Verslagen De Mortel.
De verslagen van 2023.
De Wondere Wereld biedt je de verslagen van rondom de Gemert-
toren van Alticom in het Brabantse De Mortel waar de Falco pe-
grinus gehuisvest is....
Deel 1.
____________
------------------------------------------------------------------------------------
( klik op foto voor vergroting )
------------------------------------------------------------
De harde wind trotserend.
Zondag 15 januari 2023 ~ in het raamkozijn beschut tegen de harde wind.
Deze middag trotseerden we de harde wind die over het vlakke land trok.
Maar het was droog. En dat vonden wij het belangrijkste.
De temperatuur was gedaald na soms uitzonderlijk zachte dagen.
Vandaag was het de dag om de slechtvalken in het nieuwe jaar de begroeten.
Alsof zij wisten waarvoor we kwamen waren beiden thuis. We konden het
koppel onze eerste groet van 2023 brengen.
Zij trotseerden de wind beschut tegen de Toren aan.
De valk die op de bekisting/beluchter zat had het moeilijker. Bij een harde
rukwind tjoepte het achterwerkje omhoog. De blonde veertjes werden zichtbaar.
De valk had moeite om met zijn sterke klauwen grip te krijgen op het grijze
vlak van de bekisting. De poten leken zich erin te kluwen, als een extra bevestiging dat ie stevig genoeg zat. Uiteindelijk bleek dat ook het geval te zijn.
Het koppel bestaat inmiddels opnieuw uit een nieuw vrouwtje. Hoe dit
broedseizoen zal verlopen moet de toekomst gaan uitwijzen. Keert soms het vorige vrouwtje toch weer terug, wiens rechteroog letsel had opgelo- pen bij een fiks gevecht ter verdediging van haar nest ?
Het is afwachten.
Hopelijk krijgen wij dit allemaal weer op tijd te zien via de cambeelden die
al enige tijd offline zijn. Aan de sponsoring ligt het niet. Sterker nog, het
een en ander staat/stond in de startblokken!
De wind trok ook aan Sjef en mij op de spottersplaats. De wind was koud.
Je hoorde met vlagen de wind die rondom de Toren flink tekeer ging.
Daarom gingen we aan de wandel.
Het water in de Snelle Loop stond erg hoog door de vele regen die gevallen
was. Waar je ook keek je zag geen vogel vliegen in het venijn van de harde
wind.
Op het grasveld achter de Toren stond de kudde Aberdeen angus in het
groene gras te happen. Ze stonden gemoedelijk bij elkaar. Hen leek de
kracht van de wind niet te deren.
De takken kraakten in de loofbomen wiens blad hen reeds verlaten had.
We waren niet de enige wandelaars. Aan de voet van de bomen had de
wind minder grip.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Beide valken zaten nog steeds op de Toren.
We bleven enige tijd zitten hoewel dat niet echt aangenaam was.
Daarom besloten we om huiswaarts te keren. We werden nagekeken door
beide valken.
Mijn gedachte was bij hen toen we in de auto stapten. Ik gun hen een rustig broedseizoen met gezonde mooie nakomelingen....
Achterwerkje omhoog.
"Ik zit weer."
Beschut in het raamkozijn.
"Ja, de wind gaat goed tekeer!"
Uit de wind, Sjef (?)
In de zon.
Sfeerplaatje.
Ik liet me niet wegwaaien.
De top van de Toren.
Bospad.
Sfeerplaatje....
------------------------------------------------------------------------
Bij lichte vorst.
Dinsdag 7 februari 2023 ~ een zwart geblakerde slechtvalk (?!)
Bij lichte vorst reden Sjef en ik heden morgen naar de slechtvalken in De Mortel.
Er hing een dikke mist die gelukkig snel verdween en plaats maakte voor een helderblauwe lucht en een zon die stralend aan de hemel stond.
Voldaan kwamen we op de plaats van bestemming. We gingen op een van de benkskes zitten. Om ons heen zag het wit op het veld. Het gaf een winterse aanblik.
Boven op de Toren bleef het rustig. Er was geen valkje te bespeuren. Maar we weten dat zij er nog steeds wonen. Dat is een geruststellende gedachte.
Omdat het koud was gingen we aan de wandel.
Naarmate we liepen naarmate het iets aangenamer werd door de warmte van de zon.
