozijn zat ging
er achteraan. Zwenkend rondom de Toren verdwenen zij tenslotte om het
luchtruim te kiezen.
Sjef en ik kozen toen voor een aangename wandeling.
We werden getrakteerd op het ruisen van het gebladerte van de loofbo-
men door de wind, het gezang van de vogels, een kikkerconcert in de
grote waterplas en het geluid van het voortkabbelende water in de Snelle
Loop. Aan de waterkant was weer rijkelijke begroeiing aan het ontstaan.
Op sommige plaatsen zag je het water bijna niet meer.
Op het veld achter de Toren stonden twee zwarte runderen te grazen. Ze
leken op Aberdeen en Angus.
Er waren weer veel bomen gerooid. Her en der lagen takken op de grond
willekeurig verspreid.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. De valken waren nog steeds
niet thuis. Maar dat is niet erg. Verdwalen doen zij toch niet. Feilloos weten
zij hun "rots massief" de Toren telkens te vinden.
We zaten op ons gemak op een bengske en hielden alles nauwlettend in de
gaten. De boompjes die rondom de spottersplaats zijn geplant doen hun
best. Sommige hebben het niet gehaald. Maar er staan er meer dan ge-
noeg.
Het liep naar de middag. We besloten weer huiswaarts te keren. Onderweg
bij een garage stond op een speciaal aangebracht bord "Automonteur ge-
zocht." We reden eraan voorbij. Want het was niet aan ons besteed....
Valkvrouwtje op de bekisting. (dank je wel, Henk)
Valkvrouwtje op de bekisting.
Valkmannetje in het raamkozijn.
Heerlijk in het zonnetje.
Dat is genieten!
Mooi om te zien.
Koppel kraaien.
Langs de Snelle Loop.
Sjef aan de wandel.
Pauzeren bij de grote kikkerpoel.
Sfeervol.
De Toren.
Sjef fotografeerde mij met zijn mobiel terwijl ik het natuurschoon fotografeerde.
Bij de tweede foto legde ik bovenstaande foto vast.
Tenslotte weer terug bij de spottersplaats die ook weelderige begroeiing kent
nu het minder bezoek krijgt....
------------------------------------------------------------------
Relax momenten.
Woensdag 22 juni 2022 ~ relax-valkje.
De zon jubelde deze morgen in een strakblauwe lucht. Zelfs de maan
liet zich nog steeds zien.
Op de tweede dag van de zomer hebben Sjef en ik de morgen doorge-
bracht bij de slechtvalken in De Mortel.
Voor mij welbekende spotters zagen vorige week een derde valk. Deze
was te herkennen omdat het geringd was.
Er ontstonden zelfs twijfels of het gevestigde koppel er nog wel was.
En of deze mooie nestplaats niet overgenomen was door een ander
koppel. Het zou zomaar kunnen, omdat "onze" valken gerust van huis
weg gaan, omdat zij geen jongen groot te brengen hebben. Doortrek-
kende valken zien dan een kans om er ongestoord te bivakkeren.
En denken dan: hee zeg, dát gaat gemakkelijk hier.
Dan kunnen we het gevestigde koppel ook wel zo nodig even wegjagen.
Maar toch, ik zelf heb daar nog mijn twijfels over. De toekomst zal het
gaan uitwijzen.
Heerlijk op de spottersplaats gezeten pakten wij onze relax momenten in
een aangename zomerzon en met een aangenaam zomerbriesje.
Er zat een valk op de bekisting van de Toren. Ook heerlijk gerelaxt.
Was dit soms het gevestigde vrouwtje (?)
Het maakte zich in ieder geval niet echt moe. Wij trouwens ook niet.
Deze situatie op de Toren bleef voortduren.
Daarom kozen we voor een wandeling.
Bij de Snelle Loop nam iemand van waterschap Aa en Maas het
voortkabbelende water in ogenschouw om er metingen te verrichten.
De sluis had ook zijn aandacht. Nog altijd staat het water erg laag.
We liepen verder. Het geruis van de zomerbries door de bomen gaf je
een extra zomergevoel. Hier en daar hoorde je het gezang van vogels.
De varens stonden fris groen te wezen. Graspollen wuifden in de aange-
name bries.
Zon en schaduw wisselden elkaar voortdurend af.
We betraden weer de zonovergoten spottersplaats.
Valkje zat nog steeds in de schaduw op de bekisting van de Toren.
Het veranderde van zithouding en zocht de andere zijde ervan op.
Actie.
De valk was van de Toren weggevlogen.
Niet heel veel later zat het erg hoog in de lucht met een ander. Tenminste,
dat dachten wij. Het bleek om een buizerd te gaan. Ze leken speels om
elkaar heen te vliegen. Het leek alsof zij samen ook hun relax momenten
pakten. Nu niet bepaald gehaast vertrok de buizerd weer.
Voor enkele ogenblikken was de slechtvalk uit ons blikveld verdwenen.
Totdat het opdook. Valkje was op het nestrooster neergestreken.
Daar bleef het enige tijd zitten, totdat het luchtruim weer aan diens ve-
renpak trok en voor het hemelse blauw gekozen werd.
Het werd middag. De Toren bleef leeg.
We pakten ons volgende relax moment om te besluiten huiswaarts te
keren. Dat deden we dan ook.
De Toren lieten we achter ons die jubelend tegen al dat heldere blauw
fier de hoogte in wees....
Relax moment.
"Ik zit hier goed."
Dichterbij.
De maan.
"Deze zijde zit ook goed."
Ook weer zo'n relax moment. Mooi, hé!
Zomaar in de berm. Wie het weet mag het zeggen.
En Marijke zei het: teunisbloem.
Dank je wel, lieve Marijke!
Zon en schaduw.
Sjef langs de Snelle Loop.
Langs de Snelle Loop.
Ik aan de wandel.
Zon en schaduw.
In het zonnetje op het nestrooster.
"En toen koos ik weer voor het hemelse blauw"....
-------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina
VERSLAGEN DE MORTEL 2022 - 2.
--------------------------------------------------