We hoorden kraaien en we zagen kraaien. Aan vliegverkeer geen gebrek.
Een vliegtuig scheerde boven de bosrand achter de Snelle Loop. We hoorden een zaagmachine voorbij de bosrand. Er stond een werkbusje. Er werd gesnoeid of gerooid, dat konden we niet echt waarnemen. Het wit op de velden verdween, en maakte plaats voor het groen.
Het water in de Snelle Loop liep goed door voorbij de sluis.
Tussen de naald -en loofbomen wisselden zonlicht en schaduw elkaar af.
Na onze wandeling zochten we op de spottersplaats weer een benkske op, en vonden die.
Plots zag ik rechts van de spottersplaats iets neerstrijken in de kruin van een naaldboom.
De tak ging wild op en neer omdat wat daarop neerstreek zelf ook wild was. Want ja, zie maar eens je evenwicht te bewaren op zo'n dunne tak die niet echt meewerkte.
Ik pakte onze compact camera vanwege het zoombereik. Ik begon te zoomen.
Toen schrok ik me kapot.
"SJEFFFF,"gilde ik. Toen schrok Sjef zich kapot vanwege mijn gegil.
"JA!" blafte hij daarom.
"Ik zie een zwart geblakerde slechtvalk!" riep ik onthutst uit.
"Och, je bent knettergek," beet Sjef mij toe.
"Kijk zelf dan. Ik heb hem al gefotografeerd," en legde de verrekijker in zijn hand.
"Waar moet ik kijken?" vroeg Sjef met kalme stem, want hij begon mij te geloven.
Ik wees resoluut naar de tak.
Sjef keek met de verrekijker voor zijn gebrilde ogen, zocht even, en vond de zwart geblakerde slechtvalk.
"Waar is de kromming van zijn snavel gebleven?" vroeg Sjef.
"Dat heeft ie zeker thuis gelaten," antwoordde ik heel nuchter, omdat mij dat de meest logische slechtvalklogica leek.
"En nu begint ie nog te kraaien ook!" riep Sjef stom verbaasd uit.
Ik begon te grinniken.
Tja, je moet iets, hé, als je ondanks de kou tevergeefs maar bleef wachten op de slechtvalken die overduidelijk elders op visite waren.
Dan begint de werkelijkheid en mijn fantasie mij parten te spelen.
De middag naderde zijn einde. We besloten om huiswaarts te keren.
Eenmaal thuis plaatste ik de foto's op mijn computer. En schermgroot verschenen er foto's van een échte kraai die écht kon kraaien, toen ie daarna wegvloog.
En toch, onze zonnige morgen op het mooie plekske kon niet meer stuk....
Een heuse kraai.
Rijp op het veld nabij de spottersplaats.
Dat leverde ook deze mooie sfeerfoto op.
De Toren.
Sjef langs de Snelle Loop.
Ik (Els) langs de Snelle Loop.
Winters plaatje!
Zonlicht en schaduw op het vertrouwde bospad.
Ook al zo sfeervol!
Onze auto nabij de spottersplaats en bij de afrastering van de paddentrek die nog maar pas weer is aangelegd.....
------------------------------------------------------------------------
Op de eerste dag van maart.
Woensdag 1 maart 2023 ~ valk met prooi op de bekisting van de Toren.
De eerste dag van maart vertelt ons dat de refreshbeelden van De Mortel weer zijn opgestart
en dat Beleef de Lente ook weer zijn beelden laat zien van verschillende locaties. Locatie
De Mortel moet nog even wachten omdat er technische problemen zijn. Ook de refresh verloopt nog niet echt soepel.
Wat wel soepel verliep was dat wij in een vrolijk zonnetje de weg naar de Toren in De Mortel aflegden om de slechtvalken deze morgen weer te ontmoeten.
Eenmaal er aangekomen zat er een valk op de bekisting van de Toren met een prooi.
De andere valk van het koppel liet zich niet zien.
Op de spottersplaats stond een groepje kwebbelende dames. We begroet- ten hen en we lieten ze ongestoord verder kwebbelen.
Toen wij eenmaal op een bengske neergestreken waren verlieten de dames vrij snel de spottersplaats om in hun auto's weg te rijden.
Om ons heen was de buizerd te horen, de kauwtjes, en het gezang van andere vogels bereikten ook ons oor. De gevleugelde vrienden worden bedrijviger naarmate de dagen lengen en de temperatuur gaat stijgen.
De temperatuur echter deed winters aan bij een wolkeloze helderblauwe lucht.
De slechtvalk peuzelde regelmatig aan diens prooi die geslagen was. Het kropje raakte vol.
Terwijl de valk aan het eten was ondernamen Sjef en ik weer een wandeling in de vrolijke zon. Omdat het zo helder was wisselden zon en schaduw elkaar sterk af.
We liepen ons warm. Enkele wandelaars passeerden ons al dan niet met een aangelijnde hond. Op het veld achter de Snelle Loop graasde de kudde Aberdeen angus, We zagen ze nabij de bosrand. Links en rechts van ons hoorden we telkens het ijverige geklop van de specht tegen een boomstam aan. Ook zij voelen het naderen van het voorjaar.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. De wind trok aan, en daarom trok ie ook aan onze kleren. Sjef's bolletje was gemutst maar die bleef er toch op staan. De wind kreeg er niet voldoende grip op om het eraf te laten waaien.
De slechtvalk had de Toren verlaten. De ontbijtpauze was voorbij.
We weten dat een nieuw broedseizoen aanstaande is. We hopen dat hier in De Mortel dit jaar alles voorspoedig zal gaan verlopen bij het slechtvalkmannetje met zijn nieuwe vrouwtje.
De middag naderde en we keerden huiswaarts. Op mijn netvlies stond de peuzelende slechtvalk op de Toren, maar ook een koppel Canadese ganzen bij het water van de brouwerij met een B. Ook zij hebben het water daar gevonden.....
"Ja, ik zit hier alleen."
Nee, de "kist" is niet opgeschoven. Het fototoestel wel.
Eten van de geslagen prooi.
"Het smaakt."
"Heerlijk!"
De Toren.
Langs de Snelle Loop.
Sjef warm gemutst.
Achter de Snelle Loop.
En mijn muts draag ik altijd.
In de vrolijke zon.
In de verte nabij de bosrand graast de kudde Aberdeen angus.......
-----------------------------------------------------------------------
Nog geen eitjes in het grind.
(zelfs geen paaseitjes)
Dinsdag 4 april 2023 ~ valk op de dakrand van de Toren.
Het nieuwe koppel van De Mortel doet hun uiterste best.
Zij hebben elkaar gevonden. Hun band is hecht.
Mannetje BUS brengt prooitjes naar zijn vrouwtje. Gretig neemt vrouwtje 4NL dit in ontvangst. Ze zegt dan heel dankbaar "Danke schöne," in haar moeders taal.
Dat verstaat BUS totaal niet, ook al staat er NL op een van de twee ringen van zijn verworven vrouwtje. Het komt ook voor dat zij het weigert, zoals heden morgen weer gebeurde.
"Meine ernte ist voll," zegt zij soms weleens ook in haar moedertaal, ook die van haar vader, als zij de aangeboden prooi weigert.
"Je watte.... je erwt zit vol? Waar zit dat?!" heeft hij al eens aan haar gevraagd.
Met veel kunst en vliegwerk ( dat laatste is bij hen geen probleem) komt BUS erachter dat het om haar krop gaat.
Paringen worden ook telkens gezien. Dit alles betekent dat er al eieren hadden kunnen zijn. Er is onrust geweest door derden, maar dat leidde niet tot extreme spanningen.
Nee helaas, er zijn nog geen eitjes in het grind van de nestkast. Zelfs geen paaseitjes. Ik ben geneigd om ze aan te bieden. Maar ik vrees dat ze daar niets aan hebben.
Op deze zonnige morgen waren Sjef en ik weer in De Mortel. Het was koud ook al roert de lente zich. Op de spottersplaats zat een spotter met een fototoestel met een lens van tig meter lang. Hij had zojuist waargenomen dat vrouwtje 4NL de aangeboden prooi door mannetje BUS weigerde.
We waren gelukkig in het gezelschap van beide valken, een op de dakrand van de Toren, de ander op het nestrooster bij de nestkast. Ze zaten vrolijk in het zonnetje en leken alle tijd van de wereld te hebben.
Een mooi stel is het. Ik hoop op een Paaswonder!
De valk op het rooster ging op de wieken. Mooie rondjes rondom de Toren werden er gemaakt. De valk op de dakrand bleef keurig zitten.
Dan neemt de valk, ik denk het vrouwtje, een flinke spurt en dook vervolgens de nestkast in.
Telkens had ik de cambeelden op mijn nestvlies zoals ik ze al weken nauwgezet in de gaten hield. Heden morgen in het jubelende zonlicht konden Sjef en ik zien hoe rustig het er tussen die twee aan toe gaat. De situatie vraagt in feite naar eitjes.....
Copyright © VWG Gemert 2023.
Zoals ik de beelden aantrof na thuiskomst.....
De valk verliet de nestkast om elders te verdwijnen.
Sjef en ik ondernamen weer een wandeling.
Eenden vlogen kwakend richting Snelle Loop. In een boom achter de Toren speelde een koppeltje eekhoorntjes met elkaar. Ik wist ze met mijn fototoestel mooi te "vangen".
Het water in de Snelle Loop stond erg hoog. Hier en daar dook voorzichtig groen op in de struiken en in de loofbomen. Ondanks de temperatuur die winters aanvoelde zag je toch de sporen van de lente.
Het traject van de paddentrek was verwijderd. Het heeft zijn taak uitstekend volbracht.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. De andere spotter, na ook diens ommetje,
kwam nog even terug, om toch weer snel huiswaarts te keren.
Sjef en ik bleven nog. De valk op de dakrand van de Toren zat nu dichter bij de dakcam.
De wind trok aan onze jassen. De wind liet ons merken dat de temperatuur nu niet bepaald aangenaam was. We moesten het hebben van de warmte van de zon.
De morgen vorderde. De middag kwam in zicht.
We hoorden het gegak van een valk. De een zag de ander.
Toen besloten we om huiswaarts te keren.
Voldaan reden we naar huis, omdat beide valken ons gezelschap hadden gehouden.
Maar we hopen toch op eitjes, want dat verdienen zij......
Geniet met ons mee in dit album....
KLIK:
------------------------------------------------------------------------
Tweebenertje-pesten ( ! )
Dinsdag 18 april 2023 ~ "Vooruit, even dan," zei het vrouwtje.
De week ervoor werd er uitbundig voorjaarsweer voorspeld. De jassen konden uit.
De zon zou zich volop laten zien.
Maar, men had het mis. De temperatuur bleef achter, en de zon "vocht" tegen de wolken.
Daar zaten Sjef en ik dan deze morgen, op een van de bengskes op de spottersplaats. Geen valk te zien. Via de smartphone zagen we dat het vrouwtje in de nestkast bij de opening zat.
Ik griste onze compact camera tevoorschijn in de hoop haar via de lens te zien.
Ik zag iets achter het rooster van onderaf gezien wat op een slechtvalk leek.
"Doe je het erom?" vroeg ik mij af.
"Knip," zei het fototoestel.
"Doe ik er nóg eentje," bedacht ik me.
"Knip!"
"Ach, ik zal die tweebener daar beneden enigszins ter wille zijn," dacht vrouwtje 4NL. Ik zag dat op de display niet, oftewel het leesvenster van de camera.
(tegenwoordig vindt men de Engelse taal belangrijker dan de taal van je moeder)
Er kwam een valk aangevlogen. Vast en zeker het mannetje. Hij landde op de Toren ter hoogte van de een na bovenste ring.
Er gebeurde verder niets. Helaas is in De Mortel de nestkast niet gevuld metslecht valkeieren. Daarom ziet het eerste kuikentje ook niet het dag-
licht.
Alle ingrediënten zijn er, maar het laatste ontbreekt nog altijd. De kansen
worden steeds kleiner dat een nieuwe generatie zich aandient!
Zo jammer! De natuur zegt dat het er niet meer van komt....of misschien
nog wel? Ik acht de kans minimaal, wat daar de reden van mocht zijn.
Op internet vind ik nergens het thema "onvruchtbaarheid bij vogels."
Ook al komt dat voor.
Sjef en ik gingen aan de wandel. Het jonge groen aan struiken en loofbomen dringt hoe langer hoe meer aan je op, dus ook rondom de zendtoren.
Daar kregen we een lentegevoel van, hoewel de temperatuur het tegendeel
sprak.
De lucht boven ons toverden mooie wolkenpartijen waardoor de sfeer beneden wel extra mooi werd!
We hoorden het gegak van eenden nabij de Snelle Loop. Het kunnen de nijlganzen zijn, onder categorie eend.
Toen we weer op de spottersplaats terug kwamen zag ik op de smarthone, de slimme telefoon, dat de nestkast inmiddels leeg was.
Het was harder gaan waaien. De oostenwind was koud.
We bleven wachten. Ik hoopte dat een van de twee valken weer zou terugkeren.
Liefst allebei. Dat deden ze dan ook. Speels maakten zij hun rondjes rondom de Toren, en voor de Toren. Ik probeerde ze te vangen met de compact camera, maar zij waren voor mij te snel.
Mannetje BUS: "Zullen we tweebenertje-pesten. We hebben toch niets te doen, want er zijn geen eieren. Dat tweebenervrouwtje wil ons fotograferen. Moet je haar zien zeg op dat bankje. Ze wringt zich in allerlei bochten met onze vliegbewegingen mee."
"Vliegen kan ze toch niet," merkte vrouwtje 4NL op.
"En fotograferen ook niet. Want ze krijgt ons niet te "pakken," voegde BUS daar lachend aan toe.
Vrouwtje 4NL vloog ons tegemoet nabij de spottersplaats. Het zonlicht speelde met haar gespikkelde buikje en de onderzijde van haar vleugels. Wat mooi om dat vast te kunnen leggen. Maar nee hoor, het vrouwtje boog te snel van ons vandaan.
Er werd door beiden weer richting Toren gevlogen. Toen besloten ze om elk hun
weg te gaan. Ieder een eigen kant op. Ze verdwenen in de verte in het wolkendek.
Ik hoorde ze lachen (?)
Daar zaten we dan, terwijl de koude wind aan onze jassen trok. De morgen naderde zijn einde. We kregen het te koud. We dachten te kunnen volhar- den om beide valken terug te zien keren in de hoop dat ze landen op het nestrooster.
Maar nee.
We keerden huiswaarts. Toen we al in Eindhoven waren zag ik op de slimme telefoon dat beide valken kwetterend terugkeerden, jawel hoor, op het nestrooster.
Het mannetje dook erin, en daar was het vrouwtje het niet mee eens.
Ik voelde me beet genomen....
Copyright © VWG Gemert 2023.
Screenshot, geleend van Coriena. Dank je wel! -- het moment dat ik op de smartphone zag.
Maar toch, we hebben beide valken hun mooie vliegbewegingen zien maken. Zelfs pal
boven ons. En dat is toch ook veel waard.
En tja, de natuur bepaalt of eitjes leggen aan het vrouwtje besteed is.....
Ja, je ziet vrouwtje4NL!
De Toren tegen een dreigende wolkenlucht aan.
Elsje in de wind.
De Snelle Loop.
Sfeervol!
Sjef aan de wandel.
In het zonlicht.
Boompje leunen.
Sfeervol!
Naaldbomen.
-----------------------------------------------------------------------
"We hebben er nog steeds zin in."
Dinsdag 10 mei 2023 ~ kan-niet-missen!
Deze morgen waren we weer te vinden bij de slechtvalken in De Mortel.
De lucht zag grijs en dat zag er dreigend uit. Toch trotseerden we die
situatie, zelfs waarbij er af en toe wat miezerregen uitviel.
Eenmaal op de spottersplaats zagen we meteen dat er een valk rechts
op de hoek van de dakrand van de Toren zat. Het was het vrouwtje.
Ik haalde mijn compact camera uit de fototas. Dat deed ik precies op
tijd. Meteen kwam mannetje BUS aangevlogen en hij vloog bovenop
het vrouwtje. Ik was getuige van een paring. Dat kon ik met de com-
pact camera vastleggen. Dit mooie koppel heeft er nog steeds zin
in. Jammer, dat er geen eitjes zijn. Ik gun het dit ijverige koppel zo
graag!
Het mannetje vloog weer weg. Hij vloog enkele rondjes en verdween
uit ons zicht. Vrouwtje 4NL bleef op de dakrand zitten.
In die situatie maakten Sjef en ik een wandeling. We hadden een
paraplu bij ons, maar we hoefden het niet te gebruiken.
De natuur aldaar liet uitbundig het voorjaarsgroen zien. Daar werd je
vrolijk van. Waar blijft het uitbundige voorjaarsweer waar mens en dier
naar snakt?
We hoorden het gezang van vogels om ons heen.
Een eend scheerde over de Snelle Loop. De sluis onder het bruggetje
deed ijverig zijn werk. Het water kolkte er overheen en vond zijn weg.
De varens lieten zich ook rijkelijk aan ons zien. Onder de bomen lieten
ook zij hun frisse groen zien.
Na onze wandeling keerden we terug op de spottersplaats. Het vrouwtje
verliet toen de dakrand van de Toren en vloog haar rondjes.
Even later wisselde een valk van raamkozijn. Dat wist ik ook keurig vast
te leggen. Soms het vrouwtje ( ? )
We zaten op ons gemak op een van de bengskes.
Het torenraampje werd verlaten en mooie vliegbewegingen van de slecht-
valk zagen we boven ons gebeuren.
Deze keer werden we niet "gepest". We hebben intens van het mooie kop-
pel kunnen genieten.
Het liep naar de middag. Af en toe miezerde het. Omdat we ruimschoots
de slechtvalken hadden gezien besloten we om huiswaarts te keren.
En wat leuk en gezellig, Karin kwam ons op de Hemelsbleekweg tege-
moet gereden die, eerste rang, er woont. Daardoor kan zij de Toren dus
ook het koppel slechtvalken goed in de gaten houden. Ik maakte een ge-
moedelijk praatje met haar. Ik ben haar dankbaar dat zij de valken nauw-
lettend volgt en er melding van maakt!
We reden huiswaarts. Even priemde de zon tussen het wolkendek door.
Dat duurde niet lang. In Eindhoven aangekomen hing boven ons een
donkergrijze dreigende lucht.
Eenmaal thuis werden we blij begroet door onze twee lieve vierpotertjes.
Twee tweepoters hadden we in De Mortel achter gelaten, maar er is weer
een volgende keer....
KLIK.....en geniet met ons mee:
-----------------------------------------------------------------------
"Ik heb geen zin."
Woensdag 24 mei 2023 ~ mannetje BUS in de grootste antenne.
Ondanks de bewolking kreeg deze morgen de zon toch een kans. Het bescheen de steden,
de dorpen, de landerijen en de bossen. Het bescheen de stranden en de heide.
De zon bescheen ook onze auto waar wij in zaten om richting De Mortel te rijden.
Eenmaal daar aangekomen zag ik direct via de spottersplaats dat er een valk op het nestrooster zat. Dat was het vrouwtje.
Aan de picknicktafel zat een groepje kwebbelende dames die er vaak op de woensdagochtend zitten. Ik gaf hen dan ook te kennen dat ik ze verwacht had. En als de klok naar 10 uur loopt dan is het zo zachtjes aan tijd om naar huis te gaan. Dat deden ze na tienen
dan ook. Ik liet ze nog via het leesvenster van onze compact camera de slechtvalk op het nestrooster zien. Dat vonden ze zeer interessant.
Toen we eenmaal alleen zaten op een van de bengskes zagen we dat het vrouwtje op de wieken ging.
Opeens een luid gegak in de lucht. Er kwam een groep ganzen onze richting ingevlogen.
Zij streken met een ruime bocht neer achter de Snelle Loop.
Omdat het verder rustig bleef gingen Sjef en ik aan de wandel.
In het mooie voorjaarsgroen ondernamen we onze wandeling. De Toren werd telkens in de gaten gehouden. We ontdekten de plek waar de ganzen waren neergestreken. Sjef bleef op mij wachten terwijl ik door het veld voorzichtig naar hen toeliep. Het bleek om Canadese ganzen te gaan met een koppel grauwe ganzen. Voor het eerst zag ik ze nabij de Toren.
Echt bang waren ze niet van mij. Ze waren slechts voorzichtig terwijl ik vlak bij hen was.
Ik kletste maar wat raak tegen ze om ze gerust te stellen. Het leek erop of ook dat hielp.
Ondertussen bleef ons fototoestel zijn best doen, terwijl ik daarin ook een rol had.
Toen was het genoeg vond ik, en nam ik afscheid van ze. Ik liet ze verder respectvol met rust.
Sjef en ik maakten toen het torenrondje. We zagen dat de begroeiing langs de Snelle Loop er weer weelderig bij lag. Het geruis van de wind door de takken van de bomen, de vrolijke vogelgeluiden, en het vrolijke zonnetje vertelden je dat het toch echt voorjaar was, ook al sputterde de tempera- tuur tegen. Maar daar hadden we toch geen last van.
Eenmaal aangekomen bij het onverharde deel van Hemelsbleekweg bereikte vrolijk gezang en de roep van een roodborstje mijn oren. Ik ontdekte hem op een tak van een loofboom langs de kant van de weg. Dit ijverig zingende gevleugelde lijfje was twee sfeervolle foto's waard.
We kwamen weer terug op de spottersplaats.
Plots een valk, toen twee. Ze kwamen beiden thuis. Ze cirkelden rondom de top van de Toren. Het mannetje dook de dakrand op, vervolgens op de rechter grootste antenne.
Het vrouwtje nam weer plaats op het nestrooster. Ze riepen naar elkaar.
Plots waagde mannetje BUS een poging. Hij dook de antenne af pijlsnel naar het nestrooster met de bedoeling om op vrouwtje 4NL te duiken voor je-weet-wel.
"Ik heb geen zin," kwetterde het vrouwtje.
"Waarom niet?" kwetterde het mannetje terug.
"Je hebt méér dan genoeg gehad. Ik ben nu niet bepaald flauw hiermee geweest!"
Het mannetje protesteerde en vloog even van de Toren vandaan om vervolgens erboven te hangen. Toen nam hij opnieuw een kloeke duik weer naar beneden bijna bovenop het vrouwtje. Dat duurde slechts een fractie van een seconde, want het mislukte totaal.
"Ik heb geen zin!!!" foeterde het vrouwtje opnieuw.
"Okee, okee. Sorry," kwam het er fel bij mannetje BUS uit. Want ja, hij wist ook wel dat hij daar respect voor moest hebben.
De vrede werd getekend en samen vlogen ze weg om uit ons gezichtsveld te verdwijnen.
Onze compact camera zat vast geplakt aan mijn gezicht om minimaal één moment ervan te kunnen vastleggen. Ik moest razendsnel zijn, ook al ging dat wel erg gehaast.
Toen moest ik op mijn beurt er voor zorgen dat ik het fototoestel van mijn gezicht af kreeg ( ! )
Dat lukte.
De morgen naderde zijn einde. We hebben ruimschoots weer datgene kunnen zien waar we voor gekomen waren. Voldaan stapten we dan ook in onze auto om vervolgens weg te rijden.
Een ding is zeker: het is nooit saai bij de zendtoren in De Mortel.....
Kijk met ons mee....
KLIK:
-----------------------------------------------------------------------
Vrolijk vogelgezang.
Woensdag 7 juni 2023 ~ dit duikt telkens op.
Deze morgen waren Sjef en ik weer te vinden bij de slechtvalken in De Mortel.
Het groepje dames rondom de picknicktafel waren ook weer aanwezig. Zij kwebbelden er lustig op los. Na 10 uur verlieten zij de spottersplaats weer.
Op de bekisting van de Toren zat een slechtvalk. Hij/zij keek telkens alle kanten op.
De rust lijkt weergekeerd nu het broedseizoen niet meer aan hen kriebelt. Helaas
zonder nakomelingen bij dit mooie koppel.
Valkje bleef op de Toren zitten terwijl we weer een wandeling ondernamen.
Alle struiken en loofbomen toverden weer hun dichte gebladerte in uitbundig groen.
We werden daarbij opgenomen in het vrolijke gezang van de vogels die hun mooiste lied leken te zingen. Ik herkende daarin ook het buitelende gezang van het roodborstje op ongeveer dezelfde plek als bij ons vorige bezoek. Ik kon hem niet zien zitten door het dichte gebladerde van de boom waarin hij zich bevond.
We letten ook op de plek waar de vorige keer de groep Canadese ganzen was neergestreken met het koppel grauwe ganzen. Maar zij zaten er niet.
De begroeiing langs en in de Snelle Loop is ook weer uitbundig te noemen.
We kwamen weer terug op de spottersplaats. Weldra zagen we een slechtvalk rondom de Toren vliegen. De bekisting op de Toren was verlaten. De valk maakte diens vliegrondjes om uiteindelijk in het wolkendek te verdwijnen.
We weten dat het goed met beide valken gaat. En dat is alles waard.
Spannend was het niet deze morgen, maar dat hoeft immers niet.
Het is altijd heerlijk om er te zijn.
Op de terugweg nabij Beek en Donk zag ik een groep Canadese ganzen zitten in het open veld. Immers, er is water bij de Toren én water bij de brouwerij met een "B". Ook daar hebben we in het vroege voorjaar een koppel gezien.
De zon had het moeilijk vandaag. Maar het was toch een mooie lentedag. Het vertelt ons dat de zomer op de drempel staat.....
Slechtvalk op de Toren.
Slechtvalk.
Slechtvalk.
Weelderig groen.
Heerlijk aan de wandel.
Heerlijk aan de wandel.
Achter de Snelle Loop.
Zo mooi!
Weelderig groen.
Talrijke varens.
Speels voorzichtig zonlicht.
Flink ingezoomd: een paalduifje.
De Toren.
------------------------------------------------------------------------
Praatje met elkaar.
Woensdag 21 juni 2023 ~ "Ik zie het: jullie zijn er weer."
Tijdens een periode van hitte en droogte was er regen gevallen.
In de provincie Zeeland was het bar en boos. In Eindhoven viel dat reuze mee.
Deze morgen scheen het zonnetje weer vrolijk in het gezelschap van donzige wolken.
De temperatuur was heerlijk. Des te meer reden om weer naar De Mortel te rijden.
Dat deden Sjef en ik dan ook.
De spottersplaats lag er ook zonnig bij toen we er op een bengske neerstreken.
Het woensdagochtend damesgroepje zat weer rondom de picknicktafel. En zoals gewoonlijk vertrokken zij na 10 uur weer. We wensten elkaar een fijne dag met een "tot ziens."
Een valk zat op de bekisting van de Toren. Daar bleef het rustig zitten.
Er waren opvallend weinig vogels in de directe omgeving van de Toren. Zij hadden kennelijk elders wat te doen.
Ik dacht daarom aan de twee dode houtduiven bij het appartement waar wij nu dus wonen. Zij waren duidelijk geslagen. En zij waren geplukt. Wat wil je als er koppels slechtvalken ook in onze stad wonen.
Valkje bleef zitten, en wij stonden van het bengske op. We gingen aan de wandel.
Vanwege de droogte en de hitte zag het gras niet meer groen, maar geel.
Het water in de Snelle Loop liep ongestoord rustig verder. De begroeiing erin is rijkelijker dan rijk te noemen.
De loofbomen lieten zwaar hun volle blad zien. En toonde aan dat zij helemaal klaar zijn voor de zomer die officieel vandaag begon.
Je moest oppassen waar je liep. We kwamen regelmatig ieniemienie-padjes tegen die al leerden om op eigen pootjes te staan én de lopen.
Na de wandeling zochten we hetzelfde bengske weer op en vonden het ook.
De valk zat nog steeds op de bekisting van de Toren.
Via de mobiel zag ik dat Karin er melding van had gemaakt. Ik bevestigde dat hij er nog steeds zat.
Er kwam een fietsend stel de spottersplaats op gereden. Zij pauzeerden daar.
Gezellig hebben we met elkaar gekeuveld. En ja, ze weten dat er op de Toren slechtvalken wonen.
Ik bleef tevens de Toren nauwlettend in de gaten houden.
Opeens gekwetter en geroep. De andere valk kwam thuis. Want ja, een praatje maken met elkaar doen slechtvalken ook graag. De valk koos voor een raampje onder de bekisting/beluchter op de Toren.
Het fietsende stel vertrok weer. We wensten elkaar een fijne dag.
Omdat het bijna middag was besloten Sjef en ik om ook weer huiswaarts te keren.
Met een voldaan gevoel verlieten we de Hemelsbleekweg omdat we beide valken hebben gezien.....
"Ik ga er goed voor zitten."
"Even nog draaien."
"Dit blijft een goed plekje."
"Ik zit."
Zon en schaduw.
Aan de wandel.
Aan de wandel.
Gezien vanaf de achterzijde van de Snelle Loop.
Dichterbij gehaald.
Het bruggetje met de sluis.
De Toren.
"Ja, ik ben er nog steeds."
Zoekplaatje bij de tweede valk.
"Ik speel verstoppertje......een, twee, drie, vier..........."
----------------------------------------------------------------------
--------------------------------------------------
Dit is het einde van deel 1.
Het tweede gedeelte en het slot vind je op de pagina
VERSLAGEN DE MORTEL 2023 - 2.
--------------------------------------------------